ตรวนหว่านรัก

....ร่างหนาเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มหนานุ่ม กระชับหมอนข้างให้แน่นขึ้นอีก เขารู้สึกว่ามันนุ่มนิ่มกว่าทุกวัน และมันก็หอมมากด้วย

“คุณ! ตื่น”

‘อื้ออออ....เสียงใครมาปลุกแต่เช้าวะ’

“คุณ เอาแขนออกจากตัวฉันได้แล้ว “

ภาคินหงุดหงิดจนอยากจะบีบคอคนที่มาขัดจังหวะเวลานอนของเขาจนต้องลืมตาขึ้นมาดูว่าใครกันที่กล้ามารบกวนเวลาส่วนตัวแบบนี้

“เฮ้ย!!!...มาได้ไงวะเนี๊ย”

ภาคินจำเธอได้ ผู้หญิงคนนี้อยู่ในงานวันเกิดเพื่อนเขา แต่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้ว..แล้วในสภาพที่ทั้งเขาและเธอ ภาคินรวบรวมสติที่มีนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน

“ชิบหายแล้ว!!!”

สติยังไม่ทันจะกลับมาครบถ้วน ยังไม่ทันจะเอ่ยปากพูดอะไรเสียงคนที่เพิ่งลงจากเตียงก็ดังขึ้น

“เมื่อคืนเป็นเหตุสุดวิสัย คุณเมา ฉันเมา เรื่องที่เกิดขึ้นให้คิดว่าไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน คุณไม่พูด ฉันไม่พูด ทุกอย่างคือจบ”

ภาคินพยายามรวบรวมสติ

“ดะ.เดี๋ยวนะ คุณจะให้ผมคิดว่าไม่มีอะไรทั้งที่เมื่อคืนเราฟัดกันกระจุยกระจายขนาดนี้เนี๊ยนะ “

ใช่เขาเมาแต่เขาก็รู้ตัวดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ดูจากสภาพห้องแล้วทั้งเขาและเธอใส่กันไม่ยั้งทั้งคู่ เขาจำได้ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้เขาสมองเสื่อม

“เรื่องนี้ไม่เห็นจะแปลกตรงใหน ขอตัวนะ ฉันมีธุระต้องไปทำแต่เช้า”

“เฮ้ย! คุณเดี๋ยวก่อน นี่คุณคิดว่าเรากำลังคุยเรื่องดินฟ้าอากาศกันอยู่หรือไง เราเพิ่งจะ....”

“ค่ะ ข้างนอกอากาศดี แค่นี้ใช่ไหม ฉันสายแล้ว”

ปัง!!! เสียงปิดประตูของคนที่ลุกขึ้นมาแต่งตัวจนเสร็จเดินออกจากห้องไปไม่หันมามองหน้าเขาสักนิด อากาศดีงั้นเหรอ ภาคินหันหน้าไปยังหน้าต่างที่มีม่านสีขาวปิดไว้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

“ดีกับผีนะสิ!!”

สายฝนที่เทกระหน่ำอยู่ด้านนอกยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้ภาคินเป็นสองเท่า

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

พ่อเหนือ vs แม่แก้ม

#ตรวนหว่านรัก/ยุรินดา

••••••••••••••••••••••

พูดคุยทักทายกับนักเขียนได้ที่⬇️⬇️

FB : Bom yuparut

หรือ

FB : ยุรินดา นามปากกา

แวะมาเม้ามอยกันได้น้าาา💕🧡