สามี

“ลูกชุบ” สาวน้อยที่มีหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราที่บังเอิญซุ่มซ่ามเดินไปชนกับ “ภูผา” 

พ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าเสน่ห์ ผู้ที่จะกลายมาเป็นพี่ชายของเธอทันทีที่แม่ของหญิงสาวแต่งงานกับพ่อของเขา 

ใช่...ทุกอย่างมันควรจะเป็นแบบนั้นถ้าหากภูผาไม่เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา... 

เขาอยากได้เธอ 

เขาอยากครอบครองเธอเอาไว้คนเดียว 

และเธอก็เป็นของของเขาเท่านั้น! 

“หนูว่าคุณภูผาเมาแล้ว...กลับไปนอนที่ห้องก่อนดีไหมคะ?” 

ลูกชุบพูดขึ้นและทำท่าจะปิดประตู แต่ทว่ามือหนากลับจับประตูบานใหญ่เอาไว้มั่นแล้วออกแรงผลักให้มันอ้าออกกว้าง เพื่อที่จะได้แทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของเด็กสาวตรงหน้าได้ 

“คำก็คุณภูผา สองคำก็คุณภูผา...ทีไอกรนะเรียกมันพี่กรคะพี่กรขาเสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะ!” 

“กะ...ก็ลูกชุบสนิทพี่กรนี่คะ” 

“สนิท?...เหอะ” 

เขาแค่นเสียงขึ้นจมูก ย่างสามขุมเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางท่ากลัว...ลูกชุบเดินถอยหลังไปเรื่อยจนแผ่นหลังบางชิดกับกำแพงเย็นเชียบพอจะเดินไปทางอื่นก็มีแขนยาวที่อุดมไปด้วยกล้ามมัดกางกั้นเอาไว้ทั้งสองทาง 

“ฉันไม่ยอมให้เธอไปเป็นของคนอื่นหรอกนะ...” 

“คุณภูผาเข้ามาในห้องลูกชุบได้ยังไงคะ...” 

เด็กสาวที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังนอนเอกเขนกสบายใจอยู่บนเตียงนอนของเธอเสียงสั่น 

“เราต้องคุยกันนะครับ...เด็กดื้อ” 

"ผมกับน้องเรามีอะไรกันเเล้วครับคุณน้าข้าว" 

ในระหว่างรับประทานอาหาร แล้วจู่ๆภูผาก็ก้มตัวลงไปคุกเข่าต่อหน้าสาลีที่มีสีหน้างงงวย พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง พอสาวใหญ่ได้ยินดังนั้นเเล้วก็เบิกตากว้างด้วยความใจ ส่วนเจ้าสั่วก็ยื่นยาดมให้ภรรยาของตนหันไปมองลูกชายของตนด้วยความอยากจะตีมันสักหลายๆที 

"ไอภู!"  

"พ่อเลี้ยงภูผา!" 

ลูกชุบที่เดินเข้ามาพอดีและได้ยินประโยคดังกล่าวก็เรีึยกชื่อชายหนุ่มเสียงดังพลางวิ่งเข้าประคองผู้เป็นแม่ 

"แต่ผมจะรับผิดชอบน้องด้วยการแต่งงานครับ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาว่า มาครหาคุณน้ากับน้องได้เด็ดขาด" 

ภูผา 

"เป็นเมียพี่แล้ว...ยังจะมีหน้าไปตะล่อนๆกับผู้ชายคนอื่นอีก กล้ามากเลยนะครับ...เด็กดื้อ" 

ลูกชุบ 

"ปล่อยหนูนะ...หนูไม่ได้ไปตะล่อนๆนะ หนูไปทำงาน!"