Bubble Tea มีรัก

สวัสดีค่ะ นิยายวายทั่วไปของไรท์เรื่องที่สองแล้วนะคะ 

สำหรับเพื่อน ๆ ที่เคยอ่าน 'ข้ารับใช้ หมายเลข ๐' กันมาแล้ว 

ไรท์ขอฝาก 'ที' กับ 'ดาวเหนือ' ไว้ด้วยนะคะ 

เอาล่ะไม่ให้เสียเวลา ไปอ่านบทนำกันเลยจ้า ^^ 

****** 

Bubble Tea มีรัก 

... บทนำ ... 

               ตั๋วเครื่องบินสายการบินระดับฟูลเซอร์วิสของประเทศไทยสองใบวางอยู่ตรงโต๊ะทำงานซึ่งบนนั้นมีเครื่องคอมพิวเตอร์พีซีวางไว้อยู่ หน้าจอของมันเปิดใช้งานและกำลังปรากฏภาพในไอจีของหญิงสาวขาวหมวยวัยใกล้เบญจเพสกำลังยิ้มกว้างสดใสคู่กับชายหนุ่มสูงขาวหล่อตี๋  

ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเสียจริง!  

หลายคอมเม้นต์ต่างกล่าวแสดงความยินดีกับคู่รักใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวไปไม่ถึงสัปดาห์ แค่นั้นยังไม่พอ แค็ปชั่นที่หญิงสาวเขียนไว้นี่สิ ทำให้ชายหนุ่มผิวไม่ขาวแต่ไม่อาจเรียกได้ว่าคล้ำ ส่วนความสูงนะเหรอ ถ้าใส่เสริมส้นก็เพียงอีกเซ็นเดียวถึง 180 ซ.ม. เขาถึงกับยกมือกุมขมับ เกือบจะทึ้งผมตัวเองแล้วแต่เปลี่ยนใจเป็นเสยมันอย่างลวก ๆ แทนพลางถอนหายใจหนัก หันมองตั๋วเครื่องบินที่วางนิ่งมาเป็นชั่วโมงอีกหน 

               ไม่นานนักเสียงสายเรียกเข้าจากโปรแกรมไลน์ก็ดังขึ้น เขาไถเก้าอี้ล้อเลื่อนไปยังเตียงนอนซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก คว้ามือถือขึ้นมารับสายซึ่งหน้าจอแสดงโปรไฟล์และชื่อของเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมัธยมปลาย ถึงไม่ใช่เพื่อนกลุ่มเดียวกันในสมัยเรียน แต่พอเรียนจบแล้วนัดรวมรุ่นกันทุกปีหลังช่วงเทศกาลปีใหม่ เพื่อนคนที่เขากำลังรับสายก็มาให้เห็นหน้าทุกปี จนตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเขาสนิทกับเพื่อนคนนี้มากกว่าเพื่อนมัธยมกลุ่มเดียวกันเสียอีก 

               “เฮ้ยเตี้ย!” ปลายสายทักทันที โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่ตนกำลังคุยด้วยลอบกรอกตาอย่างเบื่อหน่าย 

               “ดาวเหนือ!” ชายหนุ่มตัวเล็กกรอกชื่อตัวเองกลับไป “เป็นเพื่อนกันมีกี่ปีแล้ววะ!? เรียกเตี้ย ๆ อยู่ได้ ไม่ชอบ!” 

               พอถูกตอบกลับด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง ปลายทางถึงรู้ตัวว่าเล่นไม่ถูกกาลเทศะ เพื่อนเขาคนนี้แม้จะเป็นคนอารมณ์ดีกว่ามนุษย์ทั่วไป แต่การถูกเทจากอดีตแฟนเก่าอย่างไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว วิมานที่ช่วยกันสร้างมาหลายปีพังทลายลงไม่เป็นท่าภายในเวลาไม่กี่วินาที ใครมันจะไปทำใจได้ไวขนาดนั้น 

               “ขอโทษ ๆ แต่แกรีบหายโกรธฉันแล้วฟังเรื่องที่ให้ฉันช่วยหน่อยเหอะ” ปลายทางสำนึกผิดแล้ว 

               ดาวเหนือไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น พอเพื่อนเอ่ยขอโทษเขาก็หายโกรธทันที อีกอย่างยังมีเรื่องสำคัญกว่าจะมามัวเคืองกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก 

               “ว่าไงล่ะ แต่ฉันไม่ต้องเดาก็รู้ เธอไม่รับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น ฉันจะไปทริปนี้คนเดียวหรือจะทิ้งเงินไปเฉย ๆ ก็แล้วแต่สินะ” 

