THE CAT
ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ พอรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมแคบๆนี่ซะแล้ว
ทั้งหนาว... ทั้งกลัว...
ฮึกก... ฮืออ...
ผมร้องไห้ออกมาด้วยความเสียขวัญ ไม่เอาแบบนี้... ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยผมด้วย...
“เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำชวนฟัง ผมชะงักไปนิดหน่อย ค่อยๆผงกหัวขึ้นมองแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ผมสะดุ้งและดิ้นจนชนเข้ากับผนังกล่องดังตุบ เขาคนนั้นมองผมนิ่งๆ
คะ... ใครน่ะ...
คนตรงหน้าเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเอาเรื่อง ที่สำคัญ สายตาของเขาคบกริบจนผมไม่กล้าสบตาเลย
เหมือนผมจะมองนานไปหน่อย เลยถูกมือใหญ่ยืนเข้ามาลูบหัวเบาๆ สายตาคมกริบทอดมองด้วยแววตาที่ผมอ่านไม่ออก ผมหดคออย่างไม่ไว้ใจ ทว่าต้องนิ่งไปเมื่อได้ยินประโยคต่อมา
“
ไปอยู่ด้วยกันไหม
”
!!!!
KORN
Vs
JEWEL
“อย่ายั่วให้มันมากนักจะได้ไหม กูแพ้หูแมวหางแมวไม่รู้หรือไง
!
”
“ผมเปล่านะ อ๊ะ
!!
”
“ยังจะปฏิเสธอีกเหรอ คิดว่าตัวเองทำอะไรอยู่
!
”
“ไม่เอา
!
อ๊ะ... กร อย่า...”
“หึ
!
จะดื้นทำไมล่ะ
!
ชอบเล่นไม่ใช่เหรอ
‘
ของเล่น
’
น่ะ กูกำลังจะให้มึงเล่นอยู่นี่ไง
J
”
“มะ ไม่... อ๊า
!!!
”
Guest
