สยบยักษ์นายเพลย์บอย ( 18+ )

บทนำ

โอ้วววววววมันไม่จริงใช่ไหม สิ่งที่ฉันได้ยินมันไม่จริงใช่ไหม คุณพ่อกับคุณแม่จะให้ฉันแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนพ่อ ทำไม ทำม่ายยยยยย T_T ทำไมฉันต้องแต่ง ฉันยังไม่รู้เลย เขาเป็นคนยังไง ถึงจะเคยเห็นเขาครั้งนึงก็เถอะ -__- เมื่อสมัยเด็กๆแต่ ฉันไม่พร้อมฉันไม่อยากแต่ง ฉัน ฉัน ฉัน โฮกกกกกกกกกกก T_T

"ไม่ค่ะ ไวท์ไม่แต่ง ไวท์ไม่พร้อม แถมไวท์ก็ไม่รู้จักเขา เขาเป็นคนยังไงไวท์ยังไม่รู้เลย" ฉันพูดแย้งคุณพ่อคุณแม่ทำให้ท่านทั้ง 2

นิ่งเงียบครุ่นคิดอะไรไปครู่นึง จนคุณพ่อเอ่ยปากพูดขึ้นมา

"งั้น.... พ่อจะให้ทั้ง2คนหมั้นกันไว้ก่อนพร้อมวันไหนก็ค่อยแต่งกันดีไหมละ ลูกจะได้ศึกษาดูใจกันไปนานๆ" คุณพ่อพูดพลางยิ้ม

"คุณพ่อก็ไวท์ไม่อยากแต่งนี้คะ ไม่อยากหมั้นด้วย" ฉันพูดพร้อมทำหน้าเศร้าสร้อย

"ไม่ได้นะลูกเราตกลงกับเพื่อนคุณพ่อไว้ตั้งแต่สมัยเรายังวัยรุ่นว่าถ้ามีลูกสาว และลูกชาย จะให้พวกเขามาแต่งงานกัน เราไม่สามารถผิดสัญญากับเพื่อนได้หรอกลูก ทางเขาก็พูดกับลูกชายเขาเรียบร้อยแล้วด้วย" คุณแม่พูดร่ายออกมายาวเหยียด

"เขาตกลงหรอคะ ทำไมเขายอมง่ายจัง เฮ้ออออ ก็ไวท์ไม่อยากแต่งนี่ค่ะ -3-" ฉันพูดพลางทำปากจู๋ ฉันละท้อแท้จริงๆทำไมคุณพ่อกับคุณแม่ต้องไปสัญญาอะไรบ้าๆบอๆไว้ด้วยนะ

"ขอร้องละลูก ทำเพื่อพ่อนะลูก พ่อไม่เคยขอร้องอะไรลูกเลย แต่เรื่องนี้ พ่อขอร้องนะ...นะ..ไวท์" คิดหนักไหมล่ะยัยไวท์เฮ้อออ สงสารคุณพ่อเหมือนกันยอมๆไปละกันค่อยหย่าเอาก็ได้นิ

"ก็ได้ค่ะ แต่ขอให้ไวท์เรียนจบก่อนนะค่ะ"

"ได้จ๊ะ งั้นหมั้นกันก็พอ ค่อยแต่งเมื่อลูกเรียนจบ ขอบใจลูกมากนะที่ยอมทำเพื่อพ่อกับแม่" คุณพ่อคุณแม่ยิ้มพร้อมเข้ามากอดฉัน เฮ้อ ชีวิตหน่อชีวิต ทำไมฉันต้องมาหมั้นกับผู้ชายที่ไม่รู้จักนิสัยใจคอเขาเลย แถมยังต้องแต่งอีก แล้วเหลือแค่ปีเดียวฉันก็จะเรียบจบแล้ว ตายๆๆ ไวท์ปวดกบาลจัดจ้าาาา -__-

ณ คฤหาสน์ของบ้านไวท์

"ลูกสาวแม่สวยจริงๆ" เสียงคุณแม่พูดพรางเดินเข้ามาหาฉันที่ตอนนี้แต่งตัวอยู่ในชุดไทยสวยงาม

