The legendary of staff the magic ครูสอนเวทมนต์หน้าใหม่

แฟนตาซี

The legendary of staff the magic ครูสอนเวทมนต์หน้าใหม่

The legendary of staff the magic ครูสอนเวทมนต์หน้าใหม่

KaniSorn

แฟนตาซี

84
ตอน
60.4K
เข้าชม
751
ถูกใจ
108
ความคิดเห็น
438
เพิ่มลงคลัง

ตำนานได้กล่าวไว้ว่าในโลกที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์แห่งนี้ มีของที่วิเศษมากมายที่ผู้มีเวทมนตร์ใช้เพื่อเป็นที่เสริมพลังเวทมนตร์กันมากมาย แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่เป็นของที่ทรงพลังที่สุดถูกสร้างมาตั้งแต่พันปีก่อน โดยมีผู้ใช้เวทมนตร์คนหนึ่งสร้างขึ้นมาเพื่อต่อสู้รวบรวมเอาดินแดนเวทมนตร์เข้าไว้ด้วยกัน สิ่งนั้นก็คือไม้เท้าวิเศษห้าอัน เมื่อกาลเวลาผ่านมาเนิ่นนานสิ่งนั้นได้หายไปจากโลกเวทมนตร์ บ้างก็ว่ามันได้ถูกทำลายลงแล้วเพราะมันทำให้เกิดสงครามแย่งชิงกัน บ้างก็ว่ามันถูกแยกจากกันออกไปตามที่ต่างๆ ในโลกไม่ให้ใครหาพบ บ้างก็ว่ามันถูกส่งต่อให้ลูกหลานเชื้อสายคนที่สร้างมันขึ้นมา จนปัจจุบันก็ยังไม่มีใครเคยเห็นมันอีกเลย 

ในเช้าของวันหนึ่งในช่วงฤดูร้อนชายหนุ่มวัยอายุ 25 ปี คนหนึ่งเขาแต่งกายสุภาพมิดชิดผูกไทสวมเสื้อแจ็คเก็ตสูทพร้อมกับกระเป๋าหนังสีน้ำตาลกำลังเดินเข้ามาในโรงเรียนเวทมนตร์แห่งหนึ่งที่ชื่อว่า Best Magic school โรงเรียนเวทมนตร์ชั้นนำของเมืองนี้ เขายืนอ่านป้ายหน้าโรงเรียนก่อนเดินเข้าไป ข้างในโรงเรียนแห่งนี้เต็มไปด้วยนักเรียนที่เข้ามาเรียนเวทมนตร์หนุ่มสาวพากันเดินไปกลุ่มสวมผ้าคลุมกันหลากหลายสีสันและคุยกันเดินไปมา เขามองไปรอบๆ ทุกคนก็ใส่เหมือนๆ กันหมดคงเป็นเครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนนี้มั้งเขาคิด แล้วเขาก็เดินมาที่หน้าตึกใหญ่สูงจนเกือบลิบตาเขาค่อยๆแหงนหน้ามองขึ้นไปที่ตึกนั้น 

"สูงใช้ได้เลยแฮะ"เขาพูดขึ้นต่ำๆ 

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงระฆังดังขึ้นเสียงดัง พร้อมกับตามมาด้วยเสียงประกาศที่ดังไม่แพ้กันจนเข้ารู้สึกแสบหูเลยทีเดียว 

"นักเรียนให้มารวมกันที่อาคารฝึกสอนเวทมนตร์"เสียงประกาศ 

ตอนนี้เขาคงตอนรีบแล้วมองที่นาฬิกาเป็นเวลา 8.00 น เขามีนัดสัมภาษณ์งานที่โรงเรียนแห่งนี้ในฐานะครูคนใหม่ของโรงเรียนแห่งนี้เขาเดินเข้ามาในตึกสูงใหญ่ที่ตั้งตรงหน้าเดินเข้ามาข้างใน ก็เจอกับคนที่มารอสัมภาษณ์สามสี่คนที่นั่งรอกันอยู่เป็นแถวแนวเดียว เขาค่อยๆนั่งลงต่อท้ายคนสุดท้ายบรรยากาศเริ่มอึดอัดนิดหน่อยในความรู้สึกเขา คนที่มาท่าทางมีประสบการณ์ในการสอนใช่เล่นแต่ละคนดูท่าทางจะมีเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งเลยทีเดียวเขานั่งคิดเงียบๆอยู่เก้าอี้ ทันได้นั้นก็มีครูหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาคุยกับพวกเขาทั้งหมดเธอสวมแว่นสี่ทรงสี่เหลี่ยม สวมผ้าคลุมสีเขียวมรกตสั้นถึงประมาณมาเอวของเธอ ใส่กระโปรงสั้นเลยเขาและมัดผมสีทองของเธอไว้ทรงหางม้าในมือเธอถือเอกสารปึกใหญ่ปึกหนึ่ง 

