ฟากฟ้า..ทะเลใจ

ในวันที่ผืนน้ำบรรจบกับฝืนฟ้ารักของเราเริ่มต้นจากวันนั้นและจะคงอยู่แบบนั้นตลอดไป 

“ทำไมพี่ถึงชอบมองทะเล” 

ชายหนุ่มหน้าสวยเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจนอกจากเขาจะชอบมองทะเลอีกฝ่ายยังชอบวาดรูปทะเลเป็นชีวิตจิตใจ 

“เมื่อก่อนก็ไม่ได้พิศวาสอะไรขนาดนั้น” 

เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรื่อยหันมาจ้องหน้าคนขี้สงสัยที่ยังคงส่งสายตาคาดคั้นทางสายตาเพื่อต้องการคำตอบดูท่าระยะหลังอาการเขาคงเป็นหนักเกินไป 

“แค่ชอบมองท้องฟ้ากับผืนน้ำเวลาที่มันรวมกัน” 

ชายหนุ่มยักไหล่ก่อนหันไปมองท้องฟ้าสีทองอร่ามตัดกับผืนน้ำระยิบระยับในยามเย็นที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดินมือแกร่งเอื้อมไปจับข้อมือขาวของคนข้างๆขึ้นมาเกาะกุม 

“พี่ฟ้า” 

ชลธารอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิวเมื่อเข้าใจเหตุผลที่เขาเอื้อนเอ่ยใบหน้าขาวแดงระเรื่อขึ้นมาไปจนถึงใบหูความอบอุ่นจากฝ่ามือทำให้หัวใจชายหนุ่มเต้นระรัวมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของผู้ชายร่างสูงหน้านิ่งแต่ใจดีด้วยรู้สึกที่อ่อนหวานไปทั้งหัวใจ