คนทำร้าย ทำร้ายกันพอรึยัง คนเจ็บอยากพอแล้วนะ หยุดได้ไหม หยุดทำร้ายหัวใจได้แล้ว แค่นี้ก็จะตายแล้ว "อึก เต๊นหยุดได้ไหม" เสียงของคนที่โดนทำร้ายจนแทบขาดใจ "ฮึก มันเจ็บพอแล้ว" ไม่ไหวแล้ว จะทำร้ายกันไปถึงไหน
"แค่นี้ก็ทนไม่ได้หรอควีน" เต๊นไม่ใช่เราเต๊นไม่รู้หรอก คนโดนกระทำมันเจ็บนะ "อึก ฮึก"
เสียงเตียงกระทบกับผนังห้องดังไปทั่ว ผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ แต่ก็สู้กับใจควีนไม่ได้ "อ๊าาา" "ควีนมึงมันร่าน" เจ็บแล้วนะ เมื่อไหร่มันจะจบสักที
คืนที่เหนื่อยล้าจบลง ด้วยการที่ควีนนอนกอดตัวเองกับร่างกายที่บอบช้ำ แต่เขาคนนั้นลาจากไปแล้ว "แค่นี้เองควีน แกเจอเรื่องร้ายมามากแล้ว เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนั้นแหละ" กี่ครั้งแล้วที่ต้องพูดกับตัวเองแบบนี้ กี่ครั้งแล้วที่หลังจากเสร็จเขาก็จากไป
เราควรพักแล้วนะควีน พักเถอะ พรุ่งนี้มันอาจจะเหนื่อยกว่าเดิมนะ จบคืนนี้ลงไปอย่างยากลำบาก จะข่มตาแต่ล่ะครั้งก็คิดแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องที่ผ่านมาของสองเรา ไม่สิอาจจะแค่ของเราคนเดียว
///
เช้าที่อาจจะสดใสสำหรับบางคน แต่กับควีนนั้นไม่ใช่เลย ควีนยังคงนอนอยู่ที่เดิม มุมเดิมและจมกับอะไรเดิมๆ ติ๊ดๆ "ฮัลโหลเฮีย"
"ควีนแกอยู่ไหน เมื่อวานแกต้องกลับบ้าน แกหายไปไหน" ..เมื่อวาน "เมื่อวานเผลอหลับไปนะ เลยไม่ได้กลับ" โกหกอีกแล้ว คำพูดนี้อีกแล้วฟังไม่ขึ้นแล้วนะควีน "แค่นี้ก่อนนะ"
"ไอ้ควีน!!" เอาอีกแล้ว เช้ามาก็เป็นแบบนี้เลยหรอ เราไม่ไหวแล้วนะ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
"พอแล้วเต๊น ฮึก พอแล้ว" พอแล้วได้โปรดหยุดเถอะ
//
แงงงง กลัวทำออกมาไม่ดี
Guest
