ศิลาจารัก
ผลงานเรื่องที่ 11 โดย Honey Orapim
ฝากไว้ในอ้อมใจด้วยนะค้า
ขอบคุณทุกคนมากๆ ค่า
---------------------------
คนใจร้าย เดี๋ยวก็เรียกเธอว่าข้าวสารเสกบ้างล่ะ ข้าวเหม็นบ้างล่ะ พูดจาแต่ละทีก็ไม่มีความอ่อนหวาน ขวานผ่าซากยังน้อยไปด้วยซ้ำ แถมชอบดุชอบลงโทษ
ยัยเด็กตัวจิ๋ว คิดจะลองดีกับคนอย่างเขา คนอย่างเขาฆ่าได้หยามไม่ได้ ปล้ำได้อย่าแค่ลูบไล้ คิดจะยั่วให้เขาหัวปั่น มันต้องโดน!
-----------------------------
“บอย ไม่ได้เข้านะบ่ายนี้ เลื่อนประชุมเลย ไม่งั้นก็เข้าแทนหน่อย อะไรสรุปได้ก็สรุปเบื้องต้นไปเลย เออๆ ฝากด้วย” พูดจบเขาก็โยนโทรศัพท์ไปไกลๆ แถวหัวเตียง จากนั้นก็โถมกายลงมานอนทับคนขี้แยหนักๆ เพราะความมันเขี้ยว
ข้าวหอมหยุดร้องแล้ว ตอนนี้หัวใจกำลังเต้นถี่รัว ก่อนจะสะดุ้งน้อยๆ เมื่ออกดูมๆ เกินตัวถูกเขาบีบคลึงแรงๆ เหมือนแกล้ง
“สมใจเธอแล้วสิ ทำให้ฉันเสียงานเสียการได้” ว่าแล้วก็จูบไซ้ใบหูเล็กและซอกคอหอมที่เมื่อก่อนหน้านี้เขาก็ดอมดมจนมันแทบช้ำ
“อื้อ...” ข้าวหอมเบี่ยงคอหนีเมื่อตอเคราของเขาทำเอาเธอจั๊กจี้ ก่อนจะหวีดร้องตกใจเมื่อโดนเขาลากให้ขึ้นไปนอนทับบนร่างแกร่ง และพอศิลาเห็นใบหน้านองน้ำตานั้นก็อดเย้าแหย่อีกไม่ได้
“ไม่ได้เรื่องเลยข้าวเหม็น แค่นี้ก็งอแง”
“ข้าวต้องทำยังไงล่ะคะ ถึงจะถูกใจคุณ”
“ไม่ต้องทำอะไรหรอก เป็นตัวของตัวเองอย่างนี้แหละ”
“คุณหิน...” ข้าวหอมเรียกชื่อเขาเสียงเบาหวิว หัวใจเต้นโครมคราม เขาดูแคร์ แต่ทว่า
“เพราะทำยังไงฉันก็ไม่ถูกใจเธอหรอก”
“ไอ้คนบ้า!”
“ฮ่าๆ” เขาหัวเราะลั่นทันทีที่ทำให้เธอแว้ดๆ และหน้าง้ำหน้างอได้
สุดท้ายเขาก็ไม่เคยแคร์แม้แต่น้อยนิด ฮือ...
ข้าวหอมทั้งน้อยใจและเสียใจที่ตกเป็นของเขาโดยที่เธอก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าเขาขืนใจ แต่จะว่าสมยอมร้อยเปอร์เซ็นต์มันก็ไม่ใช่ ราวๆ ศูนย์จุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ที่ขัดขืนบ้างอะไรบ้าง
แต่ถึงยังไงเรื่องนั้นมันก็ผ่านมาแล้ว ที่ทำให้เธอน้ำตาไหลไม่หยุดก็คงจะเป็นความปากร้ายไม่ถนอมวาจาของคนตรงหน้าที่เลิกคิ้วมองเธออย่างกวนๆ นี่แหละ
“ข้าวเกลียดคุณ!” เอ่ยคำนั้นเพื่อย้ำเตือนตัวเองและตอกใส่หน้าเขา แล้วก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาป้อยๆ ไม่สนใจเลยว่าตัวเองกำลังเปลือยเปล่าและเขานั้นอยู่ในชุดที่มิดชิด คนละเรื่องกับเธอ
Guest
