สวัสดีครับ ผมชื่อคุโรบะ ไคโตะหรืออีกชื่อคือ จอมโจรคิด ผมเป็นเป้าหมายสำคัญของตำรวจทั่วโลก เนื่องจากผมมีเหตุจำเป็นที่จะต้องตามหาอัญมณีเม็ดหนึ่ง ที่มีชื่อว่าเเพนโดร่า ซึ่งในการตามหาอัญมณีเม็ดนี้ ผมต้องเดินทางไปในงานจัดเเสดงอัญมณีทั่วโลก และขโมยมันมาเเต่ที่ผ่านๆมา ก็ไม่มีอัญมณีเม็ดใดที่ใช่แพนโดร่าเลยซักเม็ด ผมจึงจำเป็นต้องนำกลับไปคืนฟังดูอาจจะงงๆ เเต่ผมก็ไม่ใช่คนโลภมากซะหน่อย นอกจากผมจะเป็นหมายตาสำคัญของตำรวจเเล้ว ยังเป็นที่ต้องการของนายนักสืบที่คิดว่าตัวเองเก่งกาจ ที่ชื่อ ฮาคุบะ ซางุรุ อีกด้วย
วันที่ 1 วันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ณ ห้องเรียนที่น่าเบื่อ
"นี่ไคโตะคุง หยุดเดี๋ยวนี้นะ !!!!!!!" เสียงของนากาโมริ อาโอโกะ เเผ่ดใส่ไคโตะที่วิ่งหนีเธอสุดชีวิต
"นี่เธอกล้าดียังไง มาเเอบส่องใต้กระโปรงคนอื่นเค้ายังงั้นน่ะฮะ"
"นี่ๆ ฉันเเค่ก้มลงไปเก็บปากกาฉันเท่านั้นเองนะ เเล้วใครใช้ให้เธอมายืนอยู่ตรงนั้นเล่า" ไคโตะว่าเเล้วพลางวิ่งหนีอาโอโกะต่อ
"อย่ามาเเก้ตัวนะ ฉันรู้หรอกน่า" อาโอโกะ พูดเเบบเเก้มเเดงๆ เเล้ววิ่งไล่ไคโตะต่อเเบบเอาเป็นเอาตาย
ในที่สุดไคโตะก็ใช้มุกเดิมๆคือปีนขึ้นไปอยู่ตรงมุมเพดานที่ด้านหลังห้อง เเต่อาโอโกะก็ไม่ลดละ ใช้ไม้ถูพื้นพยายามตีไคโตะให้ลงมาให้ได้
.
.
.
เเละเเล้ววิชาเรียนเเรกก็เริ่มขึ้น
.
.
.
"ฟังหน่อยจ้ะ นักเรียน วันนี้มีเพื่อนใหม่ย้ายเข้ามานะ เชิญเเนะนำตัวเลยจ้ะ" เสียงของคุณครูคณิตศาสตร์กล่าวขึ้น
.
.
"สวัสดีครับ ผมชื่อ ฮาคุบะ ซางุรุ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
ท่ามกลางความหลงใหลเสน่ห์ของ ฮาคุบะคุง พวกนักเรียนหญิงในห้องก็ต่างพากันกระซิบกระซาบกันใหญ่
"เอาล่ะจ้ะ ฮาคุบะคุงเลือกที่นั่งได้ตามใจชอบเลยนะจ้ะ"คุณครูคณิตศาสตร์ได้เอ่ยขึ้น
........ท่ามกลางความลุ้นระทึกของเหล่านักเรียนหญิงที่อยากจะให้ ฮาคุบะมานั่งข้างๆ เเต่นักเรียนหญิงเหล่านั้นกลับ หมดความหวังเเละมองไปทางที่ที่ฮาคุบะกำลังจะวางกระเป๋าลงนั้น...... นั่นคือที่นั่งข้างๆของไคโตะคุงนั่นเอง
"หน็อย! เจ้าไคโตะ มันมีอะไรดีนะ" เสียงพืมพำปนความอิฉาริษยาจากนักเรียนหญิงเริ่มฉอดขึ้น......เล่นเอาไคโตะถึงกลับเหงื่อตก เเละงงว่าทำไมไอ้บ้านี่ต้องมานั่งข้างเรา เเละเจ้านี้ไม่คิดจะพูดอะไรเลยรึไง
"ไง! คุโรบะคุง อืมม ไม่ใช่สิ จอมโจรคิด...."
ไคโตะได้ยินคำทักทายที่เล่นเอาเหงื่อท่วมเเล้วตอบกลับไปว่า
"ห่ะ!!!! อ..เอออ..น..นายว่าไงนะ ฉันไม่ใช่จอมโจรอะไรนั่นซะหน่อย นายจำคนผิดเเล้วล่ะ"
".....เหรอ! งั้นนายจะยอมรับว่านายไม่ได้มีอีกชื่อนึงคือ คิด จริงๆหรอ..." เสียงฮาคุบะถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเเละออกจะไม่เชื่อในสิ่งที่ไคโตะพูด
"งั้นก็ขอโทษ..นะที่ทักทายนายแปลกไปซะหน่อย"
"อ...เอออออ ไม่เป็นไร" ไคโตะตอบด้วยเสียงที่วางใจขึ้นเเละคาใจว่า เจ้านี่มันรู้ได้ไงเนี่ย ขณะที่ไคโตะกำลัง คาใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นฮาคุบะที่ไหน .........
Guest
