ก๊อกๆๆๆ ณัชชาเคาะประตูห้องชายหนุ่ม
~ ใคร
~ ณัชเองค่ะ
เขมกรแปลกใจทำไมณัชชาถึงมาเคาะห้องของเขา
~ มีอะไร
~ คุณแม่ให้เอากาแฟ มาให้ค่ะ
ได้ยินแค่นั่นเขมกรก็ อ๋อ ขึ้นมาทันที นี่คงเป็นแผนแม่เขาสินะ ได้สิ เดี๋ยวผมจัดให้ครับแม่ ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีเลศนัย
~ อืม เข้ามาสิ ฉันไม่ได้ล็อคประตู
~ ค่ะ หญิงสาวค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องของชายหนุ่มช้าๆ แล้ววางแก้วกาแฟให้ชายหนุ่มบนโต๊ะทำงาน ณัชชากำลังจะหันหลังกลับ
~ เดี๋ยว เขมกรลุกขึ้นเดินเข้ามาหาณัชชา จนทั้งคู่เผชิญหน้ากัน เขาเอามือดันโต๊ะทำงานขังเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
~ เอ่อ คุณเขมค่ะ ณัชจะออกไปแล้วค่ะ
~ เดี๋ยวสิ เธอเพิ่งจะเข้ามาเองนะ จะรีบออกไปไหนล่ะ เขมกรยื่นหน้าเข้าไปใกล้ณัชชาจน สัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ณัชชา ตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนเขา
~ คุณเขม ปล่อยณัชค่ะ คุณเขม
~ ทำไมล่ะ เดี๋ยวเธอกับฉันก็แต่งงานกันแล้ว จะหวงตัวไปทำไม
~ แต่ยังไม่ได้แต่งนิคะ อย่าทำอย่างงี้
~ หึ ชายหนุ่มนึกขันยัยตัวเล็กนี่ หน้าของทั้งสองคนใกล้กันมาก ชายหนุ่มได้มองหน้าของณัชชาอย่างชัดๆ เขายอมรับว่าเธอสวย น่ารัก ที่ผ่านมาเขาไม่เคยมองหน้าเธอเกิน 10 วิ เลย เขมกรก้มหน้าลงไปประกบปากคนตัวเล็ก อย่างแผ่วเบา เนิ่นนาน จนเธอเคลิ้มไปกับรสจูบที่เขมกรมอบให้ ชายหนุ่มรุกหนักขึ้น เขาสอดมือเข้าไปในเสื้อเธอแล้วบีบขย้ำทรวงอกอุ่นขนาดพอดีมือ จนเธอเริ่มเจ็บ ปากก็ยังไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขาประกบปากเธอเหมือนหิวโหยมานาน ชายหนุ่มละ มือจากอกอุ่น และเลื่อนมือผ่านหน้าท้องแบนราบลงมามุดหายเข้าไปในกางเกงเธอ
~ อื้อ....คุณเขม ปล่อยณัชค่ะ ไม่ได้นะคะ ณัชชาผลักคนตัวสูงออกจากตัวแล้ววิ่งออกจากห้องไปทันที..
นิยายเรื่องนี้ ไรท์ แต่งเป็นเรื่องแรก อาจจะไม่ดีเท่าไหร่ แต่จะค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ นะคะ ยังฝาก รีดเดอร์ ทุกคนลองเข้ามาอ่าน และคอมเม้นท์ ติชม หรือให้กำลังใจ ไรท์ กันหน่อยนะคะ ขอบคุณค้าาา 😊