ณ กาลครั้งหนึ่ง

"ขอนั่งด้วยได้ไหม..." ผมไม่รอคนตรงหน้าตอบหรอกครับ เพราะผมยืนมองมันจากมุมไกลนานแล้ว ไม่พูดป่าวผมนอนข้างๆมันเลยล่ะกัน

"อืม"

"เป็นอะไร ทำไมมานั่งคนเดียว อกหักหรือไง"ผมเหลือบมองผู้ชายที่นั่งปราดน้ำตาเหมือนเด็ก

ถามไปงั้นล่ะคับเห็นมันเศร้าๆ ด้วยความใจดีแล้วหล่อมากของผมก็อดไม่ได้ต้องเข้ามายุ่งจริงๆเรียกว่าเสือกจะดีกว่า

"อืม"

"จริงดิ กูพูดเล่น ขอโทษ"ผมตกใจนิดๆแค่กะว่าจะแซวๆมันเฉยๆดันจริงซะงั้น

"ไม่เป็นไร เราสบายดี แค่ฝุ่นเข้าตานะ อีกอย่างนายไม่ได้ทำอะไรผิดจะขอโทษทำไม"มันยิ้มให้ผม

ผมดูออกครับว่ามันฝืนแถมโกหกอีกตั้งหากแม่งตาแดงขนาดนั้น ฝุ่นบ้านไหนว่ะหึ

"ไม่ไหวก็ไม่ต้องยิ้มให้กูก็ได้ กูชื่อซันไรท์ เรียกเราไรท์ก็ได้น่ะ ไรท์ที่เปลว่าแสงอ่ะ"ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนข้างๆสูดหายใจ

แรงๆก่อนมันจะล้มตัวนอนข้างๆผม

"เรามิลค์ที เรียกเรามิลค์ก็ได้ ยินดีรู้จัก ซันไลน์"

"ล้างจานสะอาดเชียว เฮ้ย!! กูบอกกูชื่อซันไรท์  พ่องมึงดิ" ดูมันซิคับมันเปลี่ยนชื่อผมเป็นน้ำยาล้างจานซะงั้น เสียหายหมด

"ฮ่าๆ ล้อเล่นนะ ขอบคุณนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนทั้งที่ไม่รู้จักกัน"มันยิ้มทั้งที่นอนหลับตา ไม่รู้ว่าอะไรเหมือนกันดึงผมมา

นั่งข้างๆมันพอรู้ตัวอีกทีก็เดินมาอยู่ตรงหน้ามันแล้วคับ ยิ่งเห็นมันร้องไห้ผมยิ่งอยากอยู่ข้างๆ

คุณเคยเป็นกันไหมคับไอ้อาการเป็นห่วงคนแปลกหน้า ผมว่าคุณเคยเป็น

"เออ มึงเรียนคณะอะไร"ผมถามตอนนี้ผมลุกมานั่งมองมันดีๆ มันดูหน้าตาดีมากครับ หน้าหวานๆ จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากเรียวบาง

เข้ากับผิวสีแทนผมสีโค้ก ขนตายาวดวงตาสวยครับแต่เสียดายเห็นไม่ชัดเพราะคราบน้ำตา มองผ่านๆเหมือนผู้หญิงเลย

"นี่ซันไลน์ ไปกินติมไหมเดี๋ยวเลี้ยง"อ้าวไอ้นี่กูบอกกูชื่อซันไรท์เว้ยไอ้นมเย็น ไม่เอาดีกว่าอย่างมึงเป็นได้แค่นมผงเท่านั้นล่ะไอ้อ่อน

"ถ้าไปแล้วมึงจะหายเศร้าไหมล่ะ แล้วเรียกชื่อกูให้ถูกด้วย ซันไรท์เว้ย!!" ผมพูดเสียงเข้มแต่ก็แอบเห็นมันยกยิ้มมุมปาก

"อืม ขอโทษไรท์ ขอบคุณที่เขามาเป็นแสงให้เราตอนนี้"

"ฟังดูแล้วเท่ห์สัส ถ้ากูเป็นแสงแล้วพามึงออกจากความมืดในใจได้..กูก็ยินดี"ผมพูดไปงั้นล่ะคับ

ไม่มีความหมายอะไรมากมายแต่เจ้าของร่างโปร่งข้างๆผมมันลืมตาพรืดเลยครับ ฮ่าๆๆ ผมยิ้มอย่างอดขำไม่ได้

"ลืม..มีเรียนนี่หว่า ติดไว้ก่อนนะไอ้ติมอ่ะ คุณซันไลน์"เรียนเชี่ยไรครับมึง นี่มันช่วงสอบกลางภาคแถได้ถลอกมาก

"เฮ้ยมึงเป็นไรว่ะ มึงชื่อไรนะมิลค์ใช่ไหม เรียนคณะไหนว่ะ"มันไม่ตอบผมคับ รีบลุกเดินแล้ววิ่งหายไปไหนไม่รู้

แต่เมื่อกี้ผมตาฝาดรึป่าวไม่รู้แต่เหมือนเห็นหน้ามันแดงๆหรือจะเป็นไข้ว่ะ ยังไม่รู้เลยมึงเรียนคณะไหน

"เฮ้ย!!มึงลืมของ"ผมหยิบพวงกุญแจรูปแมวขึ้นมาเหมือนมันจะเป็นสายคล้องกระเป๋านะคับ ผมวิ่งตามันไปแต่ไม่ทัน  ไอ้นมผง หึคิดจะหนีพี่ไรท์พ้นเหรอ

เพิ่มตัวละครจ้า

**ตัวละครทั้งหมดมาจากจินตนาการของไรต์ล้วนๆ ภาพที่ใช่ประกอบบุคคลดังกล่าวไม่มีความเกี่ยวค่อยใดๆกับนิยาย***