ตัวของผมนั้นจำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อของตน ไร้คำว่ารัก ไม่มีคำว่าอบอุ่น ไม่รู้จักคำว่าครอบครัว สิ่งที่รู้ตั้งแต่จำความได้คือ การต่อสู้ เอาชนะ เลือดสีชาด และการหักหลังเท่านั้น
ถูกขายจากบิดาและมารดาหรือ??..
ผมจำไม้ได้แม้แต่เสี้ยวหน้าเลยด้วยซ้ำ สลัมที่ๆโสโครกสำหรับเหล่าขุนนางแต่ที่นั้นคือที่ๆมีความทรงจำของผมมากที่สุด
ครอบครัว??..
ตัวผมนั้นถูกกำหนดมาจากฟากฟ้าตั้งแต่แรกแล้วมั้งว่า ไม่ควรมี ถึงมีพวกเขาคงถุกทัณฑ์จากสวรรค์พรากชีวิตที่น่าสงสารแล้วละ
ความรัก..
อ่าา มันคืออะไรกันนะ ถึงจะไม่ได้เคยได้ยินแต่กลับรู้สึกว่าภายในใจต้องการมันอย่างมากเพื่อเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายละมั้ง
..ไม่เข้าใจ..
.ทำไม.
.ท่านถึงทำร้ายชีวิตผมได้ลงคอ.
...ทำไมกันละโปรดบอกผมมาที...
..ได้โปรด..
******************************************
"555 ดีมากครั้งนี้เจ้ายังสร้างกำไรมาให้ข้าได้เหมือนเดินเลยนะ"ชายหนุ่มร่างอ้วนพูดออกมาด้วยความพึงพอใจ
เด็กชายที่ฟังอยู่พยักหน้าให้ด้วยความเย็นชา ดวงตาสี....ของเขาไร้แววสดใสที่เด็กอายุ 13 ควรมี
"เอาล่ะอยากได้อะไรบ้างมั้ย คราวนี้ข้าจะให้รางวัลพิเศษ" คนอ้วนถามเด็กหนุ่มตรงหน้า
"สิ่งที่อยากได้ ... อยาก....เห็นที่ๆ..สวย..เต็มไปด้วย. ธรรมชาติ" เขาพูดพรึมพรำเสียงเบาแต่นั้นไม่ใช่ปัญหาของคนร่างอ้วน
"โอ้ววว แค่นั้นเองรึ ได้สิข้าจะพาไป" หลังพูดจบก็พาร่างที่มีรอยเลือดตามตัวไปอาบน้ำ แล้วออกจากตึกไป
--------------------------------------------------------------------------
อันยอง มินนาซัง ดิฉันนางbeamผู้นี่ได้แต่เรื่องนี่ขึ้นเป็นเรื่องแรก ตอนนี้ใกล้ปิดเทมอแล้วเลยแต่งขึ้นเรื่องหนึ่งเพราะไม่มีไรทำ
No No.. ไรต์ไม่เรียนพิเศษอะไร(นี่คือเหตุผลอันนึง)
เรื่องนี้เกี่ยว้องกับY หรือแนวชายxชายถ้าไม่ชอบกดxรงมุมขวาไปได้เลยนะจะจุบๆ
ชื่อ??? สถานะ???
ชื่อ?? สถานะ เจ้าชาย