ล่ารักหัวใจมาเฟีย

การรู้สึกรักใครสักคนมันจะรู้สึกยังไงกันนะ?....ในชีวิตผมไม่เคยรับรู้สัมผัสนั้นเลยสักครั้งจนกระทั้งวันหนึ่งที่จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่เข้ามาเขย่าหัวใจของผมอย่างแรงในวันนั้น วันที่ประกาศการแต่ตั้งหัวหน้าสมาคมมังกรดำคนใหม่ เธอแตกต่าง สำหรับผมแล้วชีวิตของผมมีค่ามากซะยิ่งกว่าเงินทอง ผมรู้ตัวเองมาโดยตลอดตั้งแต่อายุ 5 ขวบผมต้องทำหน้าที่แบกรับสมาคมนี่ต่อไปเพราะผมคือทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเถียน แต่สำหรับเธอเธอกลับไม่กลัวการที่จะต้องตาย  ตายเพื่อใครสักคนหรือแม้แต่กับผู้ชายแปลกหน้าอย่างผม

เถียนเจ๋อเล่ย

เขาคือหัวหน้าสมาคมแบล็คดราก้อนคนใหม่ และเขายังเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเถียน ตระกูลที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆของประเทศอีกด้วย

ไป๋จิงจิง

สาวน้อยลูกครึ่งอเมริกาน่าตาน่ารักนิสัยดี เธอทำงานเป็นพนักงานขายประกันชีวิตตั่งแต่เธอเรียนจบ เธอตั้งใจทำงานหาเงินให้ได้เยอะๆเพื่อที่จะได้ย้ายไปอยู่กับพ่อของเธอที่ฝรั่งเศษ

อูเทียนถง

หนุ่มลูกครึ่งไทย-ฮ่องกง เขาทำหน้าที่เป็นมือขวาให้กับเถียนเจ๋อเล่ย เขาเปรียนเสมือนเพื่อนและพี่น้องสำหรับเถียนเจ๋อเล่ยในเวลาเดียวกัน เพราะไม่ว่าเจ้านายเขาจะอยู่ที่ไหนเป็นต้องเห็นหนุ่มหล่อผิวสีน้ำผึ้งคนนี้อยู่ใกล้ๆเสมอ

เจ้าอิงเหม่ย

นางแบบสาวสวยที่แอบรักเถียนเจ๋อเล่ยมาตั่งแต่เด็ก เธอรักเขามาตั้งแต่จำความได้ แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่สมหวังเพราะเขาคิดกับเธอเพียงแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวเองก็ไม่ยอมถอดใจเสียที

"คุณคะ...สนใจทำประกันชีวิตกับทางบริษัทเราไหมคะ?" หญิงสาวหน้าตาสะสวยวิ่งฝ่าดงกระสุนปืนเข้ามาท่ามกลางบรรยากาศตรึงเครียดที่ทั้งสองฝั่งซ้ายขวากำลังสาดกระสุนปืนใส่กันไปมา

เถียนเจ๋อเล่ยมองเธออยู่สักพักก่อนหน้าแล้วแต่เขาก็ไม่คิดเลยจริงๆว่าเธอจะใจกล้าวิ่งฝ่าดงกระสุนข้ามาขนาดนี้ เพียงเพราะเธออยากจะขายประกันชีวิตให้กับเหล่าบรรดาลูกน้องของเขา เพียงเพราะเงินไม่กี่เหรียญทำไมเธอถึงกล้าเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงตายแบบนี้

"อาถง ผู้หญิงคนนั้นเธอเป็นใครปล่อยให้ทะเลอทะล่าเข้ามาได้ยังไง"

"ขอโทษครับเจ้านาย ผมไม่ทราบจริงๆว่าเธอเป็นใคร" อูเทียนถงหนุ่มร่างใหญ่กำยำที่พ่วงตำแหน่งมือขวาของเถียนเจ๋อเล่ยตอบพรางเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ฝ่ายตรงข้ามที่กระหน่ำยิ่งมาที่รถของเขา