"ทุกคนตามมาทางนี้ค่ะ ผอ. และครูใหญ่รอพวกคุณอยู่"เธอพูดเรียบๆเสียงหวานใส 

แล้วก็เดินนำหน้าออกเดินไปอย่างเร็วเธอพาทุกคนมายังหน้าประตูบานหนึ่งที่มีลวดลายงดงาม มีเพชรสีม่วงฝั่งอยู่ตรงกลางประตูทุกคนต่างสงสัยว่ามันคือประตูอะไรกันนี่เธอเดินเข้ามาใกล้ๆประตูใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้อุ้มเอกสารขึ้นไปแตะตรงเพชรเม็ดใหญ่สีม่วงนั้น แล้วก็พูดอะไรบางอย่างออกไปทั้ง 

"จงเปิดออกข้าคือ Hana" 

ทันใดนั้นเองเพชรสีม่วงที่ฝังอยู่ก็ส่งแสงระยิบระยับแล้วแสงนั้นก็ไหลไปตามลวดลายของประตูบานนั้น ทุกดูท่าทางจะแปลกใจและทึ่งกับสิ่งที่เห็นมาก เขาเองก็พึ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกันทำใจเอายิ้มแปลกใจอยู่ไม่น้อยทีเดียว พอแสงที่ไหลไปตามลายหายไปประตูก็ค่อยๆอ้าและเลื่อนออกช้าๆ เธอหันหน้ากลับมาหาทุกคนที่อยู่มองดูอยู่จากข้างหลังและมีชายคนหนึ่งในนั้นถามเธอขึ้นต่ำๆ 

"มันคือประตูอะไร" 

"ประตู มายา" เธอตอบเรียบๆ "ถ้ามีใครที่ไม่ใช่คนในโรงเรียนพยายามเปิดมันจะพาไปที่อื่น" 

ทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดอย่างไม่มีข้อสงสัยใดๆ มองเข้าไปที่ในประตูนั้นก็เห็นแค่ม่านแสงสีม่วงไม่เห็นจุดหมายใดๆทั้งสิ้นเขาเองก็กล้าๆกลัวๆอยู่เหมือนกัน ที่จะเข้าไปในนั้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ครูผู้หญิงคนนี้บอกมาทั้งหมดเกี่ยงกันไม่มีใครกล้าเข้าไปคนแรก ได้แต่ยืนมองเธอครูผู้หญิงก็รู้ดีอยู่แล้วเพราะว่าใครมาที่โรงเรียนแห่งนี่ไม่มีใครกล้าเสี่ยงเข้าไปแน่ 

"ฉันจะพาทุกคนเข้าไป ท่าน ผอ.และครูใหญ่รอพวกคุณทั้งหมดอยู่รีบกันหน่อย" 

เธอบอกด้วยสีหน้าท่าทางปกติแล้วหันหลังให้ทุกคนเดินนำหน้าเข้าไปก่อน และทั้งหมดก็ค่อยๆเดินตามเข้าไปช้าๆรวมถึงตัวเขาด้วยพอเข้ามาถึงก็หลับตาปี๋ไม่มองอะไร ผ่านไปสักพักเขารู้สึกตัวอีกทีก็มาโผล่ที่หน้าห้อง ผอ. แล้วเขามองหาทุกคนที่มาด้วยแต่ก็ไม่พบใครเห็นแต่เธอครูสาวที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาสงสัยมากว่าทุกคนหายไปไหนจึงถามเธอ 

"เอ่อคือ... ทำไมเหลือแค่ผมคนเดียวครับ" เขายิ้มเจื่อนๆ 

"ทุกคนถูกส่งไปคนละที่กับคุณ แต่ก็อยู่ในตึกนี้ล่ะ"เธอตอบ 

"ไหนบอกว่า ผอ.กับ ครูใหญ่รอสัมภาษณ์อยู่ ทำไมถึงถูกส่งไปคนละที่ล่ะครับ" 

เธอยิ้มน้อยๆก่อนตอบ"ทุกคนก็ได้สัมภาษณ์กับครูใหญ่หมดทุกคนค่ะ แค่อยู่คนละที่เฉยๆคุณเป็นคนแรก" 

