memory love ความรักความทรงจำ

"แปลกแต่จริง

สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดฉัน

มันเป็นรักที่กระทันหันไป

แต่จะมองยังไงเธอก็ใช่

คนเดียวที่ฉันรอ

แปลกแต่จริง

บอกฉันสิว่าทุกอย่างไม่ใช่ฝัน

บอกกับฉันว่าเธอทำได้ยังไง

เปลี่ยนคนที่คอยปิดหัวใจ

ให้รักเธอง่ายดาย"

เสียงเพลงคลอจากในร้านกาแฟ ร้านนี้เป็นร้านโปรดของผมครับ ผมชอบมาที่นี่ ตั้งแต่วันนั้น..จนถึงวันนี้ พี่จะเป็นยังไงบ้างนะ สบายดีไหม ผมคิดถึงพี่นะ พี่นนท์..

สวัสดีครับผมชื่ออาร์ม อายุ 19 ปี กำลังจะเข้าศึกษาต่อมหาลัย xxx คณะมนุษยศาสตร์ สาขานิเทศศาสตร์ ปี 2 ครับ

ส่วนคนที่ผมกำลังคิดถึง พี่นนท์ พี่ชายที่แสนดีของผม ตอนนี้พี่เค้าน่าจะอายุ 22 แล้วละครับ พี่นนท์ย้ายไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ตอนนั้นผมเพิ่ง 7 ขวบเองครับ แต่ผมจำพี่เค้าได้ดี พี่ชายที่แสนดี

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมหนึ่งของปีสอง ผมดีใจที่จะได้มาเจอเพื่อนๆสักที ปิดเทอมไปเหงามากๆ ผมมานั่งในร้านกาแฟประจำของผมรอเพื่อนมาสบทบก่อนที่จะไปตึกคณะ

เสียงประตูร้านกาแฟเปิด กริ๊กๆ ผมหันไปมองแล้วผมก็โบกมือยิ้มทักทายไป

"ไงติณ แล้วไอ่ต่อละว่ะ ไม่ได้มาพร้อมกันหรอ" ติณเดินมานั่งตรงข้ามผมพร้อมเรียกพนักงานมารับออเดอร์

"เดี๋ยวคงมาเห็นว่าถึงหน้ามอแล้ว มานานยังว่ะ"

"สักพัก วันนี้เรียนแค่เช้าบ่ายไปไหนต่อ"

"กูว่าจะไปฟิตเน็ตต่อยันเย็นว่ะ แล้วก็คงเข้าไปดูร้านให้พ่อสักหน่อย" ใช่ครับพ่อมันเปิดผับตอนกลางคืน ท่านให้มันไปดูงานไว้ ไอ่ติณเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน สมบัติทุกอย่างก็ต้องตกเป็นขอมันแหละครับ

กริ๊กๆ เสียงประตูเปิดอีกรอบ คนที่มาก็ไม่ใช่ใครครับ ไอ่ต่อแหละครับ

"เห้ย โทษทีๆ ทำพวกมึงช้าเลย ป่ะๆ เดี๋ยวสายตั้งแต่วันแรก"

พวกผมลุกและเดินออกจากร้านแยกกันไปขับรถแล้วมุ่งหน้าไปที่ตึกคณะ

///////

แง้มมม มาเปิดเรื่องใหม่แล้ว รักใสๆอบอุ่นๆ แต่เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อฝากติดตามด้วยนะค๊า เดี๋ยวจะมาอัพตอนใหม่ให้อ่านเร็วๆน๊า 😊💕💕❤❤