ถ้าไม่มีแก๊งนี้เราสองคนคงไม่ได้มาเจอกัน—
สาวน้อย “มิลเรอร์” ที่มีพ่อเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของแถบเอเชียหรือ “แก๊งหงส์ขาว” กำลังนั่งเครียดเมื่อผู้หญิงคนนึงมาตามไล่จับพี่ชายของเธอไปเป็นสามีให้ได้ แต่จริงๆอย่างระดับลูกสาวคุณไมเคิลแล้ว จะจัดการใครก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเธออยู่แล้ว แต่ทว่าผู้หญิงคนที่มาตามพี่ชายของเธอเป็นเพื่อนของคุณพ่อหน่ะสิ- -
เเพรววี่: คุณวิลเลี่ยมไปกับแพรววี่เถอะนะคะ นะนะ😔
วิลเลี่ยม: ผมกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน ปล่อย~ (ชายตัวสูงสะบัดข้อมือร่างเล็กออกจากแขน)
แพรววี่: โอ้ยแพรววี่เจ็บนะคะ😥
วิลเลี่ยม: เรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของฉัน
เมื่อวิลเลี่ยมส่งซิกให้ลูกน้องภายในบ้าน ลูกน้องก็รู้ทันทีว่าต้องทำอย่างไร
ก๊อก ก๊อก ก๊อก - คุณหนูมิลเลอร์ครับ คุณแพรววี่เธอมาอีกแล้วครับ
ฉันตื่นทันทีเมื่อยัยนี่ยังตามจับพี่ชายฉันไม่เลิก ฉันรีบกดลิฟต์ลงไปเพื่อไปจัดการกับยัยนี่ จริงๆคนอย่างพี่ชายฉันจัดการใครก็ง่ายอยู่แล้วแต่ยัยนี่เป็นลูกเพื่อนคุณพ่อไง แต่จะยังไงสำหรับฉันถ้าฉันรำคาญก็ไม่พ้นนิสัยปากร้ายของฉันที่จะด่าใครยังไงก็ได้
พอลิฟต์มาถึง
มิลเลอร์: อ้าวเฮียกลับมาแล้วหรอคะ (ฉันเดินเข้าไปลากพี่ชายออกมาจากยัยนั่นทันที ฉันรู้ว่านางไม่พอใจแต่แล้วไงใครแคร์)
พี่วิลเลี่ยม: มากอดหน่อยไอ่ดื้อ🤗
ฉัน:(หันไปหานางแพรววี่แล้วเยาะเย้ย)😏
แพรววี่:😒😒😒
ฉัน: เฮียขึ้นไปห้องนั่งเล่นกันก่อนที่คนแถวนี้จะตรอมใจตายเถอะ🙂
ฉันเเละเฮียเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ก่อนจะออกมาฉันสั่งให้ลูกน้องลากตัวยัยนั่นออกไปให้เร็วที่สุด เห็นแล้วรกหูรกตา
เเพรววี่: ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันเป็นใครพวกแกรู้ไหม!! ปล่อย
-เกริ่นเรื่องมาก็เจอปัญหาซะแล้ว-
=br=
ถ้ามีอะไรผิดพลาดเค้าขอโทษด้วยนะ