"ไวท์อึดอัดจังเลยค่ะ" ฉันพูดพลางชักสีหน้าไม่ดี

"เดี๋ยวก็ชิน ได้เวลาฝ่ายเจ้าบ่าวมาละ ไปกันเถอะลูก" แล้วหลังจากนั้น ฝ่ายเจ้าบ่าวก็เข้ามาพร้อมสินสอดจำนวน 500,000 มันมากเหลือเกิน เงินเป็นปึก แหวนทองอีก 4-5 บาท พอเสร็จคุณพ่อคุณแม่ก็สั่งให้ฉันย้ายไปอยู่กับพี่คิน อ๋อ ลืมแนะนำตัวทุกคนรู้จักกันเลย ฉันชื่อ ไวโอเล็ท เมนดาร์คัส เป็นลูกครึ่ง-ฝรั่งเศล คุณพ่อเป็นคนฝรั่งเศล ส่วนคุณแม่เป็นคนไทย ฉันอายุเพียง 22 ปีหน้าก็กำลังจะเรียนจบ ส่วนอีกเรื่องหลังจากคุณพ่อคุณแม่มาพูดเรื่องหมั้นกับฉันท่านก็ได้พาไปหาเพื่อนของพ่อเพื่อนัดหมายและพบปะดูตัวเพื่อที่จะได้รุ้จักกันไว้นิดหน่อย ซึ่งเขาเป็นคนตัวสูงมาก เกือบ2เมตร ก็ว่าได้ เขาเป็นคนที่หล่อมากถึงมาก หล่อกว่าผู้ชายที่เคยเห็น หล่อจนผู้หญิงทุกคนบนโลกยอมสยบกับเขาทุกคนได้เลย แต่..ฉันคนนึงที่จะไม่ตกเป็นผู้หญิงที่ยอมสยบกับเขาแม้จะต้องหมั้นหรือแต่งงานกับเขาก็ตาม ที่รู้ๆมาเขาชื่อ คินเลอร์ มาเบอร์ยอง เป็นลูกครึ่ง-ฝรั่งเศลเหมือนกับฉัน เขามีความสูง 190 ซม. อายุ 27 ปี และเป็นลูกชายคนเดียวของเพื่อนคุณพ่อ ได้แค่รู้จักชื่อเท่านั้นไม่ได้รู้นิสัยใจคอเขาเท่าไร พอผ่านไปเพียง 1 อาทิตย์ ก็ถูกจับให้หมั้นทันที ซึ่งมันเร็วมากๆ ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นเขายอมได้ไง ขนาดฉันคุณพ่อขอร้องแถบตายกว่าฉันจะยอม ฉันพูดพลางนั่งเหมอลอยจนต้องสดุ้งตกใจกับเสียงเรียกของคุรแม่

"ไวท์ลูกเก็บของเสร็จรึยัง พี่เขารออยู่นะ" ดสียงของคุณแม่ที่อยู่ๆก็เปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันตกใจจนสดุ้ง

"เสร็จแล้วค่ะเดี๋ยวลงไปค่ะ" เมื่อฉันเก็บข้าวของเสร็จก็รีบลงไปเพื่อที่จะย้ายไปอยู่กับเขา นี้เป็นคำสั่งของคุณพ่อกัยบคุณอาลีชา ที่สั่งมาไม่งั้นฉันไม่ยอมไปอยู่กับเขาหรอก แถมไม่ใช่อยู่ที่บ้านของคุณอาลีชาอีกนะ ต้องไปอยู่คอนโดกับเขา ซึ้งอยู่ใกล้กับมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่เลยต้องไปอยู่กับเขาที่คอนโเพื่อความสะดวกในการเดือนทาง ฉันเดินของขึ้นรถพร้อมเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปใส่ไว้หลังรถ เมื่อเสร็จเขาก็ขับออกมา ตลอดทางเรา 2 คนไม่ได้พูดอะไรกันเลยเพราะเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เมื่อถึงคอนโดเขาก้พามาที่ห้องแล้ว ฉันก็ต้องตาค้างเพราะความใหญ่โตของห้องฉันเดินไปหาห้องของฉันแต่ เอ๊ะ ทำไมมันมีแค่ห้องเดียว

"พี่คิน ทำไมมีแค่ห้องเดียวละคะ" ฉันหันไปถามคนตัวโต ขณะที่เขานั่งอยู่ที่ห้องรับแขก

