บทนำ
เมื่อลืมตาขึ้นแล้วเห็นใบหน้าของชายที่จ้องมองเธออยู่ อายาโนะก็ถูกความรู้สึกสองอย่างเข้าจู่โจม
หนึ่งคือความระแวงจากคำถามที่ว่าคนคนนี้คือใคร? อีกหนึ่งคือความสบายใจที่เขามองมาที่เธออย่างยินดี ความรู้สึกที่ขัดแย้งกันสองอย่างนี้สร้างความสงสัยให้กับเธอ
“คิริเอะ”
เขาพึมพำชื่อของใครสักคนออกมา ต้องมองมาที่เธอแน่ๆ ——แต่ฉันชื่ออายาโนะ ไม่ใช่คิริเอะ
อยากจะพูดตอบกลับไปแบบนั้น แต่น้ำตากลับเอ่อล้น ความรักอย่างจับใจที่อยู่ลึกลงไปในอกนั้นท่วมท้นออกมา
“คิริเอะ”
อยากจะปฏิเสธเสียงที่เรียกชื่อนั้นหลายครั้ง อยากจะตะโกนออกไปว่านั่นไม่ใช่ชื่อของฉัน ทว่ากลับไม่มีเสียงออกมาเลย ร่างกายหนักอึ้งราวกับตะกั่ว
“คิริเอะ โล่งอกไปที”
เขาใช้ทั้งสองมือกุมมือขวาของเธอ แล้วง่วนอยู่กับการแนบแก้มและริมฝีปาก
อยากบอกให้เขาหยุด——คนที่จะทำแบบนั้นกับฉันได้มีแค่ยูจิเท่านั้น
แต่ถึงกระนั้นปากก็ไม่ขยับเลย ความรู้สึกถวิลหาชายผู้อยู่ตรงหน้าพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจอีกครั้ง ความโศกเศร้าและความรักทำให้เธอพูดไม่ออก
“คิริเอะ”
เขาเรียกชื่อคนอื่นซ้ำไปมา——ราวกับจะเกลี้ยกล่อม ให้ฉันยอมรับว่าฉันคือ ‘คิริเอะ’
ราวกับจะกักขังให้ฉันอยู่บนโลกใบนี้
Guest
