หมาป่า แบบผม "กร" ทั้งดุทั้งร้าย...ลึกลับ...เดาใจยากและแบดบอย
ส่วนเธอ ลูกแกะ "ปังปิ้ง" ลูกแกะ น่ารัก ไร้เดียงสา ที่จะว่าโง่เขลาก็ไม่ใช่เป็นเหยื่อที่ตกหลุมรักนักล่าแบบผม
และผมเองก็ตกหลุมรักเหยื่อเหมือนกัน...."ลูกแกะผู้โง่เขลา...หมาป่าที่ชอบทรมานตัวเอง"
แต่มันไม่ได้สวยงามและหวานชื่นเหมือนในนิยายเพราะผมมีเจ้าของหัวใจอยู่แต่ใจผมดันเผลอไปหลงรักยัยลูกแกะเข้าให้แล้ว...
เกลียดรักสามเส้านี้จัง....เฮ้อ
......................................................................................................................
"สวัสดีครับเด็กใหม่ทุกคน...ที่มาเข้าร่วมงานรับน้องในวันนี้"
เด็กหนุ่มร่างสูงเหลือบมองเห็นเด็กสาวที่มาสายที่ค่อยๆเดินกล้าๆกลัวๆเข้ามาในห้องประชุม ก่อนที่เขาจะวิ่งเข้าไปหาเธอคนนั้น
"น้องครับ....น้องคณะศิลปศาสตร์รึเปล่าครับ"
เด็กหนุ่มพูดพรางโน้มตัวมองเด็กสาวใกล้ๆ ก่อนที่อีกฝ่ายจะถอยหลังหนีช้าๆ
"พี่อย่าเข้ามาใกล้หนูนะคะ"
เด็กสาวถอยกรูจากเด็กหนุ่มรุ่นพี่อย่างกลัวๆ
"น้องครับ!...ระวังล้ม..."
ไม่ทันขาดคำเด็กสาวสะดุดขาตัวเองจะหงายหลัง ก่อนที่มือหนาของเด็กหนุ่มรุ่นพี่จะประคองเธอไว้ทัน แต่เด็กสาวก็สลบไปไปในอ้อมกอดเขาแล้ว
ห้องพยาบาล
"ห๊ะ!...โรคกลัวผู้ชายเนี่ยนะครับอาจารย์"
"ผู้ปกครองแจ้งพวกอาจารย์ไว้แล้วแหละแต่ลืมแจ้งพวกเธอ...ยังไงก็ฝากน้องไว้ด้วย"
"ครับ..."
ชิบหาย...เพิ่งเคยได้ยินมีจริงด้วยเหรอ!!!
.
Guest
