ในยุคที่วิทยาศาสตร์ครอบงำทุกมิติของชีวิต ความเชื่อในสิ่งลี้ลับกลายเป็นเรื่องล้าสมัย นิทานปรัมปราถูกตีตราว่า “เพ้อเจ้อ” ตำนานเก่าแก่ถูกลบเลือนจากหน้าประวัติศาสตร์ และสิ่งที่ไม่อาจพิสูจน์ได้...ถูกลืม
ผู้คนยึดมั่นในเหตุผล เมืองหลอมรวมเป็นประเทศ ประเทศเชื่อมโยงเป็นทวีป โลกทั้งใบขับเคลื่อนด้วยตรรกะและเทคโนโลยี แต่ในรอยร้าวของความเจริญรุ่งเรืองนั้น กลับมีบางสิ่งซ่อนอยู่
บางสิ่งที่เก่าแก่ยิ่งกว่าความรู้ใดที่มนุษย์เคยครอบครอง
บางสิ่งที่รอดพ้นจากเปลวไฟแห่งสงครามระหว่างเทพเจ้าและอสูร
บางสิ่งที่ยังเต้นอยู่ในเงามืด—รอเวลาถูกปลุกให้ตื่น
และพลังนั้น...ยังไม่สูญสลาย
มันแฝงตัวอยู่ในสายเลือด ในจิตใจ ในรอยแผลของผู้ที่เคยสัมผัส ผู้คนต่างลืมมันไปแล้ว แต่มัน...ยังจำมนุษย์ได้ดี