หลงเด็ก

เรื่องต่อจากพี่ดนัยใครที่ไม่เข้าใจเนื้อเรื่องตั้งแต่แรกแนำนำให้ย้อนกลับไปอ่าน​ รักโคตรเจ็บได้นะครับ

ออมสินเป็นชื่อผมเอง​

อาร์ตี๋​ อายุห่างกับออมสิน10ปี

อาร์ตี้เป็นเด็กกำพร้าพ่อ​ พ่อเสียชีวิตตอนยังแบเบาะ​

พ่อแม่ของอาร์ตี้เป็นหมันไม่มีลูกจึงขออาร์ตี้จากน้องสาวมาเลี้ยงและโอนเป็นลูก​ พอโตขึ้นมาอาร์ตี้รู้ความว่าพ่อแม่ไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆเวลาทะเลาะกับพ่อและแม่มักจะหนีออกจากบ้าน

อาร์ตี้​ ทวีพัน​ธ์ ธนสมบัติ​ อายุ15ปี​ ขนตางอน​ รูปหล่อ

อาร์ตี้​ เด็กหนุ่มอายุ15ปีกำลังเรียนชั้นม.3​ มักจะมาให้ผมสอนภาษาอังกฤษ​ให้เป็นประจำเพราะรู้ว่าผมเคยเรียนภาษาอังกฤษ​มาบ้าง

หลังเลิกเรียนอาร์ตี้มักจะมาให้ผมสอนภาษาและวิชาไหนที่เขาเรียนแล้วไม่เข้าใจให้เป็นประจำบางทีก็มานอนค้างกับผม

ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรแค่อยากช่วยสอนหนังสือให้เข้าใจยิ่งขึ้นบางทีจะพาเพื่อนมาด้วยมาช่วยงานเล็กๆน้อยๆเสร็จแล้วผมก็จะสอนการบ้านให้​ รวมทั้งแนะนำสั่งสอนในทางที่ถูกที่ควร

อาร์ตี้มีปัญหากับพ่อแม่บ่อยๆและก็จะหนีออกจากบ้านมานอนที่บ้านผมเป็นประจำไม่ยอมกลับบ้านจนพ่อแม่มาตามจึงกลับ

ผมรู้ว่าอาร์ตี้เป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นเหมือนผมซึ่งผมจะพูดปลอบเป็นประจำและเล่าเรื่องที่ผมกับพ่อทะเลาะกันและโดนพ่อตีสมัยก่อน​ให้ฟังประจำ