เหลือเพียงวิญญาณก็จะรัก FanFic (ปรมาจารย์ลัทธิมาร)

Y

จบ เหลือเพียงวิญญาณก็จะรัก FanFic (ปรมาจารย์ลัทธิมาร)

เหลือเพียงวิญญาณก็จะรัก FanFic (ปรมาจารย์ลัทธิมาร)

ราพณาสูร

Y

35
ตอน
87K
เข้าชม
166
ถูกใจ
166
ความคิดเห็น
680
เพิ่มลงคลัง

FanFic ปรมาจารย์ลัทธิมาร #วั่งเซี่ยน 

เหลือเพียงวิญญาณก็จะรัก 

 

 

บทนำ 

 

ระยะเวลา 13 ปีที่ผันผ่าน นับตั้งแต่อี๋หลิงเหล่าจูหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย บ้างก็ว่าตายแล้ว บ้างก็ว่าหลบซ่อนตัวหนีหายไปจากหน้ายุทธภพ ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับเขา เฝ้าตามหาก็ไม่พบ จนกาลเวลาทำให้ผู้ที่เฝ้าตามหาส่วนใหญ่ย่อท้อและล้มเลิกในการตามหาผู้ใช้วิชามารผู้นี้ เพราะยุทธภพยังคงสงบสุขดีไร้แววคุกคามจากภัยร้าย ผู้คนจึงต่างใช้ชีวิตไปตามทางของตนเองดั่งเช่นปกติ 

แต่ก็คงจะมีอยู่เพียงผู้เดียว ที่เมื่อรู้ข่าวการหายตัวไปอย่างลึกลับของปรมาจารย์มารก็กระวนกระวายอยากออกตามหา ทว่าตัวเขาติดอยู่กับการรับโทษกักขังเป็นเวลา 3 ปี ซึ่งเมื่อพ้นโทษก็ไม่รั้งรอ รีบออกตามหา ไถ่ถามหาทั้งจากคนเป็นและคนตาย แต่ก็ไม่มีผู้ใดพานพบ 

ไม่ว่าเวลาจะผันผ่านไปนานอีกกี่ปีหลานวั่งจีก็ยังคงทำเช่นเดิม ทำโดยที่ไม่รู้เบื่อไม่รู้หน่าย ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน ทำจนเกิดเป็นความเคยชิน ที่ซึ่งแม้การกระทำเช่นนี้จะทำให้เจ็บปวดเจียนตาย ทุกข์ทรมาน เศร้าโศกเสียใจ บดขยี้หัวใจให้แทบแหลกเป็นผุยผง เขาก็ยังจะทำต่อไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ 

ผู้คนอาจคิดว่าเขาเสียสติ ผู้คนอาจมองด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ผู้คนอาจติฉินนินทาในทางเสียหาย แต่หลานวั่งจีก็หาสนไม่ ทั้งชีวิตเขาทุ่มเทเพียงเพื่อสิ่งเดียว สิ่งที่แม้ไม่รู้ว่าจะได้กลับคืนมาหรือไม่ จะพบเจอแม้สักเศษเสี้ยวเดียวหรือเปล่า แต่เขาก็เต็มใจกระทำ เพราะส่วนลึกของจิตใจ ส่วนที่แม้อาจจะตายไปแล้ว ทว่าเหมือนมีเศษเสี้ยวที่ยังเหลืออยู่ ส่วนเล็กๆ นั้นยังคงหวังว่าจะกระทำได้สำเร็จ สำเร็จในสักวัน 

คนถึงไม่ย่อท้อ ไม่มีความคิดที่จะล้มเลิก เพียรพยายามมาตลอด จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นนับสิบปี 

สิบสามปีแล้วที่ยังกระทำเช่นเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ถอดใจ ยังคงมุ่งมั่น ว่าสักวันมันจะได้ผล สักวันที่เขาจะทำมันได้สำเร็จ ทั้งชีวิตและโลกของเขาจะได้กลับมาสดใสอีกครั้ง 

ต่อให้นิ้วเรียวจะด้านชา เขาก็จะดีดกู่ฉินถามหา ต่อให้ดวงจิตบอบช้ำจากการใช้พลังปราณเยอะเกินควร เขาก็ยังร่ำร้อง ต่อให้ต้องกระอักเลือดตายไปตรงนี้ ถ้าวิญญาณของคนผู้นั้นปรากฏให้เห็นสักเพียงเล็กน้อย เขาก็ยินดี 

ทว่า... กลับไม่มีเลย 

ไม่อาจรู้สึก ไม่อาจสัมผัส ไม่อาจรับรู้ 

ไม่ได้ผล... อีกแล้ว 

แต่ไม่เป็นไร วันนี้ไม่พบ พรุ่งนี้ก็ต้องพบ พรุ่งนี้ไม่พบ มะรืนก็ต้องพบ ต้องมีสักวันที่เขาจะสมปรารถนา 

‘เว่ยอิง’ 

. 

. 

. 

. 

. 

จากความชื่นชอบที่มีต่อการ์ตูนและซีรีย์เรื่อง 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' ที่สร้างมาจากนิยายของคุณ 'โม่เซียงถงซิ่ว' จึงเกิดเป็นแรงบันดาลใจให้ผมแต่งฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาครับ 

ตามชื่อเลยก็คือตัวเอกของเราจะเป็นเพียงวิญญาณ ไม่ได้ถูกอัญเชิญเข้าร่างใคร และการที่เป็นวิญญาณเช่นนี้จะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นบ้างก็ขอฝากติดตามกันด้วยนะครับ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว