"กรี้ดดดดด เจ็บเหลือเกินนนน ฮือออ"
"ไท่จื่อเฟยพระทัยเย็นเพคะใกล้ถึงเวลาแล้ว ตอนนี้ยังเบ่งไม่ได้เพคะ" เสียงหมอทำคลอดพูด
"เย็นหาบิดามารดาเอ็งสิ กูเจ็บท้องงง ใอ่ห่านเอร้ยยย" เย็นไม่ไหวแล้วโว้ยยย
"ใอ่ผู้ชายเฮงซวย ใอ่ไท่จื่อหน้าหมา เจ้ามาเจ็บแทนข้าเดี๋ยวนี้ ข้าเกลียดเจ้าๆๆๆ"
" เจ้ามันสตรีปากดี หากเจ้าไม่หยุดด่าเปิ่นไท่จื่อ เปิ่นไท่จื่อจะให้ทหารมาลากเจ้าไปตัดหัว แล้วผ่าท้องเอาเด็กออกมา"
" เสียงหมาที่ไหนมาเห่าอยู่หน้าประตู หากเจ้าแน่จริงเจ้าก็เข้ามา โยนมีดมาให้ข้าก็ได้ข้าจะผ่าแล้วกระชากเด็กนี่โยนใส่หน้าเจ้า โอ้ยยย ข้าเจ็บ ใอ่ลูกหมา ใอ่คนเฮงซวย!! "
" นี่เจ้า! สามหาวๆ เจ้าช่างไม่กลัวตาย ดีอยากตายรึ เจ้าจะต้องอยู่มิสู้ตายแบบนี้ล่ะ สะใจข้านัก"
" อร้ายยย ข้าเจ็บ เจ็บโวร้ยยยย!! "
ตึก ปึก โครมมมม!!
" เกิดอะไรขึ้นข้างใน! ข้าจะเข้าไป"
" เข้าไปไม่ได้เพคะมันอัปมงคลเพคะ ขอไทจื่อรออยู่ตรงนี้"
" นางคนนนี้ใคร? ทหารมานำตัวไปโบย50ไม้ กล้าสอดปากยุ่งเรื่องข้า" นางกำนัลโชคร้ายได้แต่น้ำตาคลอเสียงอู้อี้เนื่องจากถูกผ้ายัดปากลากไปโบย
สิ้นเรื่ององค์ไท่จื่อก็เดินเข้าไปในห้องทำคลอดโดยไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยปากอะไรอีก เข้าไปถึงก็เห็นนางกำนัลและหมอทำคลอดกองอยู่ที่พื้น และที่สะดุดตาไปกว่านั้นคือเลือดมากมายที่ไหลจากตัวหญิงสาวซึ่งเป็นไท่จื่อเฟยของพระองค์ แต่นั่นไม่น่าตกใจเท่าในมือของนางกำลังถือมีดเล่มยาวคมกริบที่กำลังเงื้อมมือขึ้นจะแทงเพื่อปาดท้องตัวเองนำเด็กออกมาจริงๆ หญิงวิปลาสนางนี้ นางช่างน่าตายนัก!
#########################
นิยายเก่าเขียนไม่เสร็จ ไรท์ก็มาเขียนเรื่องใหม่ซะแล้ว...
คือเรื่องนี้ไรท์เขียนจบแล้วจ้าาา นานแล้วแต่ไม่เคยลงที่ไหนเลยพอดีคิดว่าทะยอยลงเรื่องนี้ก่อนดีกว่า
ส่วนอีกเรื่องไรท์สมองตื้อมากตอนนี้
แต่สัญญาจะเขียนให้จบนร้าาาา
ยังไงฝากติดตามกันด้วยนะคะ ไรท์มือใหม่มากกก
ผิดพลาดยังไงก็อย่าเคืองกันเลยเน้อ
แนะนำได้อย่าด่าอย่าอะไรกันเลยนะคะ
ไรท์เป็นมนุษย์เวลาพิมอะไรก็อาจจะผิดพลาดไปบ้างอาจจะมีคำตกคำผิดบ้างต้องพนมมือกราบบบบ
กราบจากใจจ้าาา ขออภัยสูงๆเล้ยยยย
อย่าประนามไรท์เลย ไรท์ไม่ใช่บอทแฮร่ๆ
ให้อภัยข้าน้อยด้วยยย
Guest
