ดาวิกาไม่เคยรู้เลยว่าสัมผัสทางกายจะให้ความรู้สึกที่ดีได้ขนาดนี้ เธอรู้สึกราวกับลูกแมวน้อยที่เจ้าของกำลังเกาคางให้เคลิบเคลิ้ม
ยมทูตหนุ่มคล้ายจะเดาใจเธอได้ นิ้วมือของเขาอยู่ไม่สุขค่อยๆ ไล้ไปตามแผ่นหลังและเอวคอดกิ่ว ไม่ใช่เพียงดาวิกาที่เคลิบเคลิ้ม เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน อยากจะลิ้มรสสัมผัสเธอให้มากขึ้นอีกนิด มือใหญ่ซุกซนสอดเข้าใต้เสื้อลูบวนอยู่ที่เอวบางก่อนที่จะสัมผัสไล้นวลเนื้อทั่วทั้งแผ่นหลัง ร่างใหญ่ไม่ได้ยินเสียงห้ามปรามก็ยิ่งย่ามใจจับชายเสื้อยืดที่หญิงสาวสวมยกขึ้นจะถอดให้พ้นตัว
“คุณรัตติ ปิดไฟก่อนนะ” ดาวิกาส่งเสียงอู้อี้
ยมทูตรัตติลุกจากเตียง นัยย์ตาเข้มขึ้นด้วยความปรารถนา ห้องนอนที่เปิดไฟไว้ก็กลับกลายเป็นมืดสนิท
เขาประสานมือเล็กไว้ในมือเขา เสียงหวานของหญิงสาวร้องขอ “คุณรัตติอย่าเพิ่งทำถึงขั้นนั้นได้ไหม” ชายหนุ่มอมยิ้มแทบจะทันทีที่ได้ยิน “แล้วจะให้คุณรัตติทำถึงขั้นไหน” เสียงแหบพร่าถามเธอกลับ มือแข็งแรงลูบไล้ไปบนเรียวแขนของคนในอ้อมกอดด้วยความรัก
ดาวิกาหน้าแดงแนบศีรษะลงกับหมอนทั้งอายทั้งหัวใจก็สั่นๆ แต่อยากตกลงกันให้รู้เรื่องก่อนจะมีความสัมพันธ์ “เราเพิ่งรักกัน...ดาวิยังไม่พร้อมกับการมีเซ็กซ์...แค่ฟอร์เพลย์ก็พอนะ” เสียงเธอเบาราวกับเสียงยุง
“อืม...เราสัญญา”
เสื้อยืดปลิวหวือออกพ้นตัวด้วยฝีมือของยมทูตหนุ่ม ร่างกายท่อนบนของทั้งสองเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน ริมฝีปากเขาจูบลงที่หน้าผากมน ก่อนจะย้ายไปที่จมูกรั้นและสองแก้ม จูบที่หญิงสาวกำลังจะได้รับไม่ได้เร่าร้อนเท่ากับจูบแรกแล้ว
มันเป็นจุมพิตเบาๆ ที่ค่อยๆ แตะบนปากเธอครั้งแล้วครั้งเล่า... หนึ่งครั้ง...สองครั้ง...สามครั้ง ... จูบนับสิบที่โปรยปรายบนริมฝีปากช่างแผ่วเบาหวานล้ำ ทุกๆ จูบที่พรมลงมาดึงสติของดาวิกาให้พร่าลงทุกที
เขาช่าง...ร้ายกาจ
เธอยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่อยู่ห่างแค่เพียงลมหายใจ เป็นครั้งแรกที่ดาวิกามองชายหนุ่มด้วยดวงตาหวานซึ้งหลงใหล นิ้วเรียวยาวของเธอแตะแก้มยมทูตเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสอดประสานโอบคอเขาไว้ จูบหวานแผ่วดำเนินอยู่เนิ่นนานจนเธอต้องส่งเสียงครางประท้วง
เจ้าของเรือนร่างกำยำแอบยิ้มในใจ มือใหญ่ลากผ่านลำคอขาวนวลวนไปทางเนินอกก่อนจะคลึงเคล้นดอกบัวงามทั้งคู่ไว้จนเต็มมือ คนที่อยู่ใต้ร่างเขินอายพยายามดึงมือใหญ่ออก พร้อมกับเอ่ยเสียงสั่นเพราะหวามไหว
“คุณรัตติ...พอแล้ว”
เสียงแค่นี้มีหรือจะห้ามได้ “นี่ก็เรียกว่าฟอร์เพลย์ ยังไม่ผิดกติกา” เขาจับมือดาวิกาให้กอดคอไว้เช่นเดิม ฝังหน้าลงซุกไซร้ดอกบัวคู่งาม
ร่างกายดาวิการ้อนเร่าเพราะพิษรัก รู้สึกอ่อนไหวไปกับทุกสัมผัสที่ยมทูตรัตติมอบให้ ความเสียวซ่านที่ไม่รู้จักวิ่งวนไปทั่วร่างในยามที่ริมฝีปากอุ่นร้อนอ้าปากงับยอดอกเธอไว้ ลิ้นร้ายกาจที่เคยจุมพิตเปลี่ยนเป้าหมายมายั่วเย้าอกอิ่ม บางครั้งแผ่วเบา บางครั้งรัวเร็วจนเธอเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้
เธอโหยหา เธอรัญจวน เธอต้องการเขาให้ช่วยเติมเต็ม ดาวิกาไม่รู้ตัวเลยว่านิ้วมือเขาแทรกเข้ามาในกายเมื่อใด ความเสียวซ่านคล้ายจะถูกบรรเทาลงไปเล็กน้อยเพราะความคับแน่นที่อยู่ในกาย หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะต้องทรมานหวามไหวอีกครั้ง เธอไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป
++++++++++++++++++
มีจำหน่ายเป็นอีบุ๊คแล้วที่ MEB
แวะไปคอมเมนท์ให้กำลังใจกันด้วยนะ
Guest
