“พรรคมารใฝ่สูงยิ่งนัก” เสียงบุรุษปริสนากล่าวถ้อยคำออกมา ในมือด้านซ้ายถือจอกชา ภายในบรรจุชาชั้นเลิศรสเยี่ยมของตระกูล ก่อนจะหันไปสนทนากับสตรีด้านข้าง สายลมอ่อนๆพัดโชยเข้า เสียงเสวนากล่าวถ้อยๆเป็นช่วง...
.
.
.
.
.
คำนำ
สวัสดีค่า ไรท์เอง เรื่องนี้เกิดจากความคิดของผู้แต่ง ทั้งสิ้น มิได้มีเจตนาปลอมแปลงหรือก๊อปนิยายเรื่องอื่นมา ผู้อ่านทุกคน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้ออกแนวกำลังภายใน / ชายรักชาย ใครที่ไม่ได้อ่านแนวนี้ ปิดทิ้งเลยนะเจ้าคะ อ่านด้วยความสงบและผ่อนคลาย หากอ่านถึงฉากเอ็นซี กรุณาอย่าส่งเสียงกริ้ดดังๆรบกวนคนข้างๆ(ถ้าให้ดีอ่านหลังติดกำแพงเลยค่ะ)
ขอบให้สนุกกับการอ่านนะคะ
แผ่นดินกว้างไกล ตระกูลเซียนทั้งสี่ ดินน้ำลมไฟ ปราณสมดุล ผู้คนนักถือ ตระกูลแรกนาม “ตระกูลฟาน” ขึ้นชื่อเลื่องลือเรื่องวิชายุทธ์ ลูกศิษย์น้อยใหญ่หลั่งไหลนับถือยิ่ง ตระกูลสองนาม “ตระกูลหลี่” ขึ้นชื่อเรื่องอาวุธเซียน กระบี่ง้าวดาบหรือคมลูกธนู ตระกูลสามนาม “ตระกูลเซียว” ประมุขนาม เซียวหงเฟย ประมุขมุขหญิงเพียงผู้เดียวของตระกูล ขึ้นชื่อเรื่อง ความมั่งคั่ง ร่ำรวย และตระกูลที่สี่ นาม.. “ตระกูลเสวีย” ตระกูลนี้เมื่อก่อนทำแต่เรื่องชอบทำ ชื่อเสียงลือเลื่องทั่วแผ่นดิน ลูกศิษย์ล้นหลามมิแพ้ตระกูลฟาน แต่ต่อมา พรรคมารขยายอำนาจจากดินแดนนรก หลั่งไหลเข้า ก่อนจะยึดเมืองตงไห่ ตั้งรกรากและสร้างสำนักมารขึ้น จุดเริ่มต้นของสงครามหลอมรวมตระกูลจึงเกิดขึ้น...
แนะนำตัวละคร
"ถางหงเถียน" บุรุษใบหน้าเยี่ยงสตรี สวมอาภรณ์สีแดงเลือดหมูแล้วสวมเสื้อคลุมสีขาวสะอาดทับ ผู้ใดเห็นต่างต้องตกอยู่ในห้องเสน่ห์ของเขา มีหรือที่บุรุษข้างกายนั้น จักมิหึงหวง!?
"เสวียอู่ฉาง" จอมมารผู้น่าเกร็งกลัว โหดเหี้ยมและไร้เมตตา เข่นฆ่าผู้คนที่เป็นอริทั่วหล้า แต่ภายในนั้นกลับมีเพียงพระชายาของตนที่สามารถเห็นนิสียถายในของตนได้เท่านั้น...
"เถียนเอ๋อร์.." บุรุษร่างแกร่งกอดโอบพระชายาของตนก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ เสียงของลมหายใจนั้นดังกึกก้องอยู่ภายในหัวของถางหงเถียน
" ท่านพี่... " ก่อนที่หน้านั้นจะขึ้นสีระเรื่อ แก้มแดงฉ่า ไล่เลี่ยลงมาที่จมูก ก่อนจะลามไปที่ใบหูน้อยๆทั้งสองข้าง โบกพัดปิดปากของตน
"...." เสวียอู่ฉางมิรอชักช้า เข้าประกบริมฝีปากของตนกับริมฝีปากเป็นกระจับของบุรุษตรงหน้าเบาๆ แล้วบดขยี้สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นน้อยภายในโพรงปากอุ่น
"อืม...." ถางหงเถียนกล่าวครางในลำคอของตนเบาๆ ฝ่ามือน้อยๆดันอกแกร่งมิให้รุกล้ำเข้ามาในอาณาเขตหวงห้ามของตน
"เถียนเอ๋อร์..." เสียงแหบพร่าของเสวียอู่ฉางกระซิบข้างๆใบหูน้อยๆของถางหงเถียนเบาๆดสียงแหบชวนน่าหลงใหล อารมณ์ของเสวียอู่ฉางในตอนนี้เป็นอะไรกันแน่
เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