Killรักฉันฆ่าฉันดีกว่า

Kill รักฉันฆ่าฉันดีกว่า

บทนำ

ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก...

เสียงนาฬิกาเดินเวลาอย่างช้าๆ แต่สำหรับผมมันเร็วเหมือนว่าลมหายใจ ใจของผมเต้นเร็วไม่เป็นจังหวะ มีคนส่งจดหมายมาให้ผมที่ร้านเหล้า เป็นซองกระดาษสีน้ำตา ภายในนั้นมีรูป...ของแฟนผมที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดและแผล...

"นี้มันอะไรกัน..."

ด้านหลังรูปนั้นเขีนนไว้ว่า...

'นายมีเวลาก่อนถึงเที่ยงคืน หาผู้หญิงคนนี้ให้เจอ...ไม่งั้นเธอได้ตายจริงๆแน่...คำใบ้ก็คือ เปียก สกปรก สาป แล้วขอให้โชคดี'

ผมวิ่งออกจากร้านเหล้าทันที แต่ตอนนี้เป็นเวลา5ทุ่ม50 ผมมีเวลาอีกแค่10นาที อยู่ไหน...ผมไม่รู้...

ผมวิ่งตามโกดัง แหละซอยต่างๆทั่วบริเวณนั้น แต่ผมก็หาเธอไม่เจอ

ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก...ติง...

เสียงนาฬิกาดังขึ้นบงบอกว่าหมดเวลาของผมแล้ว...ผมเหลือบไปให้ กองขยะ ทุกอย่างบอกผมว่า ใช่ ใช่ ใช่ ผมวิ่งตรงเข้าไปขุดขุยขยะ แล้วผมก็เจอร่างของเธอ ทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผล เลือดเต็มหน้าของเธอ...ใช่...เธอ...เธอคือแฟนของผม...

"อ้าก!!!!"

ผมร้องไห้เหมือนคนบ้า สติของผม ผมแบกเธอวิ่งไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ผมอุ้มเธอไปหาหมอแล้วบอกหมอว่า

"หมอครับ ช่วยแฟนผมนะครับ ช่วยแฟนผมด้วย"

"ใจเย็นก่อนนะครับคุณแฟนรอด้วนนอกนะครับ"

ผมตัดสินใจโทรหารุ่นน้องคนสนิทของผม

'ฮัลโหล ต้นกล้าหรอ...หมอก...หมอกโดนทำร้าย'

'ห้ะ...แล้วพี่อยู่ที่ไหน?'

'โรงพยาบาลPหน้าห้องฉุกเฉิน...'

'ผมจะตามไป'

10นาทีต่อมา

"พี่เหนือ"

"กล้า หมอก...ฮึก...หมอกเขา กล้าพี่ไม่เข้าใจมันทำแบบนี้ทำไมมันทำกับหมอกทำไม..."

"ใครทำพี่"

"พี่ไม่รู้มันส่งรูปหมอกมาให้พี่ พี่ตามหาหมอก แต่มันไม่ทัน ฮึก...กล้าพี่ควรจะทำยังไงดี"

"ใจเย็นก่อนพี่ หมอกถึงมือหมอแล้วอีกไม่นานก็คงปลอดภัย ส่วนที่กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยมา พี่คงจะไม่อยู่ในสภาพ เปื้อนเลือดแบบนี้หรอกใช้มั้ย? ไม่ต้องห่วงผมจะเฝ้าหมอกให้เอง"

"ขอบใจนะกล้า แกคอยช่วยพี่เสมอเลย"

ผมกลับมาบ้าน

อาบน้ำแล้วรีบกลับไปที่โรงพยาบาลทันที เมื่อถึงโรงพยายาล กล้าก็วิ่งหน้าตาตื่นมาหาผม...

"พี่แย่แล้วหมอกเขา..."

ผมวิ่งตามไปที่ห้องฉุกเฉินทันที อาการหมอกชัก ดิ้นทุรณทุราย ที่เตียงฉุกเฉิน

"หมอ!!หมอทำอะไรบ้างสิ!แฟนผมเป็นแบบนี้ หมอ!!"

"หมอพยายามอยู่ครับ... แต่ไม่รู้ทำไมคนไข้เป็นแบบนี้"

หน้าจอเครื่องวัดชีพจร ค่อยลดลง การเต้นของหัวใจค่อยๆข้าผม พุ่งไปที่เตียงแล้วปั้มหัวใจเธอ

'ขอล่ะ...พระเจ้า...ได้โปรด...เอาเธอกลับมาให้ผม'

ตี๊ด..........

เสียงที่บอกว่าหมดโอกาสดังขึ้น แต่ผมยังคงไม่หยุด จนหมอและพยาบาลมาถึงผมลงจากเตียง ผมร้องไห้ แทบเป็นแทบตาย ทำไม ทำไมเป็นแบบนี้

"พอเถอะค่ะ คนไข้เขาเสียชีวิตแล้วนะคะ..."

"ไม่...ฮื่อ....ฮึก...อ้าก!!!"

ผมสลบไปชั่วขณะ แล้วก็ตื่นมาที่เตียงของโรงพยาบาลแล้วมีคนกล้านั่งอยู่ข้างๆเตียง

"นายช่วยพี่ได้มั้ย...นายจะต้องหาตัวมันมาให้พี่....คนที่มันทำกับหมอก"

"ครับผมจะช่วยพี่..."

ร่างสูงลุกจากข้างเตียงเดินออกไปจากประตู พร้อมกับรอยยิ้มที่สะใจ

'ผมจะช่วยพี่ได้ยังไง...ก็ผมนี้แหละ...ที่เป็นคนฆ่ามัน....'

ภาพเหตุการณ์ในห้องฉุกเฉิน ย้อนกลับมา

"ญาติคนไข้ใช่มั้ยครับ?"

"อ่าครับ "

"คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ"

"ผมขอเข้าไปเยี่ยมได้มั้ยครับ?"

"....ก็ได้ครับแต่แค่3นาทีนะครับ"

"ครับ...3นาทีก็เกินพอแล้ว"

ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน พร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากยิ้มแย้ม เป็นเย็นชา...

"ตายยากจริงๆนะมึงดูสิ...มึงจะรอดอีกมั้ย"

ร่างสูงเหยียบสายออกซิเจน หญิงสาวค่อยดิ้นอย่างช้า จากนั้น หญิงก็เปลี่ยนเป็นอาการชัก ร่างสูงทำท่าทีเป็นตกใจเพื่ออำพรางกล้องวงจรปิด ร่างสูง เมื่อเห็นว่าหัวใจเกือบหยุดเต้นจึงรีบวิ่งไปตามหมอ

"หมอครับ...หมอ...เพื่อนผม..."

หมอและพยายาบาลต่างพากันวิ่งวุ่นเข้าไปอีกรอบ ซึ่งเป็นเวลาที่แสงเหนือกลับมาพอดี

"พี่แย่แล้วหมอกเขา..."

ภาพตัดมาที่ร่างสูงเปิดกระเป๋า...กระเป๋าที่มีมีดเปื้อนเลือดอยู่...

#โปรดติดตามตอนต่อไป