เรื่องราวต่อจากเรื่อง ฝนตก สวนหย่อม และเพื่อนไม่สนิท
ยิ่งเวลาผันผ่านไปมากเท่าไหร่ ความทรงจำที่แผ่ออกมาจากของสามชิ้นตรงหน้านี้ก็ยิ่งลบเลือนไปมากเท่านั้น ผมไม่รู้จะทำยังไงกับความทรงจำและสิ่งของพวกนี้ จึงได้แต่วางมันทิ้งไว้ ไม่ว่าจะร้ายหรือดี สำคัญหรือไม่สำคัญ มันก็กลายเป็นส่วนประกอบหนึ่งของถนนที่พาผมมานั่งอยู่บนเก้าอี้สนามเล็กๆ เหม่อมองดูท้องฟ้ามืดๆ พลางพ่นควันบุหรี่หวังจะให้ลอยย้อนขึ้นไปสู้กับฝนที่ตกมาจากท้องฟ้า ผมรู้ตัวดีว่าลมเบาๆที่พ่นออกมาไม่สามารถสู้กับแรงมหาศาลของธรรมชาติได้
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
