"ปล่อยกูวิน!!"
"สามึงใจเย็นก่อน!"
"ไอสามึงใจเย็นดิ! มึงฟังก่อน"
"มึงให้กูใจเย็นแฟนกูนอนเอากะคนอื่นพวกมึงให้กูใจเย็นงั้นหรอเหอะ"ฉันแสยะยิ้มด้วยน้ำตาแล้วหันไปมองหน้าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าแฟนที่กำลังยืนบังผู้หญิงอีกคนทุกคนเงียบหมดในห้องนี้มีเเต่เสียงหายใจเท่านั้น
"งั้นมึงก็พูดมาพูดมาเลย!!!"ฉันหันไปถามวินที่ตอนนี้มันจับแขนฉันอยู่
".."
"จะเงียบทำไมกูบอกให้พูด" ฉันมองไปที่ผู้หญิงอีกคนที่ยื่นอยู่ข้างแฟนตัวเองเจ็บจี๊ดขึ้นมาอีกครั้งน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุดทำไมว่ะ
"รันขอโทษพี่สารันขอโทษ" ใช่แล้วแหละผู้หญิงคนนี้เขาเป็นน้องรหัสของเพลิงแฟนฉันเองเจ็บไหมล่ะ
"ขอโทษงั้นเหรอ!! เพียะ!! "ฉันโมโหพุ่งเขาไปตบหน้าคนที่ขอโทษแต่กับเป็นฉันที่เจ็บเจ็บจนจุกเหมือนจะตายให้ได้
"พี่เพลิง"
"รักกันมากสินะ"ฉันยิ้มใหกับเพลิงที่เอาตัวมาบังรันไว้มันเจ็บกว่าการที่เขาไม่พูดไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้นเสียอีก
"ขอโทษ"เพลิงมองหน้าฉันแต่ฉันกลับอยากจะตายให้ได้กับสายตาของเขา มันยากที่จะอธิบาย
"ทำไมเพลิง ทำไมเป็นแบบนี้"
"สา พวกฉัน"
"ตั้งแต่เมื่อไร"ฉันพูดแทรกขึ้นมาก่อนทุกคนเงียบลง"พวกแกก็รู้งั้นหรอวิน เตอร์" ฉันทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรงแล้วเตอร์กับวินก็วิ่งเขามา
"อย่ามาจับ!!"ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปตรงหน้า2คนมองสลับกัน
"ขอให้มีความสุข"พูดจบฉันเดินออกจากห้องของเพลิงด้วยแรงสุดท้ายที่เหลืออยู่จนถึงรถตัวเองนั่งทรุดลงกับพื้นร้องจนเหมือนคนบ้าก่อนจะขับรถออกมาด้วยความเร็วกว่าทุกครั้ง
Guest
