ทายาทมาเฟีย

ทายาทมาเฟีย...20+

ปัง!!!!

ป๊า: พลีส!!! พาน้องกับม๊าหนีไป!!

ม๊า:ฉันจะอยู่กับคุณค่ะ

เรา,เจ้พีน:ฮือๆๆๆ. ฮือ ๆๆๆ

เสียงเด็กร้องให้ ทุกคนในบ้านต่างดูวุ่นวาย

เราเห็นเเต่เลือดป๊ากำลังถูกยิง ลูกน้องป๊าทุกคนต่างพากันยิงพวกที่เข้ามาทำร้ายพวกเรา

เฮียพลีส:ม๊าครับๆๆ. ม๊า. พีนๆ พิมพ์ มา!!ทางนี้เร็ว!!!

เสียงพี่ชายของเราเรียก เเละพี่สาวฝาเเฝดของเราหลบในกำเเพง

👤:จะหนีไปไหน!!!

ผู้ชายชุดดำวิ่งมาจับเเขนเรา

เรา:ฮือๆๆๆๆๆ

เราเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เเน่นหน้าอก

เฮียพลีส:ปล่อยน้องสาวกูเดี๋ยวนี้นะ!!!

👤:หึๆ! พวกมึงมันสายเลือดนรกตายๆไปเถอะ!!

ชายชุดดำพูดขึ้น เราไม่รู้ว่านี้มันเกิดอะไรขึ้น

ทั้งป๊าที่ถือปืนยิงชายชุดดำที่อยู่หน้าบ้าน

อีกทั้งเฮียพลีสที่ดูจะโกรธสุดๆที่ชายชุดดำคนนึ่งเอาปืนมาจ่อที่หัวเรา มันเกิดอะไรขึ้น

ปัง!!!!!!

เราสดุ้งตื่นจากฝัน

เรา: ฝันเเบบนี้อีกเเล้วโอ้ยปวดหัวโว้ย!!

เรารู้สึกปวดหัวมาก ฝันนั้นมันเกิดขึ้นกับเราจริงๆๆ

เมื่อ13ปีที่เเล้ว หลังจากเหตุการณ์วันหลังเราก็ไม่เคยพบหน้าหรือเคยเห็นพี่สาวเราอีกเลย ใช่ค่ะสิ่งที่คนคิดเป็นจริง ม๊าเล่าให้เราฟังว่า หลังจากที่เราถูกยิงเราก็สลบไปหลายวัน. เรื่องวันนั้นมันทำให้เราเเละทุกคนจำมาตลอด เจ๊พีนพี่สาวฝาเเฝดเราหายตัวไปในวันนั้น.ป๊า,ม๊า,เฮียพลีส ต่างตามหาเจ๊พีน. เเต่ก็ไม่มีใครเจอเเม้เเต่ร่องรอย ตั้งเเต่เจ๊พีนหายตัวไป ม๊าก็เอาเเต่เงียบไม่เหมือนม๊าคนเดิมที่เราเคยรู้จัก ก็ยังว่าเเหละลูกเนอะ

เเนะนำตัวค่ะ เราชื่อพิม. สูง170. น้ำหนัก 47

ผิวขาว สวย หุ่นนางเเบบ เอ็กซ์ หน้านิ่งๆ นิสัยเหมือนป๊า โหดเถื่อน ด้วยชีวิตเราเป็นลูกมาเฟีย. ป๊าเราสอนเราทุกอย่าง มวยบ้าง ยิงปืนบ้าง เราฆ่าคนตายตั้งเเต่อายุ14เเล้วค่ะ เราสนิทกับป๊าเราสุดเพราะนิสัยเหมือนกัน(เลวเหมือนกัน) เรามีพี่ชายหนึ่งคนชื่อ พลีส.

เราเรียกเฮียพลีสค่ะ ลักษณะเฮียพลีสก็ สูง190กว่า. ขาว. หล่ออ่ะค่ะ เสือผู้หญิงเเต่เฮียพลีสนางจะนิสัยเหมือนม๊าสักนิด อ่อนโยน. อ่อนเเอ อายุก็29เเล้วค่ะ. (ยังไม่มีเมีย)

.

.

.

.

ตั้งเกิดเรื่องที่ทำให้ครอบครัวเราเสียเจ๊พีนไปป๊าม๊าตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ฝรั่งเศสเเต่ป๊าก็ยังกลับไปที่ไทยบ้างเพราะมีธุรกิจ ที่ไทยเยอะอีกทั้งยังเป็นเเก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในไทย.

ตอนนี้ป๊าให้เฮียพลีสไปคุมธุรกิจที่ไทย

ส่วนเราอยู่ที่นี้กับป๊า ม๊า ตอนนี้เราเรียนจบม.6เเล้วค่ะ

ป๊า:พิมพ์!!!!! ลงมากินข้าวลูก

เรา: ค่ะ

เราเดินลงมากินข้าวกับป๊าม๊า

เรานั่งกินข้าวได้สักพักป๊าก็พูดขึ้น

ป๊า:เรียนจบม.6เเล้วนี่

ม๊า:เเล้วจะเข้ามหาลัยไหนล่ะลูก

เรา:มหาลัยxxxxค่ะ

ป๊า:ไม่ต้องหรอกฉันให้เเกไปเรียนที่ไทยกลับไปคุมธุรกิจที่นั้น

เรา,ม๊าสำลักข้าวกันเลยที่เดียวเรากำลังจะพูด

ม๊า:นี่คุณจะบ้ารึยังไง!!!!นี่เราเสียลูกสาวไปคนหนึ่งเเล้วคุณจะให้ยัยพิมพ์ไปตาย

อีกรึไง

ป๊า:ลูกโตเเล้วนะคุณ ผมไม่ได้อยากให้ลูกไปตายสักหน่อย.

ทำหน้าไม่พอใจใส่ม๊า

ม๊า:ไม่รู้ล่ะยังใงฉันก็ไม่ให้ลูกไปเด็ดขาด!!!!

ป๊า:คุณขัดผมไม่ได้หรอก

ตะคอกม๊า~

ป๊ากำลังจะลุกจากโต๊ะอาหาร. นี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ป๊ากับม๊าทะเลาะกันเรื่องนี้

เรา:ค่ะพิมพ์จะไปเรียนที่ไทย!!!!

ป๊ายิ้มใส่ม๊าอย่างผู้ชนะ.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.เดี๋ยวมาต่อนะคับ