               “เออ” ปลายทางตอบรับ ทุกอย่างที่ดาวเหนือพูดถูกต้อง  

               ดาวเหนือถอนหายใจยาว เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนที่เป็นคนคอยประสานให้ตนกับแฟนเก่า คนที่เขาเพิ่งจะส่องไอจีของเธอไปเมื่อสักครู่ ตั๋วเครื่องบินแบบฟูลเซอร์วิสและรถรับส่งส่วนตัวจากสนามบินถึงโรงแรมซึ่งรวมการเดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ จำนวนสี่วันสามคืน ที่ดาวเหนือเป็นคนรูดบัตรเครดิตซื้อไว้เมื่อต้นปี ตั้งใจว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศใกล้ ๆ ครั้งแรกกับแฟนสาวที่คบกันมาตั้งแต่สมัยปีหนึ่งจนกระทั่งถึงวัยเบญจเพส ที่นั่นเขาจะทำเซอร์ไพรส์เธอด้วยการนั่งคุกเข่าขอแต่งงาน แต่ทุกอย่างกลายเป็นเพียงภาพฝันในชั่วข้ามคืนไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง 

               “ไอ้เหนือ อย่าเงียบสิวะ ฉันและพวกเพื่อน ๆ เป็นห่วงแกนะ”  

ความห่วงใยที่เพื่อนรักส่งมา ทำให้ดาวเหนือรับรู้ได้ว่าตนเองไม่ได้เหลือตัวคนเดียว เขายังมีมิตรสหายที่ดีและครอบครัวอันแสนน่ารัก แม้ผู้เป็นบิดาจะลาจากโลกนี้ไปเมื่อสี่ปีก่อน แต่เขาและครอบครับที่เหลือก็ไม่ได้รู้สึกเดียวดาย ส่วนตอนนี้ก็แค่ ... คนเคยรักจากไปอีกคน เขาก็ต้องอยู่ต่อไปบนโลกนี้ได้สิ! 

“โจ้ แกไปทริปไต้หวันกับฉันไหม แกไม่ต้องออกอะไรเลยนะเว้ย” 

“ใจเย็นไอ้เหนือ ฉันก็อยากไปเป็นเพื่อนแกนะ แต่แกก็รู้ว่าการทำงานในวงการบันเทิงมันหยุดเหมือนชาวบ้านเสียทีไหน” โจ้ เพื่อนสนิทผู้มิได้เป็นดารา แต่มีหน้าที่คอยดูแลและประสานงานให้บรรดาศิลปินหนึ่งในสังกัดใหญ่ของประเทศไทยกล่าวอย่างน่าเห็นใจ 

“อืม ฉันเข้าใจ ฉันไปคนเดียวก็ได้ หรือไม่ก็อาจลงขายแพ็กเกจเที่ยวที่ซื้อมาในเน็ท เอาแบบไม่ให้เข้าเนื้อก็พอ” 

“เฮ้ย ๆ อย่าเพิ่งคิดไปไกล ฉันกำลังจะบอกแกอยู่เนี่ย ว่าหาคนแชร์ค่าเที่ยวกับแกให้ได้ว่ะ” โจ้ไม่โกหก เขาทำงานในวงการบันเทิงตั้งแต่ตอนฝึกงาน ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะรู้จักคนมากมาย 

“ใครวะ?” ดาวเหนือข้องใจ “เพื่อนแกเหรอ? ฉันรู้จักหรือเปล่า ถ้าไม่ ไม่เอาด้วยหรอก ไปกับใครก็ไม่รู้” 

“ไม่ใช่เพื่อนฉัน แต่เอาเป็นว่าแกรู้จักแน่นอน และเขาก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ ไม่ต้องห่วง” โจ้ยืนยัน 

“ผู้ชาย?” 

“เออสิ จะมีผู้หญิงคนไหนกล้าไปกับคนแปลกหน้าวะ แต่ก็ไม่แน่ ถ้าคนแปลกหน้านั้นคือ ‘ที กลทีป์’ ” โจ้พูดถึงศิลปินไอดอลหนุ่มยอดนิยมคนหนึ่งในเวลานี้ 

ดาวเหนือคุ้นหูและคุ้นหน้าศิลปินไอดอลผู้นั้นดี อยู่ประเทศไทยมีหรือจะไม่รู้จักคนคนนี้ ไปถามเด็กสามขวบยังรู้เลย 

“เพ้อเจ้อแล้วไอ้โจ้ กลับมาเรื่องทริปไต้หวันของฉันก่อน” ดาวเหนือดึงเพื่อนให้กลับมาเรื่องคนตน ก่อนที่จะพาเขาไปสู่วงการคนบันเทิงและเรื่องกอสซิปต่าง ๆ “แกรับรองได้นะว่าจะไม่มีปัญหา” 

โจ้รู้ดีว่าเพื่อนเขาเป็นคนสบาย ๆ ไม่มากเรื่อง ถึงได้กล้าหาคนแปลกหน้ามาแชร์ค่าทริปที่เพื่อนเขารูดบัตรเครดิตผ่อนจ่ายไปหมดแล้วนี่ให้ อีกอย่างคนที่เขาหามาให้ดาวเหนือก็ต้องการความเป็นส่วนตัวและคนที่ไว้ใจได้เช่นกัน ในเมื่อต่างฝ่ายต่างวิน-วิน มีเหรอที่โจ้จะไม่จัดให้ทั้งสองฝ่าย 

“เออ วันเดินทาง ฉันพาเขาไปส่งให้แกถึงที่เลย แกตกลงแล้วใช่ไหม?” 

