ปัง!!!!
หลังจากเสียงปืน ก็รู้สึกเจ็บตรงตำแหน่งเดียวกับหัวใจ ร่างทั้งร่างล้มลงกับพื้นทันที นี่ผมกำลังจะตายหรอ!!? แล้วแม่ล่ะ? ใครจะดูแล??
"ไอ้อาทิตย์!! แข็งใจไว้นะ!! นี่หน่วย3!! ขอรถพยาบาลด่วน!! มีเจ้าหน้าที่ถูกยิง!!"
"มะ..มึง...กู..ฝ...ฝะ...ฝากแม่...กู..ดะ..ด้วย"
"เฮ้ย!! มึงจะฝากอะไรกูก็ไม่ได้ทั้งนั้น!! ไอ้อาทิตย์มึงอย่าหลับนะเว้ย!!" เสียงของเพื่อนรักดังอยู่ข้างๆ แต่ยิ่งฟังก็ไม่ค่อยได้ยินแล้ว เฮ้อ~มันคงถึงเวลาของผมแล้ว ตอนนี้....มันง่วงจนทนไม่ไหวแล้ว.....
"คุณหนูอย่าไปเลยครับ คุณท่านสั่งไว้ ว่าห้ามให้คุณหนูออกไปข้างนอก" ผู้ติดตามเอ่ยด้วยน้ำเสียงกึ่งตะโกนกึ้งข้อร้อง
"กูจะไป!! มึงมีไรมั้ย!! เป็นแค่คนติดตามอย่าเสือกมาสั่งกู!!" ร่างโปร่งของชายหนุ่มอายุ20 ตวาดลั่น หยิบกุญแจรถหรูไปจากผู้ติดตามหนุ่มร่างใหญ่ คุณหนูเอาแต่ใจเดินไปที่บันไดกำลังจะลงไปชั้นล่าง
"คุณหนูครับ! ขอร้องล่ะครับ!! อย่าไปเลย เดี๋ยวคุณผู้ชายรู้ ท่านต้องโกรธมากแน่ๆเลยครับ" ผู้ติดตามรีบเข้าไปคว้ามือที่ถือกุญแจของร่างโปร่ง
"ปล่อยกู!! กูจะไป!! อย่ามายุ่ง!!" ด้วยความที่ฉุดกระชากกันอยู่นาน เท้าของคุณหนูเอาแต่ใจดันลื่น!!
ตุ้บ ตั้บ ตุ้บๆๆๆๆ ปึก!!
ร่างไปหยุดนิ่งอยู่ที่บันไดขั้นสุดท้าย ศีรษะกระแทกกับพื้น เลือดไหลเป็นวงกว้าง ผู้ติดตามยืนนิ่งก่อนจะได้สติ
"คุณหนู!!!!!!!!"
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นคือ...เพดาน นี่กูยังไม่ตาย!! โดนยิงที่หัวใจยังไม่ตายอีก บุญไอ้อาทิตย์จริงจริ๊งงง แต่โคตรปวดหัวเลยว่ะ นี่กูโดนยิ่งหัวใจไมปวดหัวจังว่ะ!!
"โอ้ย~~ โคตรปวดหัวเลยโว้ย" ผมค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปรอบๆ เตียงขนาดคิงไซส์?? มีม่านตงม่านเตียนด้วย ห้องก็กว้างหยั่งกับโรงแรม
"โรงบาลไรว่ะ หรูชิบหาย"
แอ๊ด~~~
เสียงประตู ผมเลยมองตามเสียงไป เห็นเป็นชายตัวใหญ่ใส่สูทเต็มยศ......เดี๋ยวนี้หมอเขาอัพเกรดใส่สูทรักษาคนไข้ล่ะหรอว่ะ?
ส่วนคนเข้ามามองผมตาไม่กระพริบ ก่อนจะวิ่งเข้าใส่!!
เฮ้ยๆๆๆ มึงมากูถีบจริงๆด้วยนะเว้ย
"คุณหนู!! ฟื้นแล้วหรอครับ?! ผมดีใจจริงๆ ฮือๆๆๆ" ไอ้ชายร่างใหญ่ที่คิดว่ามันจะเข้ามาบวกกับผม แต่ไม่ใช่เลย มันเข้ามาจับมือผมไปบีบ ก่อนจะเรียกคุณหนูๆอะไรของมันเนี่ย สภาพไม่เข้ากับรูปร่างถึกๆของพี่แกเลย
"คุณหนู จำผมได้ไหมครับ ผมวัตสันไงครับ"
ห๊ะ?
"เดี๋ยวๆๆ คุณพูดอะไรของคุณ? ใครคุณหนู?"
"ก็คุณหนูไงครับ"
"อะไรเนี่ย ผมงงไปหมดแล้ว"
"คุณหนูความจำเสื่อมหรอครับ?"
"พูดอะไรของคุณ นี่เพื่อนผมจ้างคุณมาหรอ ผมไม่ตลกนะ คนเพิ่งฟื้นจากถูกยิงเนี่ย ไปเรียกเพื่อนผมมาเลย"
ไอ้คุณวัตสันอะไรเนี่ยมองผมหน้าตาตื่น เหมือนเห็นผี!
"คุณหนู โดนยิ่งที่ไหนกัน คุณหนูตกบันไดหัวฟาดพื้นต่างหากครับ"
"....."
"นี่คุณหนูสลบไป2อาทิตย์เลยนะครับ"
"....."
"คุณหนู?"
"ขอโทษนะครับ พาผมไปที่กระจกหน่อยได้ไหมครับ"
"สักครู่นะครับ" พี่วัตสันไม่ได้พาผมไปหากระจกแต่เขาเเินหายไปพักนึงแล้วกลับมาพร้อมกับกระจกบานใหญ่บานนึง
ผมมองคนในกระจกแล้วก็อึ้ง.....
"พี่ครับ....."ผมใช้นิ้วอันสั่นเทาชี้ไปทางกระจก"ไอ้คนที่อยู่ในกระจกนี่มันใครครับ!!!!?"
⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕
ฝากด้วยนะคะกับนิยายเรื่องนี้ นี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเรานะคะ อาจจะมีแต่งไม่ถูกใจบ้างก็อยากให้ช่วยแนะนำกันด้วยคะ หากผิดพลาดประการใด ขออภัย ณ ที่นี้คะ
Guest
