อู่จวินเฉิง...ข้าต้องการสหายที่ปกป้องข้าได้นะ มิได้อยากได้นักเลงอันธพาลเป็นสหาย เข้าใจใหม่เสียด้วย!
เมื่อวัยเยาว์นางต้องการคนปกป้อง ข้าก็ตั้งตนเป็นบุรุษโฉดที่เเกร่งที่สุดในฉางอาน เเต่เมื่อโตขึ้นมาหน่อย ข้าไปสารภาพรักกับนาง นางกลับว่าข้ามันอันธพาล เป็นเเม่ทัพพิสูจน์ตนเองได้เมื่อใดค่อยมาสนทนากัน ข้าเป็นบุตรของขุนนาง อยู่สบายมาทั้งชีวิต เเล้วข้าต้องผ่านสงครามกี่ศึกกว่าข้าจะขึ้นเป็นเเม่ทัพ ถึงข้าจะเคยเป็นนักเลงหัวไม้ผู้เเข็งเเกร่ง ถึงหน้ากับใจข้าจะโหดเพียงไหน ถึงข้าจะรักเจ้ามากเพียงใด...เเต่เจ้ามิกลัวข้าตายคาสนามรบเลยหรือหยางลี่จวิน!
หยางลี่จวิน
"เลิกเป็นนักเลงหัวไม้ ทำตัวอันธพาลดักต่อยดักตีศัตรูคู่อาฆาตเสียทีอู่จวินเฉิง ข้ามิชอบ"
อู่จวินเฉิง
"ข้ามิสัญญาหรือรับคำนะว่าชาตินี้ข้าจะได้เป็นเเม่ทัพหรือไม่ ...เเต่เพราะเป็นเจ้านะหยางลี่จวิน ข้าจึงได้ยอมเอาชีวิตไปเสี่ยงในสนามรบเช่นนี้"
"หากข้าตายในสนามรบ เจ้าอย่าลืมนำนามของเจ้าเเต่งเข้าสกุลอู่นะลี่จวิน"
"ไอ้นักเลงหัวไม้เช่นเจ้าจะมาใจเสาะเช่นนี้ได้อย่างไร หากข้าจะสมรส ข้าก็มิมีทางเเต่งกับคนตาย ข้าจะเเต่งกับคนเป็น"
Guest
