เสน่ห์รักนางบำเรอ

เปรมา  จำได้ว่าตอนแรกที่ตกลงรับงานของไร่ภูตวัน  เพราะแม่เลี้ยงพิมพ์พิกาที่ติดต่อมา หญิงสาวเคยทำงานจากไร่ที่ต่างประเทศมาหลายไร่ แม่เลี้ยงพิมพ์พิกาบอกกับหล่อนว่าหล่อนต้องเป็นผู้ช่วยให้กับพ่อเลี้ยงติณณภพ  ในความคิดของหล่อนตอนนั้นก็คงเป็นพ่อเลี้ยงพุงพลุ้ยเหมือนกับในละคร  แต่กลับผิดคาดวินาทีแรกที่พบกับพ่อเลี้ยงติณณภพเต็มไปด้วยความไม่ประทับใจนัก หล่อนเองก็ไม่รู้มาก่อนว่าพ่อเลี้ยงติณณภพเด็กว่าคิดไว้นัก เขาเป็นชายร่างหนากล้ามเป็นแผงและเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของแม่เลี้ยงพิมพ์พิกา  สองแม่ลูกไม่ลงรอยกันเท่าใดนักเพราะพ่อเลี้ยงติณณภพฝังใจว่ามารดาเป็นทำให้บิดาอย่างพ่อเลี้ยงตวันเสียชีวิตไปตั้งแต่เขายังเด็กนัก  ยิ่งทำงานไปก็ยิ่งหวั่นไหว  จนวันหนึ่งติณณภพที่โมโหจนหน้ามืดจนใช้กำลังปลุกปล้ำหล่อน  ตั้งแต่วันนั้นเขาก็เรียกใช้หล่อนในฐานะ..นางบำเรอ

“จะ  ทำอะไรคะ…”ร่างหนาไม่รอช้าคร่อมร่างหล่อนเอาไว้  ยิ่งทำให้ไร่ซึ่งทางหนีรอด…มือเรียวพยายามจะผลักเขาออกไปแต่ก็อาจทำให้เขาขยับได้แม้แต่น้อย คนตัวโตนั่น…คิดจะทำอะไรหล่อน

“เธอจะต้องชดใช้  กับสิ่งที่เธอทำให้ฉันขายหน้าต่อหน้าไอ้กวิน”แขนสองข้างหล่อนถูกตรึงกับแคร่เล็กๆยิ่งเขาพยายามซุกไซร้ซอกคอขาวเท่านั้นร่างบางก็พยายามดิ้นหนีมากเท่านั้น  น้ำหูน้ำตาไหลพรากออกมากลัวอย่างสุดขีดสลับกับเสียงร้องออกมา

“อุ๊บ…”ปากบางถูกประกบอีกครั้ง  รสจูบไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรกเต็มไปด้วยหนักแน่นแต่ทว่าอ่อนโยน  หล่อนไม่ใช่คนเจนจัดเรื่องบนเตียงแบบนี้…

ได้รสสัมผัสจากเขาก็ทำให้อ่อนระทวย