ช่างดูเป็นเรื่องตลกร้าย จากหนึ่งโลกสู่อีกโลกกับแค่การทำแบบทดสอบไปมั่วๆ ไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไรก็ตามเหมือนว่าที่นี่จะน่าพอใจอยู่ไม่น้อย ทว่าสิ่งที่คิดไว้ในตอนแรกกลับเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่จะให้ยอมแพ้ง่ายๆ ทั้งที่เพิ่งเริ่มมันก็ใช่เรื่อง ดังนั้น 'ซัพพอร์ตเตอร์ที่เก่งที่สุด' เลยกลายมาเป็นเป้าหมายแรกของผม...
ซัพพอร์ตเตอร์ ที่ไม่ใช่ ซัพพอร์ตเตอร์ คงจะเป็นนิยามที่ถูกที่สุดสำหรับเรื่องนี้
ติชมได้นะครับ
เอาล่ะ เริ่มกันเลย 5 4 3 2 1...
CHAPTER : 0
"Into the new world?"
ผมมีความฝัน ฝันที่อยากจะสำรวจโลกไม่ก็เดินทางท่องเที่ยวเพื่อพบปะกับผู้คนจากหลายๆ สถานที่ สัมผัสความแตกต่าง ทั้งความเชื่อ ความคิด จิตใจ และวัฒนธรรมที่หลากหลาย
แต่จะว่ายังไงดีล่ะ ไอ้เรื่องแบบนี้ไม่คิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง...
ไม่ใช่ทั้งคนหัวดีหรือเก่งเรื่องต่อยตี ส่วนที่จะพูดโอ้อวดความสามารถเหมือนคนอื่นเขาน่ะไม่มีหรอก เพราะผมเป็นแค่มนุษย์เงินเดือนธรรมดาคนหนึ่งที่จบจากมหาวิทยาลัยด้วยเกรดเฉลี่ยปานกลาง ทั้งๆ แบบนั้นเหตุการณ์หลุดโลกกลับมาลงล็อคที่ผมซะได้ คิดดูแล้วบางทีอาจเป็นในตอนนั้น
แผนกทั่วไป ผม คามิ เรย์ คือหนึ่งในทีมงานที่คอยจัดการเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ภายในบริษัท หรือเรียกง่ายๆ ว่าเบ๊ของแผนกอื่นนั่นแหละ
เมื่อไม่กี่วันก่อนผมถูกรุ่นพี่จากฝ่ายบุคคลขอให้ช่วยเคลียร์ไฟล์ใน PC เพราะเธอติดธุระด่วนต้องออกไปทำ แม้ตอนนั้นจะใกล้เวลาเลิกงานแต่คงปฏิเสธอะไรไม่ได้ ถ้าอยากกลับบ้านเร็วก็มีแต่ต้องรีบทำให้เสร็จเท่านั้น
ในระหว่างลงมือจัดการสิ่งต่างๆ เพียงครู่เดียวคอมพิวเตอร์ก็มีอาการค้างไปดื้อๆ อาจเป็นเพราะอายุการใช้งานที่นานมากแล้วอุปกรณ์เลยช้าและขัดข้องบ่อย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเปลี่ยนใหม่หรืออัพเกรดนิดหน่อยมันจะสิ้นเปลืองอะไรนักหนา บริษัทที่เน้นกำไรเป็นแบบนี้กันหมดรึเปล่านะ?
สักประมาณ 5 นาทีเครื่องก็กลับเป็นปกติผมจึงเร่งมือทดแทนเวลาที่เสียไป การจัดการจำเป็นต้องเปิดอ่านไฟล์ต่างๆ เพื่อแยกประเภท อันที่จริงถ้ามีการระบุชื่อแบบชัดเจนไว้ตั้งแต่แรกมันคงง่ายและเร็วกว่านี้
เอกสารส่วนใหญ่จะเป็นข้อมูลของพนักงานเก่าที่ลาออกไปเมื่อไม่นาน ผมเปิดอ่านเพียงหัวข้อด้านในเพราะเหลือเวลาอีกไม่มากถ้ามัวแต่สนใจรายละเอียดมีหวังได้ตกรถไฟเที่ยวสุดท้ายแน่
ทำอย่างนั้นเรื่อยๆ จนมาเจอเข้ากับโฟลเดอร์หนึ่งที่เก็บไฟล์ไว้มากกว่า 3,000 รายการ ผมเลื่อนดูผ่านๆ พลางคิดว่าควรทำยังไงกับมันดี จะเก็บไปทั้งแบบนี้หรือจัดระเบียบใหม่ให้รุ่นพี่ไปเลย จนกระทั่งเลื่อนลงมาถึงด้านล่างสุด ตอนนั้นราวกับว่าผมถูกบางอย่างดลใจให้คลิกเข้าไปที่ไฟล์อันสุดท้าย
สิ่งที่เปิดขึ้นมาคือแบบทดสอบสำหรับบางอย่าง ไม่มีหัวข้อ แต่หน้าแรกนี่รายละเอียดยุบยับเต็มไปหมดผมจึงเลื่อนผ่านแล้วมาอ่านตรงจุดที่เป็นการตอบคำถามแทน แม้จะเยอะและบางข้อออกจะแปลกไปหน่อย แต่คร่าวๆ ที่จำได้ก็
ชื่อ [“––”]
เพศ [“––”]
อายุ [“––”]
ส่วนสูง [“––”]
น้ำหนัก [“––”]
ข้ออื่นมันยาวและเยอะจนจำได้ไม่หมดเลยขอยกมาแค่อันที่ดูปกติก็แล้วกัน ส่วนข้อที่แปลกและจำได้ดีเลยคือ
‘ความสามารถหรือสิ่งที่ต้องการ [“––“] ’
ที่แปลกเพราะว่ามันถามถึงความต้องการไม่ใช่ทักษะที่เรามีอย่างภาษาหรือใช้โปรแกรมสำเร็จรูปอะไรพวกนั้น... และ
‘คุณยอมรับเงื่อนไขข้างต้นและการเปลี่ยนแปลงหลังจากนี้ใช่หรือไม่ หากใช่การเปลี่ยนแปลงจะไม่สามารถแก้ไขหรือยกเลิกได้หากสัญญาเสร็จสมบูรณ์แล้ว’
แน่นอนผมตอบ [ ใช่ ]
มันก็แค่แบบทดสอบทั่วไปต่อให้ใส่ข้อมูลมั่วๆ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรและที่ผมตอบไปก็เหมือนกับสร้างตัวละครสมมุติในเกมออนไลน์ขึ้นมาหนึ่งตัว เพียงแต่...
เหมือนว่าคำตอบพวกนั้นจะกลายมาเป็นปัญหาซะแล้วสิ!
แถมไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ ด้วย...
mage
Guest
