"คุณเคยเข้าไปอยู่ในโลกสักใบที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคุณไหม โลกที่มีเเค่สองเรา โลกที่เต็มไปด้วยความรัก ผมก็เคยคิดนะว่าโลกใบนี้มันช่างสวยงามเหลือเกิน ยิ่งกว่าในนิทานที่เคยฟังก่อนนอนเสียอีก เเต่มันก็เเค่ภาพมายาจอมปลอม ที่สร้างมาเพื่อให้ผมอยู่กับเขา ให้เขาใช้ผมเป็นเครื่องมือ เขาได้ผลประโยชน์ ผมได้ความรักคอยหล่อเลี้ยงหัวใจ เเค่นี้ก็พอเเล้วไม่ใช่หรอ "
"ก้อนเมฆ" นายณัฐกรณ์ จุรงคศิลป์ อายุ19
นักศึกษาปี1 หนุ่มน้อยหน้าหวาน ในคณะสหเวชศาสตร์
"ไม่ว่าจะเกิดอีกกี่ครั้ง ผมก็คงรักเขาอยู่ดี ไม่ว่าเขาจะทำผิดอีกกี่ครั้ง ผมก็คงให้อภัยเค้าอยู่ดี ไม่ว่าเขาจะทำร้ายผมอีกครั้ง ผมก็คงยอมอยู่ดี เเต่ถ้าวันไหนใจของผมรับไม่ไหวขึ้นมา ผมก็คงหายไปจากเขาเเบบเงียบๆ หวังว่าเขาคงจะรู้นะ ว่าผมไม่อยู่เเล้ว หึ"
"กองทัพ" นายวีรวุฒิ วัชรเดชานนท์ อายุ22
นักศึกษาปีที่3 หนุ่มโสด สุดหล่อเเห่งคณะเเพทย์
"ถึงเรียนหมอจะหนัก เเต่เรื่องรักผมก็ไม่เคยพักนะครับ ใครๆก็ชอบบอกว่าผมเจ้าชู้ ก็คงจะจริง เพราะเวลาที่ผม คบกับใคร ผมมักตั้งความสัมพันธ์ไว้หลายรูปเเบบ 'เพื่อน เซ็กเฟรนด์ คู่นอนชั่วคราว คู่นอนระยะยาว วันไนท์สเเตน เเฟน กิ๊ก น้องที่รัก ' เเต่ความสัมพันธ์ที่ผมไม่เคยมอบให้ใคร นั้นก็คือ "เมีย" อาจจะเป็นเพราะว่า ผมยังไม่เจอคนที่ใช่ เเต่ถ้าเจอเมื่อไหร่ ผมก็พร้อมหยุด หยุดเพื่อเริ่มต้นใหม่ เพื่อเขาจริงๆ"
Guest