"ครับ"เขาพยักหน้ารับ ทั้งที่ยังงงอยู่ 

"เชิญด้านในค่ะ"เธอผายข้างที่ไม่ได้ถือเอกสารเชิญให้เขาเข้าไปข้างในห้องนั้น 

เขาเดินช้าๆมาข้างหน้ามองประตูบานยักษ์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า แถมยังมีลายมังกรอยู่และดวงตาของมันนั้นก็จ้องเขม็งมาที่เขาทำเอารู้สึกเสียวสันหลังเลยทีเดียว เขาใช่มือขวาค่อยๆผลักประตูออกไปช้าๆแล้วเดินเข้ามาข้างในอีกมือกำกระเป๋าแน่น พอเปิดประตูเข้ามาก็พบกับชายสูงอายุท่านหนึ่งเครายาวนิดหน่อยผมสีดำยาวถึงหัวไหล่ ตาคมรูปร่างใหญ่แต่งกายเหมือนวัยรุ่นปัจจุบันกางเกงยีนรองเท้าบูตและเสื้อยืดแต่ที่แตกต่างคือเขาสวมผ้าคลุมยาวสีแดงเลือดหมูและอีกคน เป็นผู้หญิงสาวสวยผมลอนสีขาวผิวขาวหน้าอกใหญ่พอประมาณปากเธอสีชมพูอ่อนๆตัวเล็กกว่าอีกคนค่อนข้างมากหูเธอแหลมไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไป เธอสวมเสื้อที่เห็นเนินหน้าอกนิดๆสีฟ้ากระโปรงยาวสีฟ้าร้องไม่ใส่รองเท้าและสวมผ้าคลุมสีแดงเลือดหมู่เหมือนกัน เขาค่อยๆก้าวเข้ามานั่งเก้าอี้ตัวหนึ่งที่ว่างอยู่ต่อหน้าทั้งสองเขานั่งเขาติดกันค่อยๆวางกระเป๋าลงยังกล้าๆกลัวๆไม่มีความมั่นใจ อากาศในห้องเย็นสบายมีกลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆแต่ไม่รู้ว่ามาจากไหน เขาไม่กล้าสบตากับสองคนที่นั่งอยู่ต่อหน้า ทั้งสองคนเปิดดูเอกสารที่วางอยู่ต่อหน้าพวกเขาอ่านแล้วก็มองมาที่เขายังไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เปิดอ่านอีกหน้า 

"แนะนำตัวเองหน่อยไหม"เสียงพูดของชายสูงอายุกล่าวมาทักทายเสียงเขาดังฟังชัดมาก 

"คะครับ ผม Silver W Roberts ผมจบจาก Star magic school เคยเป็นนักรบเวทมนตร์ ตอนอายุ 20 จนถึง 24 ครับ"เขาพูดติดๆขัดๆเล็กน้อย 

"คุณ silver" เสียหญิงสาวสวยพูดขึ้น "เราได้อ่านประวัติข้อมูลของคุณแล้วคุณไม่เคยมีประสบการณ์สอนที่ไหนมาก่อนเลย ทางเราคิดว่าคุณน่าจะไม่เหมาะกับงานนี้" เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง 

"เดี๋ยวก่อน Adela"เสียงร้องทักท้วงขึ้นของชายสูงอายุ แล้วก็มองมาที่ silver แล้วพูดว่า"ขอโทษทีฉันเองลืมแนะนำตัวเอง ฉัน Reggie T Alexander ฉันเป็น ผอ. ยินดีที่ได้พบคุณ Silver ส่วนที่นั่งข้างๆฉันคือลูกสาวฉันเองเธอเป็นลูกครึ่งเอลฟ์ Adela T Alexander เธอเป็นครูใหญ่ที่นี่" 

Silver มองไปที่ Adela พบกับแววตาดุที่จ้องมาที่เขาอยู่ก่อนแล้วจนทำให้เขาต้องหลบสายตาคู่นั้น เสียงของ ผอ. กล่าวต่อมาว่า 

"ทางเรายินดีที่จะรับคุณเข้าทำงานเป็นครูที่โรงเรียนแห่งนี้" 

"แต่ว่าพ่อค่ะ" Adela ทักท้วงขึ้น "หนูไม่เห็นด้วยเลย คนที่ไม่มีประสบการณ์จะสอนได้ไง" 

"แล้วคนที่ลูกรับมาที่มีประสบการณ์น่ะ ลาออกไปแล้วกี่คน"ผอ.ถามย้อนลูกสาวกลับ ทำเอาเธอพูดไม่ออกนั่งเอามือกอดอกแล้วหันหน้าไปทางอื่น 

"คุณว่ายังไงตกลงไหม"ผอ. ถามมาที่ Silver ที่นั่งทำหน้างงๆ 

"ผมตกลงครับ"เขาตอบ 

ผอ.ยิ้มน้อยๆให้กับ Silver ก่อนพูดต่อว่า "คุณจะได้เริ่มงานในอาทิตย์หน้า คุณจะได้เป็นอาจารย์ประจำชั้นนักเรียนปี 2 ห้อง 4 คุณจะได้สอนในวิชาการใช้เวทมนตร์พื้นฐานขั้นสอง เตรียมของในการสอนมาให้ครบล่ะคุณครูหน้าใหม่ มีอะไรจะถามผมไหม" 

Silver ยิ้มน้อยๆแอบดีใจ "ไม่มีครับ" 

ผอ.พูดต่อมาว่า"เอาล่ะถ้าไม่มีเรื่องอะไรจะถามก็เชิญคุณกลับไปเตรียมตัวได้ แล้วเจอกันที่โรงเรียน"ยิ้มให้น้อยๆ 

Silver ลุกจากเก้าอี้ถือเอากระเป๋าหันหลังเดินกลับไปที่ประตูแล้วเดินออกไปจากห้องดูท่าทางเขาเองจะดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้งานนี้ หลังจากที่เขาผ่านออกไปแล้ว Adela ผู้ซึ่งไม่พูดอะไรจนพ่อของตัวเองพูดจบก็หันหน้ามาคุยกับ ผอ.ที่เป็นพ่อของตัวเองอีกครั้งเธอ 

"พ่อจะให้เขาประจำห้องนั้นจริงๆเหรอคะ"เธอถามด้วยหน้าตาเคร่งเครียด 

"แน่นอน"ผอ.ตอบ 

"หนูคิดว่าเขาคงจะอยู่กับเราได้อีกไม่นาน คงเหมือนกับคนอื่นๆที่สมัครเข้ามา ปีที่แล้วกว่าจะผ่านมาได้เปลี่ยนอาจารย์ไปตั้งสามคน" 

ผอ.ยิ้มน้อยๆก่อนตอบกลับมาที่ลูกสาว "ลองเอาคนที่ไม่มีประสบการณ์ แต่มีความตั้งใจดูว่าจะทำได้ดีแค่ไหน" 

"แต่พ่อก็รู้หนิว่าเด็กพวกนั้นไม่ธรรมดา ห้องนี้เหมือนชั้นอื่นซะที่ไหน"เธอแย้งขึ้น 

"พ่อว่าลูกไปทำงานต่อดีกว่าไม่ต้องคิดมากไปหรอก เราได้ครูคนใหม่ให้เจ้าพวกนั้นแล้วก็แล้วกัน" 

"ก็ได้ค่ะ หนูไปแล้วนะคะ" พอพูดจบเธอก็ลุกขึ้น สะบัดผ้าคลุมที่สวมอยู่แตกตัวหายไป 

ผอ.ลุกขึ้นจากที่นั่งอยู่เดินมามองริมหน้าต่างมองไปรอบๆโรงเรียนของตัวเอง มีนักเรียนเป็นกลุ่มอยู่ประปรายบรรยากาศก็เหมือนโรงเรียนเวทมนตร์แห่งอื่นทั่วๆไป แต่มีเด็กนักเรียนห้องหนึ่งที่เหมือนเป็นปัญหากว่าเด็กห้องอื่นทั่วๆไป คือเด็กปี 2 ห้อง 4 นั่นเองพวกเขาเป็นเด็กที่เกเรมากมีพลังเวทที่สูงและชอบแกล้งอาจารย์ผู้สอนหรืออาจารย์ประจำชั้นจนทำให้ลาออกไปหลายต่อหลายคน เป็นปัญหาภายในของโรงเรียนแห่งนี้ซึ่ง ผอ.ก็ทราบดีเรื่องเด็กห้องนี้คงต้องฝากความหวังไว้กับ Silver อาจารย์คนใหม่ที่รับเข้ามาซึ่งตอนนี้ก็ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรเดินยิ้มดีใจไปอย่างสบายใจที่ได้งานหารู้ไม่ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ให้สิ่งเลวร้าย ขนาดคนที่เคยสอนเวทมนตร์มาแล้วยังทนไม่ได้ต้องลาออกไปเขาผู้ไม่เคยสอนที่โรงเรียนไหนมาก่อนจะเจอเข้ากับปัญหานี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว