บทนำ
บรืนนนนน
บางทีถ้าเธอยอมใจเย็นๆแล้วฟังฉันสักหน่อย~~
“ครับแด๊ด”
[เมื่อไหร่จะกลับลูก]
“เอ้าคุณนาย…กำลังจะกลับครับว่าจะแวะไปรับยัยเซร่าก่อน”
ปัง
[ก๊าซ!!]
“คุณนายแค่นี้ก่อนนะโดนซุ่มยิง”
[กาเซลไอ้ลูกบ้าเกิดอะไรขึ้น!!]
ติ้ด!
‘ใช้ชีวิตพอแล้วหรือ?’
“ใคร...เสียงใคร?”
‘สิ้นวาระสิ้นกรรม
เก่าสิ้นไปใหม่จึงเกิด
ถึงคราวคืนถิ่น
ยามจันทร์พบจันทร์
ทุกสิ่งจะกระจ่าง
ยามที่เจ้าพบตา
ปริศนาได้คำตอบ
ชังเกลียดเจ้าเลือกเพียงสอง
รักชอบยากนัก
ดวงเก่ามิอาจกำหนด’
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เฮ้ยๆมันตายหรือเปล่า”
"อะ...โอ้ย...ที่นี่มันที่ไหนวะเนี่ย"ผมมองผ้าที่เลอะไปด้วยสีแดงขีดๆเขียนๆภาษาไทยไว้มันเละมากๆเหมือนคนเขียนเพิ่งฝึกเขียนยังไงยังงั้น
"ไอ้สวะ...ร่างกายแบบนี้ยังคิดมาฝึกทหาร...ถุ้ย"ชายแปลกหน้าถมน้ำลายใส่พื้นต่อว่าผม
ร่างกายแบบนี้หรอ?
ผมจำได้ว่าผมสูงกว่าเจ้านี่เสียอีก
"คุณเป็นใคร?"ผมถามด้วยความสงสัยก่อนจะโดนตะคอกใส่หน้า
"มึงก็คือสวะไงไอ้โง!"
"มึงๆไปเร็วอาจารย์มา!"ใครอีกคนวิ่งเข้ามก่อนทั้งหมดจะเรีบเร่งออกไป
"แอนเดลเธอมาทำอะไรในนี้แล้วหน้าไปโดนอะไรมา?"
“....”
“แอนเดล”
ฉันก็ไม่รู้เว้ย!!!!
สวัสดีค่ะเรื่องนี้เป็นนิยายสนองนีดเรื่องแรกที่ลงธัญวลัยของเราติชมได้เลยค่ะเปิดให้มันร้างเล่นๆไปก่อนเน๊อะถ้ามีภาษาแปลกๆตรงไหนก็ขอให้ทราบโดยทั่วกันนะคะว่าภาษาต่างดาวนั้นมาจากเราโดยตรงและต้องขออภัยสำหรับคนที่รู้สึกว่ามันขัดอรรถรสในการอ่านไว้ด้วยนะคะ //กราบ
ถ้าอัพล่าช้าไม่ต้องสงสัยนะคะว่าเราทำอะไรลำพังแค่เรียนตัวก็จะแตกแล้วค่ะแต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ //กำมือชูขึ้นฟ้า บุ้ยบุ่ย <3
Guest
