รัก(ไม่)บังเอิญ

บทนำ 

ความอัปยศที่สุดของการเป็นลูกผู้ชายอย่างน้ำโมคือการที่ถูกผู้ชายที่ตนเองไม่รู้จักสร้างตราบาปเอาไว้ เขาหวังแค่เพียงว่ากาลเวลาจะช่วยให้เขาลืมทุกอย่าง แต่ในความเป็นจริงกลับตรงกันข้ามเมื่อผู้ชายคนนั้นกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้งต่อให้เขาพยายามหนีสักแค่ไหนก็ไร้ซึ่งหนทาง 

"อย่ามาถูกตัวผม..ปล่อย" 

"ทำดีดดิ้นคิดจะเรียกราคาเพิ่มรึไง เอาฟรีๆนายก็เคยเสนอให้ฉันมาแล้ว" 

.......................................... 

"คุณจะตามจองเวรผมไปถึงไหน ผมไปทำอะไรให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจนักหนา หากมันเป็นแค่ความบังเอิญหรือผิดพลาดเหมือนครั้งก่อน....ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะครับ" 

"ความบังเอิญไม่มีอยู่ในความเป็นจริง...ฉันปล่อยนายไปไม่ได้" 

****************** 

******************