ความรักของผม... มันไม่ต้องการอะไรมาก...
นอกจากคนที่แค่ยอมรับในตัวผมอย่างจริงใจ...
ไม่ใช่แค่หน้าตา... หรือความร่ำรวย...
ผมก็พร้อมจะดูแลเขา... และรักเขาตลอดไป...
ผมคือบุคคลธรรมดาสามัญชน ที่ไม่ได้มีดีอะไรมาก...
แค่อยากทำหน้าที่ของตัวเอง ให้พ่อแม่ของผม ภาคภูมิใจ...
ส่วนเรื่องความรัก... ค่อยว่ากันอีกที...
บทนำ
"ฮึก! อ่าาห์..."
ผมรู้สึกเจ็บ'ตรงนั้น'ข้างหลัง อย่างแปลกๆ จนเผลอร้องเสียงหลงไปโดยไม่รู้ตัว
"มองหน้าฉันสิ..."
เสียงทุ้มๆ ของผู้ชายปริศนาคนหนึ่งซึ่งผมพยายามจะมองหน้าเขา แต่มันเบลอไปหมด เห็นแต่เส้นผมของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้มลางๆ กำลังขยับตัวขึ้นลง บนร่างของผม
"อ้าาาา!!!" ผมร้องเสียงดังขึ้นเมื่อตัวเริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ดีมาก... 'ธนู' คันน้อยของฉัน ^^"
เขาพูดอะไรสักอย่าง แต่เอ่ยชื่อผมขึ้นมาด้วย... เขารู้ชื่อผมได้ยังไง?
"อ้ะ! ๆ ๆ ๆ ๆ"
ในหัวของผมมันตื้อไปหมด แต่ยังรับรู้ความเจ็บปวดตรงส่วนนั้นของผมได้ดี
แต่ผมไม่มีแรงพอที่จะขัดขืนอะไรเขาได้
"อย่างนั้นแหละ ร้องดังๆ ขึ้นอีก!
เขายกร่างอันไร้เรี่ยวแรงของผมขึ้นมาบนตักเขา
แล้วผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนยกขึ้นลงไปมา
"อ๊าาาห์ ฮึก! อ้า~ ซื้ดดด... อ่าาาาห์ ซื้ดดด..."
ผมครางหนักขึ้นไปอีก เพราะมันเจ็บเหลือเกิน
ผมได้แต่กอดร่างที่อบอุ่นของเขา และมือที่สัมผัสได้ถึงหยดเหงื่อบนรูขุมขนเล็กๆ ของเขา
"ฮึกก! อึกกกก!!~~"
ผมกัดฟันพยายามกลั้นเสียงร้อง ไม่ให้มันดังออกไปมากกว่านี้ เมื่อเขาลงลิ้นบนหูของผม
อย่างแผ่วเบา และเลื้อยลิ้นของเขาเลียไปมาเรื่อยๆ จนผมรู้สึกเสียวอย่างมาก... ทั้งที่เขายังคงขยับอย่างไม่มี
ทีท่าว่าจะหยุดลง
"ทนอีกหน่อยนะ... ฉันจะมาละ..."
เสียงของเขาค่อยๆ กระซิบในหูผม แล้ววางผมลงบนเตียงนุ่มๆ
แล้วผมก็ถูกพลิกตัวไปด้านหลัง ทันใดนั้นมันก็สวนเข้าไปในร่างผมอย่างลึก
"ฮ้าาาาาาาาาก!!!~~~ อึกก...."
ผมเงยหน้าขึ้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและทรมานอย่างที่สุด
"อ้า! ฮึก... อ้าาาห์ๆๆๆ อ๊าาาา~~~"
และผมก็โดนกระแทกแบบเดิมอย่างนี้นับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้ผมทั้งเหนื่อย ทั้งปวดหัว และเจ็บมาก
ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว... ผมอยากจะตายตรงนี้ให้ได้เลย...
"มาพร้อมกันนะ!"
เขาก้มลงเข้ามาแนบบนแผ่นหลังของผม ไอร้อนจากตัวเขามันส่งผ่านมาถึงร่างกายของผม
เขาเอื้อมมือมาจับของผมแล้วสาวไปมา พร้อมกับกระแทกหนักขึ้น และเร็วขึ้น
"แอ๊!! อ๊าาาา!! +!@@_#+!_#*($*(@_2$%_(!+)$_+!_!@...."
ผมร้องเสียงลั่นไม่เป็นผู้เป็นคนเพราะ
มันจุกซะยิ่งกว่าจุกอีก... จนในที่สุด
มันก็ผ่านได้เสียที... ผมแทบจะขาดใจตายอยู่แล้วเชียว...
เขาหยุดขยับตัวแล้ว ยกร่างผมขึ้นแนบบนอกอันแสนอบอุ่นของเขา
ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าเขา เป็นใคร? แล้วผมมาทำอะไรกับเขา? ทำไมผมถึงต้องเป็นแบบนี้?
มีหลายคำถามมากมายในหัว แต่ความมึนและ หมดแรง ทำให้ผมหยุดคิดเรื่องนั้นไป
ยื่นหลังมือมาลูบที่แก้มผมเบาๆ ขณะที่ผมกำลังหอบอยู่ และลืมตาขึ้นมาไม่ไหวแล้ว
"หมดแรงละเหรอ ฮึ!?" เขากระซิบในหูผม
"...." ผมไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าบนไหล่เขา อย่างหมดเรี่ยวแรง แล้วก็ผล็อยหลับไป
*********************
Guest