"ก็ฉันอยู่คนเดียวจะให้ฉันสร้างทำไมหลายห้อง เธอก็นอนห้องเดียวกับฉันไปเลยแต่.. เธอต้องนอนโซฟา" เขาพูดออกมาพร้อมสายตาเย้นชา แข็งกร้าว คนอะไรทำไมขึม และใจร้ายจังว่ะ

"เหอะ งั้นไวท์ขอนอนห้องรับแขกดีกว่าค่ะ"

"ก็เรื่องของเธอฉันไม่ได้บังคับให้มาอยู่กับฉันสักหน่อยอยากจะนอนตรงไหนก็เรื่องของเธอ ยกเว้นเตียงฉันเท่านั้น" เขาพูดพร้อมชำเลืองตาเย็นชา ไร้ความรู้สึกมองมาที่ฉัน คนอะไรเย้นชาชะมัด แล้วเขาก็เดินจากห้องไป แต่ฉันก็ถามเขาไปด้วยความสงสัย

"พี่คินจะไปไหนค่ะ" แต่เหมือนเขาจะไม่ได้ยิน เดินออกไปเฉยๆ โดยไม่หันกลับมาตอบคำถามที่ฉันถามออกไป คนบ้าอะไร เย็นชาชะมัด พ่อให้ฉันแต่งงานกับคนอะไรเนี่ยยยย >_< ฉันจึงตั้งกระเป๋าไว้ข้างโซฟาที่หน้าห้องรับแขกแล้วก็เตรียมตัวจะอาบน้ำนอนเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เมื่อเสร็จฉันก็นอนดูทีวีจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นอีกทีตอนได้ยินเสียงของใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง ซึ่งฉันก็มองไม่ค่อยชัดเพราะยังเบลอๆ แต่ก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงพูดว่า..

"นั้นใครนะคิน ทำไมมันมาอยู่ในห้องของคินได้ล่ะคะ รึว่าจะเป็นนังเด็กที่คุณว่าค่ะ" เสียงของใครบางคนที่เข้ามาพร้อมกับพี่คินเอ่ยปากทัก เมื่อฉันมองดีๆ เธอเป็นคนที่สวยมาก เป็นผู้หญิงที่หุ่นดีมากจริง แถมยังขาวสูงอีกด้วย เมื่อนึกถึงตัวเอง ต่างกันชัดๆ

"อย่าไปสนใจเลยก็แค่เด็กบื้อ โง่เง่าที่ยอมทำตามคำสัญญาไร้สาระนั้น แค่เด็กบ้าน่ารำคาญเอง" เขาพูดพลางหันหน้ามามองด้วยสายตารังเกียจ เหยียดหยาม ดูถูก และไม่ชอบฉันก่อนที่หญิงสาวคนนั้นจะพูดกับเขาว่า..

"เหอะ งั้นเราไปต่อกันในห้องคินดีกว่านะค่ะ ไปกันเถอะ" และคืนนั้นฉันก็ได้ยินเสียงบรรเลงรักของทั้ง 2 คนทั้งคืนฉันแทบจะบ้าตาย ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเขาเย็นชา ใจร้ายไม่พอ ยังเจ้าชู้ พาผู้หญิงมากินตับได้ไม่ซ้ำหน้าเลย แต่ก็เรื่องของเขาสิ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย อีกไม่กี่วันมหาลัยก็จะเปิดเทอมแล้ว ฉัยควรตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวไปเรียนดีกว่า เธอคิดไปพร้อมกับเสียงบรรเลงรักของทั้ง2ที่ดังสนั่นจนออกมาถึงข้างนอก ไร้อย่างอายจริง ฉันขอไม่ยุ่งกับเขาดีกว่าหาากเป็นแบบนี้ มันคงไม่ดีหากฉันไปสนิทสนมกับเขามากเกินไป เรียนจบแล้วก็แต่งๆ ค่อยหย่าเอาก็จบนิ นอนดีกว่าโว้ยยยยยย หนวกหูโว้ยยยยยย อยากตะโกนออกไปเกือบตายแต่ทำได้แค่พูดในใจแล้วก็หลับผล่อยไปตอนไหนไม่รู้

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

พึ่งหัดแต่งไม่สนุกตรงไหนหรือบกพร่องตรงไหนก็ขอคำแนะนำด้วยนะคะ แล้วค่อยมาเขียนเพิ่มอีกนะคะ

รอหน่อยๆ nc ยังไม่มี 55555 ถ้ายังไงฝากแนะนำติชมด้วยนะคะ