"ไล่เธอไปซะ ฉันไม่อยากให้คนนอกต้องมาตายให้พื้นที่ของเรา"เถียนเจ๋อเล่ยสั่งให้เขาไปจัดการกันเธอให้ออกห่างไปจากเหจตุการณ์ตรงหน้า

"ได้ครับนาย" อูเทียนถงรับคำก่อนจะรีบวิ่งไปกันท่าหญิงสาวปริศนาให้ออกห่างจากบริเวณที่มีคนร้ายซุ่มโจมตีพวกเขาอยู่

"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิงบริเวณนี้ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้านะครับ" อูเทียนถงพยายามที่จะพูดกับไป๋จิงจิงในขณะที่เธอพยายามดั้นดนเดินเข้าไปในวงล้อมนั้นอย่างไม่กลัวตายเพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้มีคนนอนเจ็บอยู่เต็มถนนเส้นนี้ไปหมด

"ฉันไม่ได้มากวนนะคะฉันขอเวลาไม่นาน ไม่เกินห้านาทีค่ะฉันสัญญา เพราะฉะนั้นได้โปรดฟังข้อเสนอของทางบริษัทเราก่อนนะคะ" ไป๋จิงจิง ยังคงเซ้าซี้ต่อไม่เลิกเพราะเธอไม่มีทางเลือก

"อาถงมัวทำอะไรอยู่เร็วเข้า!"เถียนเจ๋อเล่ยที่ถือปืนพรางวิ่งหลบกระสุนปืนเข้ามาใกล้พูดกับอูเทียนถงเสียงดัง

"นายครับระวัง"เสียงลูกน้องของเขาตะโกนดังลั่นเมื่อเห็นว่าใครสักคนเล็งกระบอกปืนมาทางเจ้านายของตนจนกระทั้งเสียงปืนดังขึ้น

ปัง!!!

จังหวะที่เขากำลังเดินเข้ามาใกล้อูเทียนถงเจ้าตัวเองก็ไม่ได้สังเกตุว่ามีใครหมายจะยิงหัวเขาอยู่รึเปล่า แต่โชคยังดีที่เขายังดีที่หญิงสาวตรงหน้าวิ่งเข้ามาผลักเขาให้ล้มลงเสียก่อน

"กรี๊ด!!!"เสียงกรีดร้องของไป๋จิงจิงทำให้เถียนเจ๋อเล่ยปวดประสาทเขารีบลุกขึ้นนั่งก่อนจะพาเธอเข้าไปหลบอยู่ใกล้ๆเศษเหล็กที่เคยเป็นท่าเรือเก่า และยังคงรอการปรับปรุง เขามองร่างเล็กที่ยืนเอามือปิดหูพรางกรี๊ดกราดไปมาด้านเจ้าตัวก็รีบใส่กระสุนปืนลงไปในแม็กกาซีนที่เพิ่งหมดไปก่อนหน้าที่เจ้าตัวกระหน่ำยิ่งฝ่ายตรงข้ามไปไม่ยั้ง

"จะกรี๊ดทำไม! ก้มหัวลงซะ แล้วหมอบต่ำๆเอาไว้"

ด้วยสัญชาตญาณที่กลัวตายของมนุษย์ทำให้เธอรับรู้ได้ในทันทีว่าชายตรงหน้านี้เขาสามารถปกป้องเธอได้อย่างแน่นอน

"กรี๊ด!!!"ร่างเล็กของเธอสั่นกลัวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำอย่างไรเธอถึงจะสามารถผ่านพ้นสถานการณ์ที่แสนเลวร้ายนี้ไปได้

