หลงตะวัน
89
ตอน
39.2K
เข้าชม
84
ถูกใจ
46
ความคิดเห็น
75
เพิ่มลงคลัง

"คุณไนท์ ระวังค่ะ" ลินลดารีบวิ่งเข้ามาประคองคุณหนูของเธอ เมื่อเห็นเขากำลังเดินเซกำลังจะล้มลง กลิ่นเหล้าเขาเหม็นหึ่งท่วมตัวเลยตอนนี้ 

" ครายยยย" ปฐวีย์มึนมาก พูดอ้อแอ้เงยหน้าขึ้นมามองคนพยุงตัวเอง  

" ลินเองค่ะคุณไนท์ ค่อยๆเดิน ลินจะช่วยพยุง" ลินลดาพยุงคนเมาเดินเซซ้ายเซขวาขึ้นบันไดไปส่งเขาที่ห้องด้วยความยากลำบาก ตอนนี้เหงื่อเธอท่วมตัว 

"เฮ้ย ถึงสักที ฮือออฮือออฮือออ" ลินลดายืนหายใจหอบอยู่หน้าห้อง พลางเตะประตูให้เปิดออก คนเมาตอนนี้ซบอยู่ที่ซอกคอเธอ 

"หนูอร พี่ไนท์รักหนูอรนะครับ ตัวหอมจัง"ปฐวีย์จูบไซ้ซอกคอลินลดา ที่เขาเข้าใจว่าเป็นคนรักของตัวเอง 

"อย่าคุณไนท์ นี่ลินเอง ไม่ใช่คุณหนูอร อย่าาาาปล่อยลิน"เธอผลักหน้าเขาออกจากตัว ทั้งแกะมือเขาที่มันกอดเอวเธออยู่ตอนนี้ ยิ่งผลักมือเขาหน้าเขายิ่งเป็นปลาหมึก ทั้งกอดทั้งจูบไซ้ซอกคอเธออยู่ตอนนี้ 

"อืออออไม่ดื้อนะครับที่รัก พี่ไนท์ขอนะครับ" กลิ่นแป้งหอมที่ซอกคอเธอ ทำอารมณ์เขาเตลิดเตลยกู่ไม่กลับแล้วตอนนี้ เขาจูบไซ้เธอจนถึงเตียง แล้วล้มทับเธอลงบนเตียงทันที 

"อย่าคุณไนท์ ปล่อยลิน ไม่เอาอย่าทำลินฮือฮือฮือฮือ"เธอถูกเขาขึงพรืด ล็อคตรึงมือทั้งสองข้างไว้กับเตียงนอน ปากเขาก็จูบไซ้ไม่หยุดกับซอกคอเธอ ดิ้นยังไงมันก็ไม่หลุด ยิ่งดิ้นเขายิ่งล็อคมือเธอแน่นมากขึ้นกว่าเดิมขึ้นไปอีก 

"อืมมมหนูอร"ปฐวีย์ล็อคใบหน้าเธอแล้วพรมจูบทั่วใบหน้าและมาจบอยู่ที่ริมฝีบางเธอ เนิ่นนาน 

"ไม่ใช่ ลินไม่ใช่ฮือฮือฮือปล่อยลิน" ลินลดาร้องไห้อย่างหนัก เธอกำลังจะสูญเสียสิ่งที่เธอหวงแหนมาทั้งชีวิต เขากำลังจะพรากมันไปจากเธอ 

"ไม่ร้องนะครับ พี่ไนท์รักหนูอรมากรู้มั๊ย ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี" ปฐวีย์จูบซับน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน เนิ่นนานจนเสียงสะอื้นเธอหยุดลง เขาจึงจูบปากเธออีกครั้ง อย่างแผ่วเบา ปลอบโยนให้เธอหายกลัว 

"อืมมม" จูบเขามันหวานมาก ลินลดาเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับมัน เธอหลับตาพริ้มรับจูบเขา อย่างน่ารักเลยตอนนี้ ไม่ทันได้รู้ตัวเลย เสื้อเธอไม่ได้อยู่ที่ตัวแล้วตอนนี้ 

" สวยจัง" ปฐวีย์ตาลายกับเต้านมตรงหน้า มันกลมเกลี้ยง ขาวเนียน พอดีมือเขาเลย เขาลองบีบมันเบาๆแล้วก้มดูดเลียทันที 

"จู๊บจ๊วบจ๊วบจ๊วบจ๊วบจ๊วบอื้มมมนุ่มจังจ๊วบบจ๊วบบจ๊วบบ" เขาดูดมันเข้าปากอีกครั้งลึกๆ เขาชอบมัน ปฐวีย์ดูดจนมันแดงไปหมดแล้วตอนนี้ 

"คุณไนท์" ลินลดาเรียกชื่อเขาเสียงเบาหวิว เธอรู้สึกเหมือนตัวจะลอยได้ตอนนี้ มันวาบหวิวไปหมด ทั้งตัว 

"เรียกพี่ไนท์" เขาเลื้อยขึ้นมาจูบกระซิบบอกที่ซอกหูเธอ อย่างแผ่วเบา 

ลินลดาขนลุกไปทั้งตัว เขายังจูบไซ้ดูดเม้มอยู่ที่ใบหูเธอ ไม่หยุด 

"เรียกสิครับ เรียกพี่ไนท์ นะครับคนดี" เขาจ้องมองหน้าเธอชัดๆ 

"เอ๊ย!"ปฐวีย์ผงะออก เป็นเธอไปได้ยังไง เขาตกใจอย่างแรง ก้มมองคนใต้ร่างอีกชัดๆ 

"ลินลดา" เขาครางเรียกชื่อเธอเบาๆแล้วพลิกตัวออกจากร่างเธอลงไปนอนข้างๆเธอ 

"ออกไป"ปฐวีย์เอ่ยปากไล่เสียงดัง เขาเกือบทำพลาดไปแล้ว กับเด็กลูกคนใช้ในบ้านตัวเอง 

ลินลดารีบลุกขึ้นนั่ง เอามือปิดหน้าอก แล้วมองหาเสื้อตัวเอง มันหล่นอยู่ที่พื้น หญิงสาวรีบลุกลงจากเตียงแล้วสวมเสื้อด้วยมือที่สั่นเทาจนน่าสงสาร ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปด้วยสภาพผมเผ้ากระเซะกระเซิงออกจากห้องไปทันที 

"เกือบไปแล้วไอ้ไนท์" ปฐวีย์พึมพำกับตัวเอง แล้วก้มมองดูลูกชายตนเองที่มันกำลังปวดหนึบๆอยู่ตอนนี้  

"ซี๊ดดดดไม่น่าเลยกู" เขารีบเด้งตัวลุก แล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว