ผู้ตื่น

“หวังหลี่ !! เจ้าพาเยว่หลินหนีไป” บุรุษวัย 20 ต้นๆ หันมองสหายที่ยืนหยัดต่อต้านเสือดาวลายคราม ก่อนที่จะตัดสินใจให้สหายของตนพาเยว่หลินหนีไป ซึ่งขณะนี้เยว่หลินหนีเข้าไปยังถ้ำหินใต้ต้นไม้ที่ไม่สะดุดตาแล้ว

และนางไม่สามารถสัมผัสถึงการคงอยู่ด้านบนต้นไม้ ที่ตอนนี้มีเด็กหนุ่มในอาภรณ์สีดำเบนหน้าไปยังทิศทางที่นางจากมาอยากสนุกสนใจ

“เทียนฟง...นี้เจ้า!!” หวังลี่ที่มีสภาพไม่ต่างจากสหายของเขามากนัก เขากำลังกล่าวปฏิเสธบุรุษหนุ่มวัย 20 ต้นๆ แต่หวังหลี่สังเกตเห็นความบ้าคลั่งของสหายตน และทราบดีที่ อี้เฉินกู่ ไม่รู้เป็นหรือตาย

หวังหลี่วิเคราะห์อยู่นาน  จนในที่สุดกับเลือกจากไป เขามุ่งหน้าตรงไปยังถ้ำหินที่เยว่หลินเข้าไปก่อนหน้านี้ “ถ้ำหินข้างหน้าแข็งแกร่งพอที่เสือดาวลายครามไม่สามารถทำอะไรได้”

ตอนนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว...ในขณะหวังหลี่กำลังมุ่งตรงไปยังถ้ำหิน ร่างกายเขากับสั่นสะท้าน

เขาสังเกตเห็นเด็กหนุ่มในอาภรณ์สีดำนั่งห้อยขา คล้ายยิ้มและไม่ยิ้ม หันมองไปยังทิศทางเสือดาวลายคราม สำหรับหวังหลี่แล้วมันเป็นภาพที่หน้าสะพรึงกลัวอยากอธิบายไม่ถูก

เป็นไปได้หรือที่ในป่าลึกของเทือกเขาหมอก มีมนุษย์ธรรมดาร่างกายอ่อนแออยู่รอดได้ สัญชาตญาณต่างๆของเขาแจ้งเตือนถึงสัญญาณอันตรายอย่างบอกไม่ถูกเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่ตอนนี้ไม่แม้แต่จะเหลียวมองพวกเขา ไม่สิเด็กหนุ่มผู้นี้กำลังมองไปยังอี้เฉินกู่

หวังหลี่ส่งกระแสจิตให้สัญญาณกับเทียนฟงเกี่ยวกับเรื่องแปลกประหลาดที่น่าสะพรึงกลัว เนื่องจากเขาไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนการคงอยู่ของเด็กหนุ่มผู้นั้น หากแต่มองเห็นด้วยตาเปล่า

ร่างกายแข็งแกร่งของเทียนฟงชะงักอยู่ชั่วขณะ สำหรับอี้เฉินกูเป็นเพียงความรู้สึกที่ตนมีให้นางฝ่ายเดียว หลังจากมองเห็นทางลอดสำหรับพวกเขาทั้ง 3  เทียนฟงจริงรายวิชาที่ใช้แก่นแท้ชีวิตสลัดออกจากเสือดาวลายครามมุ่งตรงไปยังถ้ำหิน

ขณะนั้นเขาเหลือบมองจุดที่หวังหลี่บอกกล่าวก่อนหน้านี้ “ เด็กหนุ่มผู้นี้” เทียนฟงถึงกับสะท้านสะเทือน การคงอยู่ของเด็กผู้นี้ผิดปกติ มีเพียงความรู้สึกสะพรึงกลัวอย่างบอกไม่ถูก

เทียนฟงอาศัยแรงกระแทกจากการปะทะกันครั้งสุดท้ายสร้างระยะห่างระหว่างเสือดาวลายคราม เข้าไปยังถ้ำหินอย่างรวดเร็ว

บึ้ม!!! เสียงระเบิดทำให้หินปากถ้ำถล่มปิดทางเข้าออก จนเสือดาวลายครามไม่สามารถเข้าไปได้