เมื่อผมต้องพิชิตต่างโลก

บทนำ 

“แฮกๆๆๆๆ” เสียงกลุ่มคนที่เหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรสักอย่าง

“ทางนี้เพคะลงไปทางอุโมงค์น้ำเก่าแล้วเราก็จะสามารถออกมาจากเมืองได้”เสียงนักรบหญิงคนนึงพูดขึ้นมาพร้อมชี้ไปที่ทางออก

           “ชั้นเริ่มจะไม่ไหวแล้วละ ทิ้งชั้นไว้แล้วพาโอรสของเราไปเถอะ”หญิงที่กำลังอุ้มลูกอยู่พูดขึ้นก็รู้ทันทีว่าว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ด้วยเสียงที่อิดโรยเต็มที

           “เป็นเพราะพระองค์พึ่งคลอดโอรสมาเลยแทบจะไม่เหลือแรงแล้ว”ทหารอีกคนนึงพูดขึ้น

“พวกมันอยู่ที่นั้น ตามไปจับมันแล้วฆ่าพวกนั้นซะแล้วแผ่นดินนี้ก็จะเป็นของเรา”เสียงของแม่ทัพหญิงที่พากองทัพไล่ตามมาติดๆ

           “พวกเจ้าพาราชินีหนีไปก่อน เราจะถ่วงเวลาไว้ให้ได้นานที่สุด”เสียงชายหนุ่มที่เป็นราชาได้พูดขึ้น

           “ไม่ได้หรอกขอรับ หากขาดท่านไปละก็แผ่นดินได้วุ่นวายกว่าเดิมแน่”ทหารได้กล่าวทัดทาน

           “แต่เราไม่มีทางเลือกแล้ว ดูแลโอรสและราชินีเราให้ดีด้วยละ”พูดจบราชาก็ผลักทั้งหมดเข้าไปในประตูแล้วพังทางเพื่อไม่ให้เข้าไปได้

“ท่านหนีไม่รอดแล้วละ ท่านราชา”เสียงของแม่ทัพหญิงที่ไล่ตามมาดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับทหารติดตามอีกจำนวนมาก ใบหน้าดูสวยงามผิดกับดวงตาที่ดูดุร้ายราวกับสัตว์ป่าและยังสวมชุดเกราะที่องอาจถ้าไม่สังเกตดีๆอาจคิดว่าเป็นผู้ชายได้เลย

           “ชั้นน่าจะจัดการเธอซะตั้งแต่ตอนที่ยังทำได้ ไม่น่าปล่อยไว้นานขนาดนี้เลย”เสียงของราชาดูผิดหวัง

           “ก็ชั้นบอกแล้วนิว่าความต้องการของชั้นคือการยึดครองทวีปนี้ทั้งหมดและนายก็ได้มอบมันให้ชั้นแล้ว ที่นี้ก็เหลือแค่จัดการกับนายทุกอย่างก็จะจบ”ใบหน้าของนางดูพอใจราวกับว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่นางวางไว้ทั้งหมด

           “เธอก็รู้นิว่าอาณาจักรนี้ไม่ได้เป็นของชั้น มันเป็นของราชินีตะหาก ต่อให้เธอจะจัดการชั้นได้มันก็ไม่เปลี่ยนอะไรหรอกนะ”ราชาโต้กลับด้วยความดุดัน

           “จุ๊ๆๆ นายก็รู้ว่าเราทั้งคู่นั้นมีสติปัญญาพอกันนะ คิดว่าชั้นจะไม่รู้หรอว่ามีที่แบบนี้อยู่? ชั้นได้ส่งคนไปดักรออยู่ที่นั้นไว้แล้วป่านนี้คงจะโดนจัดการเรียบร้อยแล้วละ”แม่ทัพหญิงคนนั้นพูดพร้อมด้วยสีหน้าที่ดูพอใจอีกครั้ง

           “ว่าไงนะ! ชั้นจะฆ่าแก ยุริฮะ!!!”ราชาตกใจถึงขีดสุดเมื่อได้ยินสิ่งที่ยุริฮะพูดหลังจากนั้นก็ชักดาบแล้วกระโจนเข้าใส่ยุริฮะทันที

หลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็ได้มืดลง ปรากฏเป็นภาพเพดานห้องหลังจากนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นมา

           “นี้เราฝันไปหรอกหรอ จะว่าไปก็ฝันแบบนี้หลายรอบเหมือนกันนะ ถึงจะไม่ได้เหมือนกันเป๊ะๆ ทุกรอบแต่ก็จะจบแบบนี้ตลอดเลย แต่ช่างเถอะไปหาอะไรกินดีกว่า”แล้วเด็กหนุ่มคนนั้นก็ลุกออกจากห้องไป หลังจากที่เขาออกไปจากห้องก็เกิดเงาดำประหลาด 2 เงาออกมา

           “เจ้าเด็กนั้นทำพลาดอีกแล้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงยังเลือกเจ้าเด็กนี้อยู่”เงาแรกพูดขึ้นด้วยเสียงที่เซ็งสุดๆ

           “มันเป็นชะตาของเขาน่ะ เพียงแต่ต้องได้รับการขัดเกลาเท่านั้นเอง”เงาที่ 2 พูดคล้ายทำนองเอ็นดู

         “ยังไงก็ช่างเถอะนี้เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วนะ ถ้าเจ้านั้นยังไม่ทำให้ถูกต้องละก็ทุกอย่างจะต้องสูญสลายไปตลอดกาล รวมทั้งเราด้วยนะ”เงาแรกนั้นเสียงดูจริงจังมากขึ้น

           “ถ้าอย่างนั้นเขาอาจต้องการตัวช่วยสักนิดหน่อยแล้วละ”เงาที่ 2 พูดพร้อมกับค่อยๆหายไปพร้อมกับเงาที่ 1