[Karma x Jiba]
เขานั่งอยู่ด้านหน้าผม
นั่นเลยทำให้ทัศนิยภาพของผมยามเข้าเรียน จะมีหัวของเขาอยู่ในภาพเสมอ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะจุดเด่นก็ไม่มีอะไรให้น่าจดจำมากนัก รู้แค่ว่าเขาไม่เคยได้ยินเสียงของเจ้าหมอนี่เลยสักครั้งตั้งแต่ที่เขาเข้ามานั่งเรียนในห้องนี้
จิบะ เรียวโนะสุเกะ
นั่นคือนามของชายตรงหน้าที่ผมพึ่งทราบหลังจากผ่านมาได้สัปดาห์กว่าๆ เพราะเขาเข้าเรียนเช้ากว่าเพื่อนและไม่ได้โดดคาบโฮมรูม..
ดวงตาสีแดงสด
ไม่เคยนึกว่าหมอนี่จะมีพันธุกรรมที่น่ากลัว คราที่เข้าไปซ่อนตัวในโรงหนังจากหนึ่งในนักฆ่านั่น ผมหน้าม้ายาวที่บดบังส่วนบนของใบหน้าพริ้วไหวจนสะท้อนภาพที่สวยงามในดวงตาของเขาในเสี้ยววิ
เวลาหยุดลง
เสียงหมอนี่แหบสุดๆ
พวกเรานั่งข้างกันในคาบวิทยาศาสตร์(อีกแล้ว) เจ้าหมึกให้พวกเราสะกัดสารคลอโรฟิลด์ออกจากใบไม้สีเขียวอี๋ ของอนุบาลๆแบบนี้ใครก็ทำได้
แต่คาบนั้น เป็นครั้งแรกที่หมอนั่นเรียกนามสกุลเขา และขอยืมเทปลบคำผิด..
เสียงแหบๆทุ้มๆที่เปล่งออกมาเหมือนหยุดเวลาของเขาเอาไว้ตรงนั้นในชั่วขณะ
มือของพวกเราสัมผัสกัน
และสัมผัสมันยังคงอุ่นวาบ....
รอยยิ้มของเขา
มีครั้งนึงที่เจ้าหมอนี่หันมาทางโต๊ะของเขาอย่างกระทันหัน สะกิดที่แขนเบาๆและชี้นิ้วไปทางเจ้าปลาหมึกสีเหลืองเป็นเชิงให้ทำอะไรสักอย่างกับท่าทางนั่น
น่าเสียดายที่ผมไม่ได้สนใจคนในห้อง
หรือเจ้าหมึกที่ทำท่าลุกลี้ลุกลนนั่น
แต่เป็นรอยยิ้มขำๆของหมอนี่ต่างหาก
...เวลาของผมหยุดลงอีกครั้ง...
ดอกไม้ข้างหน้าต่างทุกเย็น
วันนั้นผมกลับช้ากว่าปกติ เพราะท้องฟ้าสวยกว่าปกติ ขณะที่กำลังดื่มด่ำในห้องเรียนคนเดียว...
เสียงแตกของใบไม้แห้งกรอบก็ดังขึ้น
ผมหันไปมอง
ผมก็เจอหมอนั่นที่ข้างหน้าต่างห้องเรียน
แจกันดอกไม้รูปร่างเบี้ยวๆนั่นถูกวางไว้ข้างหน้าต่าง นั่นทำให้ผมรู้ว่าเจ้าของแจกันคือหมอนี่
อ่อนโยน...
รอยยิ้มหมอนั่นปรากฎบนใบหน้า...
เวลาหยุดอีกครั้ง...
"นี่ๆ จิบะคูง~"
"?"
"ยิ้มบ่อยๆนะ"
"..??"
" ผมชอบ : )..."
บางทีช่วงปีนี้คงสนุกเพิ่มอีกเป็นเท่าตัว
รู้ตัวอีกที ผมก็ส่งยิ้มจากก้นบึ้งให้เขาไปแล้ว
ใบหน้าแดงซ่านนั่น
มันคงตราตรึงในใจผมไปชั่วนาน...
______________
ค่ะ
คู่ ที่ ไม่ มี โม เมนต์
ที่แต่งเพราะเราเมนน้องจิบะกับน้องคารุมะ และทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันบ่อยๆด้วย(ฮา) บางทีก็ต้องแอบหวั่นไหวกันบ้างแหละ(?)
ติชมได้นะคะ พึ่งลองแต่งเรื่องสั้น555
Guest
