สาวร่างเล็กนั่งประจำห้องตรวจเด็กก็นี่แผนกกุมารเวชนี่ยัยนักเขียน=_=
แอ๊ด "คุณหมอน้ำตาเจ้ามีคนไข้เจ้า"พยาบาลสาวยื่นแฟ้มประวัติให้ส่งให้คุณหมอคนงาม
"แฟ้มประวัติ เด็กชาย โอ เซนยะ ลูกครึ่งเกาหลี"คุณหมอคนสวยพยักน่าให้พาคนไข้ตัวน้อยเข้ามาในห้องพักประจำการของเธอได้เลย
เสียงเด็กน้อยแผดจ้าไม่นานร่างสูงสมาร์ทในเครื่องแบบติดดาวเดินอุ้มเด็กชายอ้วนมาในห้อง
คุณหมอคนสวยยิ้มหวานให้หนุ่มน้อยที่ยังไม่หยุดแผดเสียง
"สวัสดีครับ ชื่ออะไรเอ่ย"คุณหมอร่างเล็กเดินอ้อมหลังชายหนุ่มไปหยุดตรงหน้าเด็กชาย
เด็กชายเซนยะ หยุดแผดเสียงแต่ยังสะอื้นฮักๆจนใบหน้ายุ้ยแดงแจ๋ มองคุณหมอคนสวยตาแป๋วค่อยๆยิ้มและดีดดิ้นจากอกอาหนุ่มจะไปหาคุณหมอแสนสวยคุณอาหนุ่มจึงปล่อยหลานชายลง
"คุณหมอขอตรวจหน่อยนะหนุ่มน้อยเราไปบนเตียงกัน"คุณหมอจูงมือเด็กชายไปที่เตียงบริการอุ้มเด็กชายตัวน้อยแต่น้ำหนักไม่น้อย
ผมใจเต้นแรงนี่เป็นครั้งแรกที่ผมไม่กล้ามองคุณหมอคนสวยคนอะไรทั้งสวยทั้งน่ารักใจเต้นจนเจ็บไปหมด
"จากที่ตรวจน้องมีตุ่มและไออาการของหวัดธรรมดาแต่หมอตรวจพบเชื้อมาเลเลียนะคะ"หมอสาวสำรวจตามตัวเด็กชาย
"ครับ!!!แล้วต้องทำอย่างไรครับ"ชายหนุ่มมองหลานชายไม่กล้าสบตาคุณหมอคนสวย
"หมอจะฉีดยาและให้ยาไปทานนะคะคุณอย่าให้น้องไปอยู่ในที่มืดหรือมีน้ำขังค่ะ"ฉันเตรียมอุปกรณ์ฉีดยาจิ้มเข็มตอนเด็กเผลอ
ผมมองเธอตาไม่กระพริบมือเธอเบามากหลายชายผมไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำเสร็จละเร็วจังยังมองหน้าไม่เต็มอิ่มเลยแฮะ!!!!
"คุณคะเสร็จแล้วค่ะรับยาข้างนอกนะคะ"ฉันส่งยิ้มให้เด็กน้อยก่อนบอกพ่อของเด็กผู้ชายคนนี้เสียมารยาทไปมั้ยจ้องฉันจนพรุนละ
"ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มอุ้มหลานชายพร้อมหยอกเล่นด้วยตามความเคยชิน
Guest
