บทนำ
"เราเลิกกันเถอะ" เสียงผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดบอกให้ผมได้รู้ว่าเราจะต้องจากกันและจบรักครั้งนี้ลง ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงได้พูดคำนี้ออกมา ทั้งๆที่ผมก็คิดมาตลอดในระยะเวลาที่เราคบกัน เราต่างก็รักกันดีขนาดนี้ ทำไมเธอถึงจะทิ้งผมไป ตอนนี้ในหัวผมมันเกิดคำถามมากมายเต็มไปหมดว่าทำไมเธอถึงบอกเลิกผม
"ทำไมล่ะจอย เบสทำอะไรผิด" ผมถามเธอออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน ผมได้แต่หลอกตัวเองว่าคำบอกเลิกที่เธอพูดออกมานั้น เธอไม่ได้พูดจริง
"เบสไม่ได้ผิดอะไรเลย จอยต่างหากที่ผิด ขอโทษนะเบส แต่จอยรักเบสเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว" จอยพูดน้ำเสียงเศร้า สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความเสียใจ ผมไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
"ทำไมถึงรักไม่ได้ล่ะจอย มันเกิดอะไรขึ้นจอย จอยเป็นอะไร" ผมยื่นมือไปจับมือของจอย เธอยืนก้มหน้าและยังคงเงียบไม่ตอบผม
"จอยมีคนอื่นหรอ" ผมถามเธอ บอกตรงๆว่าในใจผมไม่อยากให้เป็นความจริงเลย ผมไม่รู้ว่าจริงมั้ย แต่ถ้าเธอตอบว่าใช่ ผมคงเป็นคนที่โง่ที่สุดที่ยอมให้เธอหลอก
"....." หลังจากที่ผมถาม เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยความตกใจเล็กน้อย
"ตอบสิจอย!" ผมถามเธออีกครั้ง
"อืม" เธอตอบผมสั้นๆ แต่นั่นเป็นคำตอบที่ผมไม่อยากจะเชื่อ ไม่เคยคิดว่าเธอจะนอกใจผม นี่เธอแอบไปมีใครตอนไหนกัน
"ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"2 เดือนที่แล้ว" ห้ะ!! นี่ผมโง่มานาน 2 เดือนเลยหรอวะ ผมเงียบและกำลังอึ้งกับคำตอบของเธอ
"จอยขอโทษจริงๆนะเบส" เธอเข้ามากอดผม ผมรู้ว่าที่เธอกอดผมเพราะอะไร นี่อาจจะเป็นการกอดครั้งสุดท้ายของเราสองคนแล้วก็ได้
"อืม ขอบคุณที่เข้ามานะ ตลอดเวลา 3 ปี ที่คบกันมาอ่ะ เบสมีความสุขมาก" ผมกอดเธอพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย ผมไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้จริงๆ ผมทั้งเจ็บและจุกในเวลาเดียวกัน
"ขอบคุณเหมือนกันนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง" เธอบอกกับผม ผมรู้ว่าตอนนี้เธอเองก็กำลังร้องไห้และเสียใจอยู่เหมือนกัน
(เธอทิ้งผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย)
ความรักของเรามันต่างกันจริงๆ
Guest
