ธรณ์เด็กผู้ชายที่ใช้ชีวิตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาโดยตลอดมา
ตั้งแต่จำความได้ เพราะความจำเสื่อมเลยจดจำแค่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
แต่แล้ววันหนึ่งก็ถูกรับเลี้ยงโดยไม่รู้ตัว ผู้ปกครองมีถึงสองคน
ทั้งยังแปลกและอ่อนโยนกับเขา
ผู้คนมากมายรอบตัวของคนทั้งสองทำให้ความจำของเด็กชายค่อยๆ กลับมา
และพบความจริงที่ว่า
พวกเขาทั้งสองไม่ใช่คน "
{FS }
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าค่อยๆเลื่อนจอสี่เหลี่ยมที่สะท้อนใบหน้าคมคายของตัวเองพลางจิ๊ปากในลำคอด้วยความไม่พอใจมือแกร่งคว้าเนคไทด์แล้วดึงให้หลวมลงมาก่อนจะกดชัตเตอร์เพียงครั้งเดียว
" เพราะเจี๊ยยะขอมาหรอกอ้างว่าไม่มีอิมเมจเอาแค่นี้ไปก็แล้วกัน ติดตามเรื่องราวของฉันด้วยล่ะ"
{ TS}
เจ้าของนัยน์ตาคู่รัตติกาลเผยยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆมือแกร่งหยิบโทรศัพท์หลังจากที่พี่ชายวางมันลง ก่อนจะยกขึ้นให้หน้าจอสะท้อนเพียงลำคอหนาและกดชัตเตอร์สองสามครั้งก่อนจะวางลงอย่างเบามือ ตาคมเงยมองเรียวปากหยกแย้มยิ้ม
" ติดตามเรื่องราวของผมกันด้วยนะครับ"
{T}
นัยน์ตาคู่นิลหันซ้ายหันขวาอย่างหวาดระแวงก่อนจะหันมามองที่หน้าจอสี่เหลี่ยมมือขาวหยิบยกโทรศัพท์ที่สะท้อนลำคอขาวเนียนของตัวเองเอียงเล็กน้อยเพราะต้องมองว่าสองร่างหนาจะโผล่มาเห็นเขาหรือเปล่า มือขาวกดชัตเตอร์และวางลงอย่างเบามือ ก่อนจะช้อนสายตามองเรียวปากบางขบเม้มเข้าหากัน ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยไปมา
" เอ่อ.....สามารถพูดคุยในทวิตเตอร์ แฮชแท็ก#เขี้ยวเอส ได้นะครับ ผมต้องรีบไปแล้ว"
*นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายและ3P แฟนตาซี
เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น*
*ห้ามคัดลอกหรือเลียนแบบไปเป็นผลงานของตน
ขอความกรุณาท่านใดที่ไม่ชอบให้กดxออกเลยนา
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ*
|เป็นนิยายเรื่องแรกของคนเขียนภาษาอาจจะไม่สวยมากแต่อยากให้ลองมาอ่านกันดูและฝากติชมด้วยนะคะ|
:เจี๊ยยะ
สามารถพุดคุยในทวิตเตอร์ได้ที่ #เขี้ยวเอส นะคะ