“อืม แค่สี่วันสามคืนเอง ก็ดีกว่าไปคนเดียวหรือทิ้งเงินไปเปล่า ๆ” ดาวเหนือเลิกคิดเยอะ ในเมื่อโจ้รับรอง เขาก็สบายใจไปได้หนึ่งเปราะ 

“โอเค ฉันได้บอกน้องเขา อ่อ ฉันให้เบอร์แกกับน้องเขาไปเลยนะ จะได้ติดต่อกันเอง” 

“น้อง?” ดาวเหนือทวนคำ “แกให้ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็กเหรอวะ?” 

“โอย ไอ้นี่! ดีลจนเสร็จแล้วยังจะมาเรื่องเยอะอีก เขาอายุน้อยกว่าเราต้องเรียกน้องเปล่าวะ? แต่ยังไงก็ไม่ใช่เด็กอมมือแน่ น้องเขา 20 แล้วโว๊ย!” 

“เออ ๆ ก็ถามไปอย่างนั้นแหละ แกจะโวยอะไรนักหนา” ดาวเหนือชักรำคาญโจ้มาหน่อย ๆ แล้ว “ตามนั้น แกจัดการตามสะดวกเลย จะไปทำงานต่อแล้ว” 

ดาวเหนือไม่ได้เอ่ยตัดบทไปอย่างนั้น เขาจะลงไปช่วยกิจการของครอบครัวอยู่แล้ว ที่บ้านของเขาเปิดเป็นร้านโชห่วยตั้งแต่เขาจำความได้ จนกระทั้งเมื่อ 3-4 ปีก่อนที่กระแสร้านคาเฟ่กำลังมา แม่กับพี่ชายและพี่สาวจึงคิดปรับปรุงกิจการให้ทันสมัยด้วยเงินประกันชีวิตที่พ่อทำไว้ให้รวมกับเงินเก็บของสามที่น้องที่ช่วยกันทำงานสะสมมา ในที่สุดบ้านไม้หลังใหญ่สีขาวก็ได้ต่อเติมพื้นที่ตรงลานหญ้าหน้าบ้านให้เป็นร้านคาเฟ่ในฝัน หัวแรงหลักในการดูแลกิจการคือแม่และพี่สาว ส่วนพี่ชายยังทำงานประจำและมาช่วยงานในวันหยุด ส่วนตัวเขานะเหรอ แค่เป็นช่างภาพสมัครเล่น รายได้จะเท่าไหร่กันเชียว พออดีตแฟนสาวชวนมาเปิดร้านขายของออนไลน์ด้วยกัน เขาก็กลายเป็นลูกน้องของเธอไปโดยปริยาย รายได้ก็แล้วแต่เธอจะให้ซึ่งส่วนมากก็อยู่ในเกณฑ์ขั้นต่ำของแรงงานในกรุงเทพนั่นแหละ 

แต่ใช่ว่าดาวเหนือจะพอใจกับการช่วยงานอดีตแฟน เขาหารายได้พิเศษด้วยการเป็นลูกจ้างร้านของตนเองในวันหยุดและยังรับถ่ายรูปตามงานต่าง ๆ ด้วย ถึงอดีตแฟนสาวจะหารายได้ต่อวันได้มากกว่า แต่ดาวเหนือก็ไม่ทำตัวให้เป็นขี้ปากชาวบ้าน เขาขยันทำงาน ขยันมากจนไม่รู้เลยว่า อดีตแฟนมีใครอีกคนจนกระทั่งค่ำวันนั้นที่เขาตั้งใจซื้อดอกไม้ช่อสวยไปเซอร์ไพรส์เธอที่คอนโด 

ติ้ง!  

เสียงเตือนในโปรแกรมแชทดังขึ้นก่อนที่ดาวเหนือจะยื่นมือไปเปิดประตูร้าน เขาหยิบมือถือที่ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังออกมาดู มีคนแอดไลน์มาหา จากโปรไฟล์รูปหมีเท็ดดี้แบร์และชื่อ ‘ชานม’แล้ว คงเป็น ‘เด็กน้อย’ ที่ไอ้โจ้พูดถึงแน่ ๆ  

ดาวเหนือตอบรับไปสักครู่แล้วถึงมั่นใจว่าเป็นเด็กคนนั้นจริง ๆ  

‘สวัสดีครับพี่ดาวเหนือ ขอบคุณนะครับที่ให้ผมเดินทางไปกับพี่ด้วย อีกสามวันพบกันนะครับ’ 

******