"อยู่นิ่งๆไม่ต้องร้อง"มือหนารั่้งร่างบางเข้ามากอดเพื่อปลอบเธอ ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาเพียงครู่เจ้าตัวก็รีบตัดบทไปในทันที  "เดียวก็ได้ตายโหงกันหมดพอดี" เถียนเจ๋อเล่ยกระซิบบอกคนในอ้อมแขนที่เธอกำลังตัวสั่นเทาไปด้วยความกลัว

"พวกคุณ...พวกคุณเป็นใคร"ทันทีที่ตั้งสติได้เธอก็รีบตั้งคำถามกับอีกฝ่ายทันที สีหน้าของเธอแสดงออกซึ่งความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาที่โอบอุ้มไปด้วยน้ำตาที่คลอเบ้านั้นยิ่งทำให้เธอดูน่าสงสารเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว เถียนเจ๋อเล่ยที่ไม่คิดเลยว่าจะมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาเป็นแบบนี้ได้ แต่เป็นเธอคนที่อยู่ตรงหน้าเขา เธอทำให้หัวใจที่อกข้างซ้ายของเขาเต้นเร็วขึ้นจนเขาสัมผัสได้ ราวกับว่าเธอเป็นคนกระตุ้นมัน เจ้าตัวรีบสบัดความคิดนี้ออกไปในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ก่อนจะพูดขึ้น

"พวกเราเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก สำคัญอยู่ที่ว่าเธอเข้ามาทำอะไรตรงนี้"

"ฉันก็แค่เข้ามาเพราะอยากจะเสนอแผนขายประกันชีวิตให้พวกคุณเท่านั้นเอง แล้วทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรแบบนี้ด้วย"

"เรื่องเลวร้ายมันยังไม่เริ่มต้นขึ้นต่างหาก...นี่ขอแนะนำอะไรอย่างนะ...ก่อนที่เธอจะคิดขายประกันชีวิตให้พวกฉัน ฉันคิดว่าคนแรกที่ควรทำประกันชีวิตนะคือเธอต่างหาก"เถียนเจ๋อเล่ยบอกกับคนข้างๆก่อนจะลุยเดี่ยวเดินเข้าไปกลางวงล้อมสงครามอย่างไม่กลัวตายแล้วทิ้งเธอให้อยู่ตรงนั้นเพีงลำพัง

"ปัง! ปัง! ปัง!"เสียงปืนสามนัดดังสนั่นหวั่นไหวก่อนจะตามด้วยเสียงของเถียนเจ๋อเล่ยที่ประกาศก้อง เพื่อบอกศัตรูให้รับรู้ถึงความสามารถของเขา

"ใครอยากตายก็เข้ามา ถ้าพวกแกคิดจะถ้าทายอำนาจหัวหน้าสมาคมมังกรดำคนใหม่ล่ะก็รับรองได้เลยว่าพวกแกคิดผิด ฉันจะคิดบัญชีแค้นพวกแกรายตัวเลยคอยดู"เถียนเจ๋อเล่ยประกาศก้องหลังจากนั้นเสียงปืนก็เงียบหายไปทิ้งไว้แต่ปลอกกระสุนปืนที่วางเรี่ยราดอยู่ตามพื้นคอนกรีตเต็มไปหมด

"พวกมันคงหัวหดไปอีกนานเลยล่ะครับเจ้านายครับ"

"ขอให้เป็นแบบนั้นจริง"

"แต่ว่า...เจ้านายเลือดออกนะครับไปเอารถมาเร็ว ไปโรงพยาบาล"อูเทียนถงหันไปสั่งลูกน้องของเขา

ด้านเจ้านายหนุ่มของเขากลับไม่สนใจในคำพูดทักท้วงของมือขวาเขากับหันกลับไปมองร่างของหญิงสาวอีกครั้งแต่ปรากฏว่าเธอหายไปจากตรงนั้นแล้ว

'เธอเป็นใครกันนะ...ทำไมผมถึงได้รู้สึกแปลกๆ ราวกับว่าผมกำลัง...ตกหลุมรักเธอ'