“เรารู้สึกว่าเราเบื่อ ความรักที่เรามีให้น้ำเพชรนับวันมันยิ่งน้อยลง และเราเจอคนที่ถูกใจกว่า เราอยากจะเลิกกับน้ำเพชร”
“นายรู้ตัวไหมเชนทร์ว่านายมันเห็นแก่ตัวมาก นายทำกับความรู้สึกของน้องแบบนี้ได้อย่างไร นายจำวันที่นายเดินมาบอกเราได้ไหม ว่านายเจอคนที่นายชอบ นายอยากจะจีบน้องเค้า นายทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้น้องเค้ามาเป็นแฟน ทำให้น้องรักนาย”
“เรารู้ว่าเรามันเลว แต่ความรู้สึกของคนเรามันห้ามกันไม่ได้ เราไม่อยากจะฝืนความรู้สึกของตนเอง สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดมากที่สุดก็คือน้ำเพชร”คชินทร์มองแฝดน้อง มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นเดินเข้าไปชกหน้าของน้องชายสองครั้ง โกรธที่น้องชายทำแบบนี้กับคนที่เขารัก
“ในเมื่อนายไม่เห็นค่าในตัวเธอ หัวใจของเธอเราขอมาดูแล นับจากวันนี้ไปเราจะดูแลน้ำเพชรเอง นายห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ เพราะเธอคือคนที่เรารัก หวังว่านายจะเข้าใจ”คชินทร์พูดจบเดินขึ้นห้องของตนเองไป ทั้งโกรธทั้งผิดหวังในตัวคเชนทร์ ทำไมนะเขาถึงไม่เจอน้ำเพชรก่อน ถ้าเขาเจอเธอก่อน เธอคงไม่ต้องมานั่งเสียใจอยู่แบบนี้
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจรีดทุกคนด้วยนะคะ
Guest
