บทนำ
ผมวิ่งมาด้วยความเร่งรีบและมีของพลุงพลังเต็มไปหมดเพื่อที่ผมจะวิ่งไปแฟนสาวของผม คริสต์ และผมก็จะให้เธอจับไม่ได้ว่าเมื่อคืนผมไปทำอะไรมา อยากรู้ใช่มั๊ยหล่ะ ก็เมื่อคืนผมไปบาร์ที่มีสาวสวยๆและผู้ชายที่ชอบมั่วสุมทางเพศโดยไอ้เร้ดา (สีดา) มันเป็นคนลากผมไปกับมันด้วย หน้าตามันเป็นผู้ชายที่สวย และนิสัยก็แรดพอๆกับหน้าตาของมัน และมันก็ชวนผมจ้ำจี้กับสาวๆพวกนั้น ผมก็ไปจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะกับสาวๆพวกนั้นเช่นกัน แหมก็ทำไงได้หล่ะครับก็เมื่อคืนอารมณ์มันอยากนี่นา แต่ถึงอย่างนี้ผมก็ป้องกันนะครับ ผมก็จะให้คริสต์รู้ไม่ได้ เพราะผมรักคริสต์มาก และถ้าเธอรู้ผมก็ต้องตายแน่ๆ เธอเป็นคนที่มีอารมณ์ร้อนแรง หงุดหงิดง่าย เอาแต่ใจ ขี้วีน
แต่.................................
"เฮ้ยมึง! มึงดูดิมึงดูราชากัณฑ์เสด็จแล้วว่ะ เฮ้ยนี่"
"พอๆ มึงดูปากกูนะ กูไม่เล่น กูรีบอยู่ ไอสัส!!"
พอผมวิ่งหลุดจากกลุ่มเพื่อนของผมมาได้ ผมก็คิดว่าผมรอดแล้วครับ แต่ที่ไหนได้ผมดันมาเจอรุ่นน้องที่ทำงานอยู่ในคณะของผม และผมก็คาดว่า เธอต้องมาถามเรื่องบทที่พวกผมจะแสดงละครกันในปีนี้แน่นอนครับ
"พี่กัณฑ์คะ พี่กัณฑ์ บทตรงนี้มันต้องแสดงอารมณ์ออกมาอย่างไรคะ"
"เออ น้อง เอาไว้ก่อนนะครับ ตอนนี้พี่รีบอยู่ พี่ไปก่อนนะครับ บาย"
"เดี๋ยวสิคะพี่กัณฑ์ อ้าว! ไปซะแล้ว เขารีบอะไรของเขานะ"
พอผมวิ่งหลุดจากเธอได้ ผมก็ดวงซวยจริงๆ ผมดันวิ่งมาชนกับใครไม่รู้ เรียนอยู่คณะไหนก็ไม่รู้ แต่ที่ผมรู้อย่างเดียวคือผมเจ็บมาก
"เฮ้ย! เดินให้ดูทางหน่อยดิวัน อย่าเดินมองชายคานแบบนี้ดิ่ เอ้า! ชนกูแล้วยังไม่ขอโทษหรอวะ มึงรู้ไหมว่ากูอ่ะ ลูกใคร (ลูกเขยแม่มึงมั๊ง)
"มะ..เมื่อกี้พี่วิ่งชนผมนิครับ และผมก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่ลูกใคร แต่ตอนนี้ผมต้องรีบไปเรียน เอาเป็นว่า ผมขอโทษนะครับพี่ชาย ทีหลังผมจะเดินมองทาง ให้ดีกว่านี้ครับ"
"เออไอสัส ทีหลังก็เดินดีๆ"
หลังจากนั้นผมก็วิ่งออกมาจากเขา และ.................
