ปรารถนารักเมียเด็ก 18+

ปรารถนารักเมียเด็ก 

โรมานซ์ + คอมมิวดี้ สไตล์โคแก่กินหญ้าอ่อน 

ลม>> วายุ ภูบดินทร์ (อายุ 34 ปี) 

หนุ่มหล่อมาดนิ่งวัย 34 ปี เจ้าของไร่และโรงงานผลไม้แปรรูปส่งออกรายใหญ่ของประเทศ เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลของเชียงใหม่ และหนุ่มฮอตที่ผู้หญิงครึ่งค่อนประเทศต่างหมายปอง “นาย” ที่ทุกคนต่างเกรงกลัว 

ขวัญ>>ขวัญข้าว แดนสรวง (อายุ 21 ปี)  

สาวน้อยแสนสดใสวัย 21 ปี นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ที่เป็นแค่ลูกสาวหัวหน้าคนงานซึ่งน้อยคนนักจะรู้ว่าจริงๆแล้วเธอคือเด็กในอุปการะของเขา 

ตัวอย่าง 

“เป็นอะไร” 

ขวัญข้าวที่เดินหน้างอเอาปิ่นโตไปวางไว้ยังโต๊ะมุมห้องถึงกับส่งค้อนขวับไปให้คนหน้านิ่งที่เดินกลับไปนั่งทำงานต่อทันทีหลังจากทานข้าวเสร็จไม่ได้สนใจสักนิดว่าเธออยู่ในอารมณ์ไหน 

"นายรู้"เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างเง้างอด 

ใจจริงเธออยากจะคุยกับเขาตั้งแต่เข้ามา แต่ก็อดทนรอให้อีกฝ่ายทานข้าวจนเสร็จ แล้วดูเขาทำสิ ขนาดเธอทำปากยื่นปากงอหน้านิ่วคิ้วแทบผูกโบว์ให้เห็นเขาก็ยังเอาแต่นิ่ง กว่าจะเอ่ยปากถามออกมาก็ทำเอาเธอลุ้นตัวเกร็ง 

"รู้อะไร"วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะหยิบเอกสารแฟ้มใหม่ขึ้นมาตรวจทานอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ 

"ก็รู้ว่าหนูกำลังงอนนาย"ขวัญข้าวถึงกับอดไม่ได้ที่จะส่งค้อนให้คนหน้านิ่งอีกครั้ง 

"เธองอนฉันอย่างนั้นเหรอ"วายุเลิกคิ้วเงยหน้ามองใบหน้าหวานพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก 

“ก็ใช่นะสิ หนูกำลังงอนนายเรื่องพี่พิมอยู่นะ" 

"เรื่องอะไร" 

"นายให้เขาทำงานที่นี่" 

ขวัญข้าวถึงกับหน้ามุ่ยขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงงอนเมื่อยังเห็นใบหน้านิ่งเฉยของอีกฝ่าย 

เธอล่ะเกลียดจริงๆไอ้ใบหน้านิ่งที่ทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรของเขา ทำไมนะเวลาที่อยู่บนเตียงด้วยกันเขาไม่นิ่งให้มันได้อย่างนี้บ้าง 

ไม่นิ่งไม่พอยังเรียกร้องเอาจากเธออย่างร้ายกาจอีกต่างหาก ไหนจะเสียงครางต่ำอย่างซาบซ่าน ไหนจะเสียงเรียกขานที่แสนจะอ่อนหวาน แล้วดูสิ่งที่เขาทำตอนนี้สิมันช่างห่างไกลกันราวฟ้ากับเหว 

……………………………………………………………………… 

“นายเมื่อยไหม เดี๋ยวหนูนวดให้” 

ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นเสียงหวานพร้อมกับวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะก่อนที่มือเรียวจะนวดลงบนไหล่แกร่งอย่างนุ่มนวล 

วายุเพียงแต่หรี่ตามองใบหน้าหวานนิ่งโดยไม่พูดอะไร 

“พี่พิมเขาชอบนาย”ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นเสียงหวานขยับตัวนั่งลงบนที่วางแขนเก้าอี้นวมตัวโตที่ร่างสูงนั่งอยู่บดเบียดด้านข้างให้เสียดสีกับไหล่แกร่งก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆบีบนวดลงตามสะโพกหนาไปยังต้นขาแกร่งเน้นจังหวะจะโคนอย่างรู้ดี ยิ่งร่างสูงหายใจติดขัดเธอก็ยิ่งนวดย้ำอย่างอ้อยอิ่ง 

“อย่างนั้นเหรอ”วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบขยับนั่งตัวตรงมองใบหน้าหวานด้วยสายตารู้ทัน 

"แต่นายมีหนูอยู่แล้ว ห้ามนายยุ่งกับพี่พิมนะ ไม่อย่างนั่นหนูจะไม่ให้นายกอด ไม่ให้นายจูบ ขึ้นไปกรุงเทพก็จะไม่ให้นายเข้าห้องด้วย"ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นอย่างข่มขู่โดยที่มือเรียวยังทำหน้าที่ไม่ยอมหยุด บางจังหวะก็เป็นเธอเองที่แทบกลั้นหายใจเมื่อเผลอไปโดยความแข็งแกร่งของเขาที่โชว์เด่นภายใต้กางเกงเนื้อหนาอย่างไม่ตั้งใจ 

วายุเพียงแต่กระตุกยิ้มมุมปากโดยไม่พูดอะไร 

"หนูพูดจริงๆนะ นายทำใจได้เหรอที่จะไม่ได้กอดหนู"เสียงหวานยังพูดไม่หยุด 

นั่นสิ เขาทำใจได้จริงๆเหรอ ส่วนเธอแน่นอนว่าเธอทำใจไม่ได้ 

แค่คิดว่าอกแกร่งที่เธอเคยซบจะถูกคนอื่นทับรอย ก็ทำให้เธอหงุดหงิดแทบบ้าแล้ว 

“ใครสอนให้ทำแบบนี้” 

“สอนอะไร อ่อ นวดเหรอ นายชอบหรือเปล่า ถ้าชอบนายก็ห้ามมีคนอื่นนะต้องมีแค่หนูคนเดียว แล้วหนูจะนวดให้นายทุกวันเลย ว่าไงจ้ะนายชอบไหมที่หนูนวดให้แบบนี้ ว้าย!” ขวัญข้าวถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันที พร้อมกับนิ้วเรียวที่ขยับเพิ่มแรงบีบบริเวณต้นขาแกร่งอย่างจงใจก่อนจะร้องเสียงหลงขึ้นมาเมื่ออยู่ๆร่างสูงก็ตวัดแขนอุ้มร่างบางของเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่งของเขาได้อย่างพอดิบพอดี