เรื่องสั้นใน ONE DAY

เรื่องสั้นใน ONE DAY 

ตอนที่ 1 จิ้งจอกขาวกับกา 

'นายท่าน!' 

'นายท่านเรจิ ขอรับ!' 

เสียงเรียกของคนรับใช้ตระกูลหนึ่ง กำลังเรียกนายน้อยของบ้านฟูมะ 

"อย่าตามเราให้ยากเลย เท็นบุ ยังไงเราก็จะไป" 

เรจิ...นายน้อยของบ้านฟูมะกำลังหนีออกจากบ้านเพื่อออกไปดูโลกกว้างข้างนอก เพราะเขาเคยได้เเต่ฟังจากนิทานเเละคนใช้ในบ้านพูดว่าโลกข้างนอกเป็นยังไง เขาจึงเกิดความคิดจะออกไปดูบ้าง 

"นายน้อย ท่านยังเป็นจิ้งจอกไม่ครบเก้าหางเลยนะขอรับ ถ้าท่านออกไปแบบนี้ละก็...!!!นายน้อย" 

เท็นบุเป็นภูตกระต่ายที่คอยอยู่เคียงข้างเรจิมานานวันนี้เขาพึ่งเห็นการกระทำที่อุอาจครั้งเเรกของเรจิและเขากำลังจะไม่ได้เจอนายน้อยของเขาอีกเป็นแน่ถ้านายน้อยของเขาไม่วิ่งเข้าป่าเวทย์ไป ซึ้งเขาก็คิดผิด นายน้อยได้หายไปพร้อมกับคำอำลาที่ยังไม่ทันจบ 'เท็นบุเดี๋ยวฉันก็กะ....' ก็โดนวงเวทย์ดูดไปอีกที่ซึ่งก็ไม้รุ้ว่าที่ไหน 

ตุบ 

"นายน้อย!!!" 

เท็นบุถึงกับล้มทั้งยืน 

... 

.. 

. 

แดนหุบเขาหิมะของเผ่าอีกา 

'...กลับมาเเล้ว' 

ตู๊ม! 

"แฮก ๆ แค่กๆ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เเค่กๆ"เรจิตกลงมาในบ่อน้ำที่คล้ายกับที่อาบน้ำมาก 

พรึ่บ! 'เจ้าเป็นใคร' 

"ปล่อยเรานะ!! อื้อๆๆ"เสียงของเรจิเงียบลงเพราะโดนมือแกร่งของใครไม่รู้มาปิดปากไว้ เรจิตกใจเเละยิ่งดิ้นเข้าไปใหญ่ 

"ถ้าเจ้าไม่หยุดดิ้นเราจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ"พูดจบเรจิหยุดดิ้นเเละหน้าซีดเผือก 

"ดีมาก ทีนี้เจ้าตอบเรามาว่าเจ้าเป็นใคร มาจากเผ่าใด"เสียงทุ้มลึก น่าฟังเอ่ยอย่างแผ่วเบาให้คนใต้ร่างได้ยินเพียงคนเดียว 

"ยังไงข้าไม่บอกจนกว่าเจ้าจะสัญญาว่าจะไม่ฆ่าข้า"เรจิรวบรวมกำลังใจฮึดสู้ ต่อรองคนที่ตัวโตกว่าเเละแกร่งกว่า 

"หึ ข้าไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น จงตายซะเถอะ!!"ร่างแกร่งผลิกร่างเรจิให้หันหน้ามาเเละเตรียมพร้อมใช้พลังเวทย์ฆ่าคนใต้ร่าง เเต่เเล้วก็ต้องฉะงักเมื่อหันมาเจอกับใบหน้าสวยราวกับผู้หญิงเเละหูและหางที่โผล่ออกมา 

"เจ้า....เจ้าเป็นสตีรึ?"เรจิเมื่อได้ฟังก็ไม่ชอบใจเพราะทุกคนต่างคิดว่าเขาเป็นสตีเเต่งจริงจริงแล้วไม่ใช่ 

"ข้าเป็นบุรุษมิใช่สตีอย่างที่ท่านคิด ท่านลองดูข้าคือบุรุษหาใช่สตี"พูดจบเรจิเปิดชุดยูกาตะสีขาวเผยให้เห็นอกที่แบนราบและยอดปทุมสีชมพู ที่ดูน่าดึงดูด 

"งั้นข้าก็สัมผัสให้เเน่ใจหน่อยเถอะ...!!"พูดจบร่างแกร่งก็ใช้มือข้างเดียวรวบมือทั่งสองของเรจิไขว้ข้างหลังและโน้มหน้าเข้าไปขบกัดยอดปทุมสีชมพูนั้น 

"อ๊ะ!!ท่าน...ท่านทำอะไรน่ะ..อ๊ะ..อย่าทำอะไรเรานะ!"เรจิรู้เสึกเจ็บเเละพูดไม่ออก พยายามดิ้นเเล้วเเต่ยิ่งดิ้นมือหนานั้นยิ่งบีบรัดข้อมือเขาจนนิ่วหน้า 

มืออีกข้างของร่างเเกร่งถกชุดยูกาตะลงทำให้ได้กลิ่นหอมของร่างตรงหน้ามากขึ้น ยิ่งเพิ่มความต้องการของเขามากขึ้น 

"ปล่อยเรานะ อื๊อ"ปากเเกร่งเริ่มพรมจูบขึ้นมาจนถึงกลีบปากสีหวานเเละกจูบรุนเเรงจนคนใต้ร่างเริ่มหน้าซีดเขาจึงลงมาขบกัดยอดปทุมอีกข้าง เเละใช้มือมาสัมผัสกับก้นนุ่มบีบคลึงเบาๆ 

"แฮ่ก แฮ่ก พอเเล้ว เราบอกให้หยุด" เรจิพยายามสงบอารมณ์ที่พุ่งอย่างบอกไม่ถูก เเต่มันก๋ไม่เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ มือนั้นกำลังทำให้เขาทรมาร 

"ปากไม่ตรงกับใจเลยนะนายน่ะ"ร่างแกร่งย้ายมือมาจับที่แกนกายของคนใต้ร่างเเละรูดช้าๆ 

"อ๊ะ" เรจิครางออกมาไม่เป็นภาษาสมองเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ 'ต้องรีบหาวิธี' 

ทันใดนั้นเองร่างแกร่งหน้าต่ดีกำลังก้มไปพินิจผลงานตัวเอง เรจิจึงใช้เท้าเตะไปที่กลางกายของชายผู้นั้น 

"โอ๊ย!!" เรจิรีบวิ่งออกจากที่นี้เเละไม่หันกลับมาอีก 'เจอกันคราวหน้าเราจะฆ่าเจ้าเเน่' 

ร่างใหญ่สบถอย่างไม่ชอบใจ 'ถ้าเจอกันเมื่อไหร่ เจ้าได้เจอดีเเน่'' 

..........................................................................................................