ผมวีรวัฒน์ หรือวีร์ ทายาทคนโตแห่งตระกูลสิงห์ ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่คุณพ่อจัดหามาให้ แต่ผมไม่ได้รักเธอ เราแต่งงานกันเพื่อผลิตทายาทให้สืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไป ซึ่งผมได้ทำสำเร็จ ขาดแต่ความรักที่ผมไม่ได้มันมาเท่านั้น ถ้าย้อนเวลาไปได้ ผมอยากจะกลับไปหาความสุขให้กับตัวเอง แต่ตอนนี้ผมอายุได้เจ็ดสิบปีแล้ว เวลาของผมกำลังจะจบลงด้วยโรควัยชราที่รุมเร้ามานับสิบปี
“คนตระกูลสิงห์จะต้องไม่ร้องไห้ จงเข้มแข็งอย่าให้ใครมาดูแคลน” ผมบอกกล่าวกับทุกคนก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายดับลง ภาพของทุกคนที่กำลังร่ำไห้กับการจากไปของผมก็พลันดับวูบลง ท่ามกลางสติที่เลือนราง ผมได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นแผ่วเบา
มนุษย์เอ๋ย เจ้าทำความดีใหญ่หลวงมาชั่วชีวิต ข้าจักให้พรกับเจ้าหนึ่งข้อ จงขอมา
ให้พร?
ใช่ให้พร อะไรก็ได้ที่เจ้าอยากได้ ยกเว้นขอชีวิตเดิม เพราะข้าให้ไม่ได้ เวลาเจ้ามันจบลงไปแล้ว
ผมพลาดความรัก…
ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
ได้ ข้าจักให้เจ้า ณ บัดนี้!