ในที่สุดผมก็วิ่งมาถึงหน้าคณะการบริหารธุรกิจที่แฟนสาวของผม คริสต์ ที่รออยู่ แต่ผมไม่เจอเธออยู่หน้าคณะแล้ว ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
"กริ๊งงง กริ๊งงง"
ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและผมก็คิดว่าคริสต์ต้องโทรมาด้วยความโมโหที่ผมมาไม่ทันเวลาอีกตามเคย และผมก็ไม่รู้ว่าผมสามารถรั้งเธอไว้ได้เหมือนครั้งก่อนๆได้หรือเปล่า
"ฮัลโหลคริสต์"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา
"ฮัลโหลบี๋ นี่บี๋ปล่อยให้คริสต์รออีกแล้วหรอห๊ะ ทำไมอ่ะบี๋"
"ผมขอโทษ ผมขอโทษ"
"บี๋ไม่ต้องมาขอโทษคริสเลย บี๋เอาเวาลาส่วนมากอยู่กับเพื่อน เที่ยวกับเพื่อน บี๋ไม่เคยสนใจคริสต์เลย บี๋ทิ้งคริสต์ นี่บี๋เห็สคริสต์เป็นอะไร เห็นคริสต์เป็นแค่ตัวประกอบในชีวิตของบี๋งั้นหรอห๊ะ!!!"
"เฮ้ยคริสต์ ต้องเข้าใจหน่อยดิว่าบี๋อ่ะวิ่งมาแล้วแต่เจอพวกนักศึกษาถามนู่นถามนี่"
"หึ! หรอ?"
"และคริสต์รู้มั๊ย ว่าบี๋เบื่อกับความงี่เง่าของคริสต์มามากพอแล้ว หัดเปลี่ยนแปลงนิสัยตนเองใหม่ด้วยนะ"
"เบื่อหรอบี๋ ได้ไอกัณฑ์ งั้น เรา เลิก กัน!!!!"
ตื๊ดดด ตื๊ดดด จากนั้นสายได้ถูกตัดไป และในครั้งนี้ผมก็รั้งเธอไว้ไว้ไม่ได้ และผมก็ได้เลิกกัน ในตอนนั้นผมเสียใจมากที่ได้เลิกกับเธอ และผมไม่เป็นอันกินไม่เป็นอันนอน ผมร้องไห้อยู่หลายวัน
และผมก็สบถพูดพึมพำกับตัวเอง
"โอ้พระเจ้า ชีวิตผมตกอับแล้วว!!!"
.
.
.
.
แนะนำตัวละคร
กัณฑ์ (เพื่อนเรียกทศกัณฐ์) เป็นหนุ่มหล่อคมเข้มแบบไทย แต่มีความเป็นโอ๊ปป้าผสมอยู่เล็กน้อย พ่อเป็นผู้อำนวยการมหาวิทยาลัย แม่เป็นนายกรัฐมนตรี ฐานะรวยมาก ตั้งแต่เลิกกับคริสต์กัณฑ์ก็ทำตัวเปลี่ยนไป เห็นผู้หญิง หรือคนอื่นๆเป็นของเล่นชั่วคราว เพื่อนสนิท เรด้า (เพื่อนเรียกสีดา)
กันตา (เพื่อนเรียกไอเอ๋อ) ชอบทำตัวเอ๋อตลอด ้เวลาแต่เห็นอย่างนี้ เรียนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งทุกปี หน้าตาหล่อแบบหวานๆ มีความเป็นผู้หญิงจีนเล็กๆ ผสมอยู่
ตัวเตี้ยๆ ไม่มีพ่อแม่ เพราะท่านเสียแล้ว ทำงานหาเงินเพื่อส่งตนเองเรียนในระดับต่อไป ฐานะยากจน เพื่อนสนิท แก๊ป (เพื่อนเรียก ก๊อปแก๊ป)
คริสต์ เป็นผู้หญิงที่แรด หน้าตาสวย ที่บ้านรวยมาก ถอยรถสปอร์ตเป็นว่าเล่น มีเพื่อนสนิทสองคน เบอร์รี่ (ตรอ) และ สไปร์ซซี่ (ตอแหล)
Guest
