ร้ายอย่างไง ให้นางรัก

เวยอัน ในสายตาทุกมองเขาเพียงแค่ทาส คนหนึ่ง แต่ความจริงเขาคือคนที่ร้ายที่สุด ใครที่กล้าต่อกร ทรยสหักหลังต่างก็ไม่ได้ดี 

เพราะเขาปวดเป็นโรคประหลาดพิลึก จึงต้องการให้สตรีรักษา เขาจึงต้องปลอมตัวเป็นทาสเพื่อไปที่นั้น 

ลี่เฟย สตรีไรความงดงาม แต่นางกลับรู้เรื่องพิษทุกชนิด อาวุธลับสุดแปลกพิลึก ภายในเวลาสามวันนางต้องสอบเข้าคัดเลือกเพื่อเป็นนักฆ่าต้องหาสามีจึงคือทาสให้ได้ก่อนสามวันมิเช่นนั้น นางจะถูกฆ่า 

“เจ้ามันคนชั่ว….โหดเหี้ยมอำมหิต?” ร่างบางถอยห่างจากบุรุษตรงหน้าที่กำลังเดินเข้ามาหานางด้วยใบหน้าที่เปื้อนเลือดเขาเยียดยิ้มมุมปากแล้วเอ่ย 

“ใช่….ข้าโหดเหี้ยมแล้วอย่างไรเจ้าจะทิ้งข้า?” เขาเอ่ย 

“ใช่….ข้าจะทิ้งเจ้าอ่ะ” มือหนาบีบค้างมนแน่นก่อนจะชี้ไปที่ออกไปด้านนอกเขากระซิบบอกนางแผ่วเบา 

“ข้าจะทำให้เจ้าสิ้นหวัง….ข้าจะควักลูกตาของเจ้าหากคิดหนี…ข้าจะตัดลิ้นเจ้าหากคิดจะบอกรักชายอื่นลี่เฟยข้าได้ร่างกายเจ้ามาครอบครองแล้ว….อย่าให้ข้าร้ายไปกว่านี้สิฮูหยิน….มอบใจให้ข้ามาซะดีๆ”  

ข้านั้นช่างโชคร้าย หลงคิดว่าเขาเป็นคนดีน่าสงสาร แต่ความจริง เขาคือคนโฉด ดุร้ายเยียงสัตว์ป่า เขาไม่เคยปราณีใครสักคนแม้กระทั้งข้า ข้าร้ายกับทุกคนไม่มียกเว้น  

ข้างนอกข้าคือนายของเขาที่สามารถกดขี่เจ้าสาระ  

แต่ภายในกระท่อมนั้น เขาอยู่เหนือข้า ใจดวงน้อยของข้ามีคำหนึ่งที่ยากจะบอกแก่สตรีทั่วยุทธภพ อย่าริไว้ใจบุรุษที่น่าสงสาร เขาอาจเป็นคนโฉดที่กระชากใจไปจากท่าน 

เตือนจ้า 

 พระเอกเรื่องนี้เหมือนไม่ใช่พระเอก  แต่ก็รักนางเอกสุดหัวใจมีคติประจำใจว่า นางเป็นของข้า ใครยุ่งขุดหลุดฝังศพทันที ไรท์ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