ทมยันตี

ฤ สัญญาจะนำมาซึ่ง “รักแท้”

ปีพุทธศักราช 2548

ข่าวการจากไปของแก้วเก้าลูกสาวคนโตของกฤตย์ทำให้พิณทิพย์ภรรยาใหม่คราวลูกของกฤตย์สาแก่ใจเพราะเธอสามารถกำจัดเสี้ยนหนามของผู้รับมรดกตระกูลเสาวคนธ์ไปแล้วคนนึง เหลือเพียงอีกคนที่เป็นก้างขว้างคอตลอดเวลาของเธออย่างเกนหลง ลูกสาวคนเล็ก ทำให้พิณทิพย์แอบวางยาชาในกับข้าวที่เกนหลงห่อไปที่โรงเรียนทุกวัน จนทำให้เกนหลงเป็นอัมพาต เดินไม่ได้

ย้อนไปเมื่อ...

ปีพุทธศักราช2479

จู่ๆ ร่างเล็กของหญิงสาวที่มีชื่อว่าทิพย์รัตน์ก็ลืมตาขึ้น เมื่อมองไปรอบๆ เธอถึงกับต้องตกใจ

“ที่นี่ไหน แล้วทำไมเราถึงใส่ชุดแบบนี้” แน่นอน เจ้าของคำพูดไม่ใช่ทิพย์รัตน์หรอกแต่กลับเป็นแก้วเก้าที่มาอยู่ในร่างของทิพย์รัตน์ลูกสาวของเทวัน ข้าราชการพลเรือนในมหาดไทย

“พี่ทิพย์ พี่ทิพย์ตื่นแล้ว แม่จ๋า พี่ทิพย์ตื่นแล้ว” เสียงนั้นทำให้แก้วเก้าในร่างทิพย์รัตน์ตกใจ เมื่อเห็นหน้าเด็กสาวแรกรุ่นที่มีหน้าตาเหมือนเกนหลง น้องสาวของเธอไม่มีผิดเพี้ยน ทุกคนในบ้านรีบกรูกันเข้ามาหาทิพย์รัตน์ที่เพิ่งรู้สึกตัว

“ยัยเกน ที่นี่ที่ไหน แล้วทำไมเราถึงมาอยู่แบบนี้ นี่แกแกล้งพี่อีกแล้วใช่มั้ย” ทิพย์รัตน์ถามด้วยความสงสัย เพราะคิดว่าน้องสาวแกล้ง

“ใครคือเกนจ๊ะหนูทิพย์” เสียงใสๆของทรรศิกา น้องเล็กสุดในบ้านหลังนี้ถาม

“นั่นสิยัยทิพย์ แล้วใครแกล้งเธอกัน ไม่มีนี่ เธอนั่นแหละที่กำลังแกล้งพวกเราใช่ไหม” เสียงของทุติยพล พี่ชายคนโตถามขึ้น

“ทิพย์...” แก้วเก้าในร่างทิพย์รัตน์พึมพำอย่างครุ่นคิด

“เป็นอะไรมากไหมลูก ยังปวดหัวหรือปวดตรงไหนอีกหรือไม่” เสียงผู้เป็นแม่ถาม

ด้วยความที่เป็นคนเอาตัวรอดเก่งจึงตัดสินใจถามว่าตอนนี้ปีอะไร เมื่อได้คำตอบทิพย์รัตน์ถึงกับตกใจ

“นี่ฉันอยู่ในรัชกาลที่ 8 เหรอเนี่ย” แก้วเก้าในร่างทิพย์รัตน์คิด